بهترین بندگان خدا چه کسانی هستند؟ (3)

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ همانطور که در توصیف پل صراط در روز قیامت چنین آمده که از مو باریک‌تر است و از لبه‌ی شمشیر بُرّنده‌تر، پیروان اهل‌بیت(ع) نیز در دنیا، بین مرزهای باریک و نامحسوسی که بین فضائل و رذائل اخلاقی وجود دارد، قدم برمی‌دارند و با لحظه‌ای غفلت، تمنّای بهشت برین را با حسرت بی‌پایان آتش غضب الهی معاوضه می‌کنند.

یکی از ویژگی‌ها و شاخصه‌های مهم بندگان مقرّب الهی، شکرگزاری کردن و تداوم بر این امر مهم است که متأسفانه گاهی از سوی مؤمنان مورد غفلت قرار می‌گیرد تا جایی که خداوند متعال در آیه 13 سوره سبأ چنین می‌فرمایند که تنها اندکی از بندگانم شکرگزارند!

شاکرین، در تمام پستی و بلندی‌های زندگی به یاد نعمت‌های الهی هستند و همواره شکرگزاری حقیقی را در تمام مراحل زندگی به جا می‌آورند؛ خداوند نیز به بندگان خود نوید داده که در صورت تقویت و استمرار این صفت پسندیده، نعمت‌های الهی به سمت آنان سرازیر خواهد شد.

امام باقر(ع) از رسول خدا(ص) نقل می‌کنند که ایشان در جواب شخصی که از بهترین بندگان خدا سوال کرد؟ فرمود: کسانی که وقتی کار نیک می‌کنند، خرسند می‌شوند و چنانچه کار بدی کردند، استغفار و عذرخواهی می‌کنند و وقتی چیزی به او می‌دهند یا اعطایی به او می‌شود، سپاسگزاری می‌کنند و وقتی که مشکل و گرفتاری برایشان پیش آمد، صبر می‌کنند و وقتی خشمگین می‌شوند، درمی‌گذرند.

حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای در ابتدای درس خارج خود در سال 1393 در تشریح بخش سوم و چهارم این حدیث مبارک چنین فرمودند:

«وَ اِذا اُعطوا شَکَروا»؛ وقتی خدای متعال به او چیزی می‌دهد، سپاسگزار باشد. البتّه ظاهر «اُعطوا» اعم است از عطای الهی و عطای بشری - مردم هم اگر محبّتی کردند، چیزی به انسان دادند، آدم باید سپاسگزار باشد؛ این معلوم است- لکن ظاهرا اینجا مراد عطای الهی است؛ یعنی وقتی نعمت‌های الهی را متذکّر می‌شود، می‌بیند نعمت‌های الهی را یا نعمت جدیدی به او داده می‌شود، شکرگزار باشد؛ غافل نباشد از اینکه خدای متعال این نعمت را به او داده است. غفلت از نعمت، خیلی درد بزرگی است، انسان را به لئامت می‌کشاند، به ناسپاسی می‌کشاند.

«وَ اِذا ابتُلوا صَبَروا»؛ وقتی هم که یک ابتلایی در زندگی اینها پیش آمد، مشکلی برایشان پیش آمد، در آن هم صبر کنند؛ که این صبر و شکر با همدیگر ارتباط نزدیکی هم دارند. یکی از آثار شکر این است که انسان صبر می‌کند؛ یعنی وقتی شما توجّه داشتید که خدای متعال چقدر نعمت به شما داده، اگر یک ابتلائی هم به شما داد، بیماری‌ای، گرفتاری‌ای پیدا کردید، صبر می‌کنید؛ می‌گویید خب اینکه در مقابل آن‌همه لطف الهی چیزی نیست؛ لذا در دعای روزهای رجب می‌خوانید: «اللهُمَّ اِنّی اَسئَلُکَ صَبرَ الشّاکِرینَ لَک» صبر افراد شکرگزار [را طلب می‌کنیم]، که حالا ان‌شاءالله‌ همه‌ی ما ایّام رجب را مغتنم بشماریم.

.................................

پایان پیام | 348