خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا / سرویس سیاسی:
دیروز 24 مرداد 1400 و با نزدیک شدن گروه طالبان به پایتخت افغانستان، «اشرف غنی» رئیس جمهور این کشور فرار کرد و کابل را به مقصد تاجیکستان و سپس عمان ترک نمود. «عبدالله عبدالله» رئیس شورای عالی مصالحه ملی نیز درباره او گفت: رئیس جمهور "پیشین" افغانستان، کشور در یک حالتی قرار داد و رفت؛ خدا او را محاسبه خواهد کرد.
ساعتی بعد نیروهای طالبان وارد کابل و ارگ ریاست جمهوری شدند و به این ترتیب، دولت حاکم بر افغانستان رسماً سقوط کرد.
خبرگزاری صدای افغان (آوا) با انتشار یادداشتی، ده دلیل برای این پیروزی سریع طالبان بر دولت و حاکمیت مجدد آنها بر افغانستان ذکر کرده است. این نوشته با اندکی ویرایش به خوانندگان ابنا تقدیم می شود:
** ده دلیل پیروزی سریع و حاکمیت مجدد طالبان بر افغانستان **
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
نقل از: خبرگزاری صدای افغان
◀️ 25 مرداد 1400
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اگر شرایط افغانستان ثابت باشد و طالبان هزار بار شکست بخورد، در مرحله بعدی دوباره پیروز خواهد شد! چراکه پیروزی طالبان و شکست دولت «اشرف غنی» یک حادثه اتفاقی نبود، بلکه دلایلی بسیار منطقی داشت؛ دلایلی عمومی که بر هر دولت شرقی و آسیایی دیگری نیز می‌تواند سرایت داشته باشد.
ده دلیل اصلی پیروزی سریع و قاطع طالبان بر دولت افغانستان را می توان در موارد زیر برشمرد:
۱. هویت افغانستانی طالبان
ریشه ماندگاری طالبان به عنوان یک مشکل افغانستان را باید در زمان حمله آمریکا و نوع برخورد با این گروه تصور کرد. ممکن است اتفاقات در هر کشوری از ریشه های تاریخی و اجتماعی بسیار طولانی و پیچیده برخوردار باشند ولی برای جلوگیری از آن بحث ها که وقت زیاد نیاز دارد اجازه دهید تا ریشه را از اینجا فرض کنیم.
ریشه ظهور طالبان به شکل فعلی را من در خود جنگ نمیدانم بلکه آن را در تفکر و تئوری جنگ آمریکا و دیگران با مشارکت غیر مستقیم ایران در جنگ می بینم. اشتباه آن تفکر که هنوز هم ادامه دارد از این جهت است که با طالبان بعنوان بخشی از مردم افغانستان جنگ نشد؛ بلکه به عنوان یک گروه تروریستی که هیچ نسبتی و پیوستگی با مردم و سرزمین افغانستان ندارد به جنگ آنها رفتند. این تعریف از طالبان توسط آمریکاییها و غربیها ارائه شد تا کشتار بیرحمانه خود را توجیه کنند و بقیه کشورها و مردم جهان هم این تعریف را پذیرفتند.
همین تفکر هم باعث شد که سالها بعد از جنگ هم فاصله دولت با این گروه حفظ شود و آنها را در شئون حکومت و حاکمیت دخالت ندهند. در نتیجه طالبان هویت خود را حفظ کرد و وضعیت جنگی خود را همچنان ثابت نگه داشت.
۲. وابستگی و بی هویتی دولت افغانستان
دولت افغانستان بیش از حد به نیروی های خارجی وابسته بود. امنیت در افغانستان بومی نبود. دولت اشرف غنی یک دولت وابسته و تحمیلی بود. مکانیزمهای بظاهر دموکراتیک دولت افغانستان نیز تحمیلی بود و با جامعه افغانستان جز قشری از افراد در کابل قرابتی نداشت. نشانه اش همین آخرین انتخابات افغانستان که در آن، رئیس جمهور افغانستان با کمتر از دو میلیون رای به یک کشور چهل میلیونی تحمیل شد!
وابستگی بیش از حد دولت افغانستان باعث شد که به محض اینکه آمریکای ترامپ تصمیم گرفت دست خود را از پشت این دولت بردارد نظام افغانستان شروع به لرزش و ریزش کرد.
۳. فساد و ظلم جنگ سالاران و سیاستمداران
اکنون که طالبان وارد قصرهای جنگ سالاران افغانستان شده و تصاویر آن را پخش می کنند عمق فساد و رفاهی که این افراد بی ارزش در آن غرق بوده اند بیشتر روشن می شود. قصرهایی که در پاریس، لندن و نیویورک امروزی نمونه آن دیده نمی شود مگر در اروپای قرن ۱۸ و ۱۹ که دوران اشرافی گری بوده است.
هر کدام از این افراد در قصرهای خود با خدم و حشم و رعایا و چاپلوسان اطراف خود برای خودشان بهشتی ساخته اند در میانه فقر و گرسنگی و بیچارگی مردم افغانستان. چنین افراد بی خاصیتی خودبخود از بدنه جامعه جدا می شوند و در حالی که چاپلوسان آنها را در حد خدایی بالا می برند، نمی دانند که قلمرو خدایی آنها فقط در چارچوب همین قفس رنگارنگی که خود برای خود ساخته اند حاکمیت دارد و با مردم فرسنگها فاصله دارند. چنین افرادی نمی توانند و نمی خواهند در جنگی برای یک ملت مظلوم خون بدهند و مقاومت کنند و کشته شوند.
۴. تفرقه و جاه طلبی
در هیچ جای جهان جز افغانستان ندیده ام که سیاستمداران با این صراحت و وقاحت از دولت خود درخواست پست و مقام و موقعیت سیاسی بکنند. یکی بگوید "من تا مارشال نشوم دولت را نمی پذیرم"؛ دیگری بگوید "من باید پستی در حد رئیس جمهور و موازی آن داشته باشم" و کاخ سپیدار به موازات ارگ، خود حکومتی شود با ایده های متفاوت و در قالب اپوزیسیون؛ و در عین حال جزئی از دولت باشد!
عده ای کراواتی در کابل نشسته و بر سر پست و مقام در حال سیلی زدن به یکدیگر هستند و خارج از کابل بقیه مردم هر روز در فلاکت خود بیشتر فرو رفته و مانند قرون وسطی زندگی می کنند. چنین حکومتی در مقابل طالبانی که وقتی حتی وارد قصرهای اینها می شود روی زمین نشسته و با دست غذا می خورند، نمی تواند مقاومت کند.
امان از تفرقه در بین حکام یک کشور. امان از جاه طلبی و حقارت و دنیا پرستی سران یک کشور که آن را نابود می کند.
۵. فاصله بیش از حد دولت و ملت
وقتی حکومتی آن چنان است که نوشتیم، با مردم خود فاصله می گیرد و دیگر از حمایت و پشتیبانی آنها برخوردار نیست. در این وضعیت، مدیران میانی و کارگزاران دولت هم از دولتمردان فاصله می گیرند. کارگزاران دولت، کارمندان و مدیران دولتی به شمول فرماندهان نظامی و نیروهای امنیتی نیز جزئی از مردم هستند. آنها در قصرهای افسانه ای زندگی نمی کنند و بیش از آنکه با دولت مرتبط باشند با مردم زندگی می کنند. در پایان کار اداری خود مثل یک فرد عادی به بازار می روند، خرید می کنند و در مهمانی های خانوادگی شرکت دارند. آنها فقر و فلاکت مردم را می بینند و خود هم کم و بیش در همین وضعیت قرار دارند.
وقتی مردم در زجر و فقر هستند، کارمندان و مدیران میانی هم از دولت خود ناراضی و حتی متنفر می شوند و احساس تعلق به آن ندارند؛ ولی به خاطر امنیت شغل خود، مخالفت خویش را پنهان می کنند. نتیجه اینکه با اولین فشار جدی به حکومت ریزش می کنند و او را تنها می گذارند. هیچ حکومتی بدون همراهی جدی مدیران میانی دوام نخواهد آورد.
۶. عدم نهادسازی بومی و سوءاستفاده غربی ها
پس از شکست طالبان در پایان دوره اول حکومت آنها، هیچ تلاشی در راستای ترمیم زخمهای ناشی از جنگ نشد. هیچ نهادی ایجاد نشد که بتواند در بستر فرهنگ افغانستان نهادسازی کرده و همه مردم، قبایل و طوایف را در حکومت دخالت دهد. همه چیز رها و در ارگ و سپیدار و رقابتهای بین آن خلاصه شد.
آمریکایی ها، انگلیسی ها و در مجموع غربیها سعی در نهادسازی کردند؛ ولی بسیار ساده لوح و احمق بودند. چون نهادسازی آنها هیچ قرابتی با بستر فرهنگی افغانستان نداشت. جمعی از جوانان افغان را برای تشکیل جامعه مدنی، آزادی زنان و... گرد هم آوردند و آنها را به وسایل ارتباط جمعی نوین متصل نمودند. در نتیجه بخشی از قشر روشنفکری افغانستان در یک فضای خیالی شکل گرفت در حالیکه ارتباطی با بدنه جامعه نداشت.
آنها به همین هم اکتفا نکردند بلکه از این قشر نازک و ضعیفی هم که تربیت کرده بودند سوءاستفاده سیاسی کرده و آنها را علیه کشورهایی مانند ایران و ... به کار گرفتند و نگذاشتند در کارکرد اجتماعی خود - هر چند ضعیف - باقی بمانند.
افغانستان نیاز به نهادهایی داشت که همه گروههای برخاسته از دل مردم و فرهنگ سنتی و قومیتی افغانستان در آن مشارکت داشته باشند.
۷. آرزوی تغییر
وقتی دولتی کشور را رها می کند و بی نظمی و فساد اداری، بلاتکلیفی، ناکارآمدی، فساد، فقر و نا امنی سیاسی و اجتماعی فراگیر می شود، مردم یک کشور آرزومند تغییر می شوند و از آن استقبال می کنند. اصلا مهم نیست چه کسی حکومت را می ستاند و نتیجه تغییر چیست. مردم فقط تغییر می خواهند؛ حتی اگر این تغییر در آینده به زیان آنها باشد.
در این وضعیت کسی به آینده فکر نمی کند؛ بلکه همه اسیر حال و روزمره می شوند. آنها فکر نمی کنند و حوصله فکر کردن هم ندارند؛ و فقط می خواهند این وضعیت نباشد. فراموش نکنیم کارمندان و مدیران دولتی هم به این روز خواهند افتاد. اینکه والی های افغان ولایت را تسلیم و به طالبان تبریک می گویند بخشی از آن مربوط به همین حالت است. آنها از سیاستمدارانی که دچار تفرقه شده و به جای رسیدگی به مردم و کشور دائم در حال رقابت ناسالم و بی ارزش با هم هستند تنفر پیدا می کنند و می خواهند یک حکومت یکدست و اتفاقاً بیرحم و اقتدارگرا به قدرت برسد.
۸. خصومت دولت غنی با همسایگان و قدرتهای منطقه ای
دولت اشرف غنی چنان مسخ در آمریکا بود که نه تنها با همسایگان خود و قدرتهای منطقه ای سر سازش نداشت؛ بلکه در همین وضعیت ضعیف خود با آنها خصومت ورزی می کرد!
اشرف غنی بیشترین خصومت و ناملایمات را با جمهوری اسلامی ایران کرد. او وقاحت را چنان از حد گذراند که ادعا می کرد "مشهد قریه ای از توابع هرات خواهد شد"! در مسئله هلمند و آب با ایران خصومت ورزید و در مراسم افتتاح بند کمال خان سخنانی به زبان آورد که به هیچ روی قابل قبول نبود. سد کمال خان ایران را حتی از سیلابهای ناشی از بارندگی محروم کرد و او معتقد بود "ایران به جای این آب باید نفت مجانی در اختیار او قرار دهد".
اشرف غنی آب را به اسلحه ای تبدیل کرد که و لوله آن را بر سر سیستان ایران گذاشت. در بازسازی گذرگاه دوغارون - اسلام قلعه، در قضیه هریرود، در قضیه آرین بانک و... تمام تلاش خود را کرد تا اختلاف با ایران حل و فصل نشود و پیچیده گردد. انگار همین که آمریکا از اقدامات او راضی باشد کافی است. غافل از آنکه در معادلات کلانِ آمریکا، صدها مثل او کوچکترین اهمیتی ندارند.
همکاری دولت افغانستان با آمریکا و ازبکستان و ترکمنستان برای فشار آوردن به چین و روسیه در آسیای مرکزی و انزوای ایران با دور زدن راه های مواصلاتی که گذرگاهی طبیعی، کم هزینه و امن برای آسیای مرکزی است، از اقدامات عجیب دیگر بود.
ایرانیان نجیب، خطر پیروزی طالبان و وضعیت امروز را برای اشرف غنی پیش بینی کردند؛ ولی او با کبر و غرور سخن آنها را بیهوده و بی پایه دانست و پشت گرم به آمریکاییها در خواب خرگوشی فرو رفت. این بی اعتنایی به ایران، روسیه، چین و حتی هند باعث شد که او از حمایت همسایگان خود آن طور که باید برخوردار نباشد و دلگرم به آمریکایی گردد که دیگر حاضر نیست برای دیگران - جز رژیم اسرائیل - خون و پول خود را هزینه کند.
۹. انگیزه و یکپارچگی طالبان
طالبان گروهی جنگ دیده است. رهبری یکپارچه و واحد دارد. جزئی از بدنه مردم بومی است. مذهبی است و ظاهر و باطن او از افغانستان است. هر چه او دارد طرف مقابل اصلاً از آن برخوردار نیست؛ پس روشن است که پیروز می شود.
افراد طالبان انگیزه سیاسی هم دارند؛ جبران شکست قبلی برای آنها مهم است. انگیزه مذهبی و ایدئولوژیک هم دارند که مورد حمایت بسیاری در داخل و خارج قرار می گیرد. انگیزه ملی هم دارند و یکی از اهداف آنها شکست و اخراج آمریکا - به عنوان یک نیروی اشغالگر - از افغانستان است.
نیروهای جزء آنها انگیزه های شخصی و مادی برای غارت، دزدی و تصاحب زنان و اموال مردم هم دارند.
همین فاکتورها باعث مقاومت و تاب آوری طالبان در مقابل شکست، انزوا و بمبارانهای مداوم بود.
۱۰. کمک های خارجی
البته هر گروهی هر قدر هم انگیزه داشته باشد و هر چقدر هم مقبولیت داشته باشد نیازمند لجستیک است. بدون لجستیک نمی توان در جنگ پیروز شد. پول، سلاح، حمل و نقل و دستگاههای ارتباطی نیاز اولیه چنین جنگی است. ارتش پاکستان همه چیز را در رقابت با هند تعریف می کند. آنها افغانستان را عمق استراتژیک خود برای مقابله با هند می دانند. گرچه طرح آنها خیالپردازی و سادگی است؛ ولی واقعیت این است که ارتش پاکستان از هیچ کمکی به طالبان دریغ نمی کند.
گرچه تاکنون مدرک متقنی دیده نشده است، ولی به احتمال بسیار زیاد کشورهای عربی یا حداقل بعضی سرمایه داران عرب نیز در تأمین مالی طالبان نقش دارند. مواد مخدر و سهیم شدن در درآمد آن هم منبعی دیگر است.
اما طالبان مهمترین کمک خارجی را از آمریکا گرفت. در بازی ای که در دوحه به راه افتاد «زلمی خلیل زاد» - که زمانی از طالبان پول می گرفت - نقش اساسی داشت. دوحه و مذاکرات دوحه یک مائده آسمانی برای طالبان بود. مذاکرات دوحه اوج خودخواهی و بی تفاوتی آمریکا نسبت به سرزمین های تحت اشغال خود را نشان داد. مذاکرات آمریکا با طالبان در دوحه نه برای منافع و آرامش افغانستان، بلکه صرفا برای منافع آمریکا بدون توجه به افغانستان طراحی شد.
دولت ترامپ از قبل از روی کار آمدن یکی از اهداف خود را عقب نشینی آمریکا از این منطقه و پایان دادن به هزینه های بی مورد در این جنگهای بی نتیجه بود. رقیب اصلی آمریکا، چین بدون درگیر بودن در جنگی مستقیم یا نیابتی، هزینه های خود را بشدت کاهش داده و تمرکز خود را بر تولید، اقتصاد و رفع بیکاری و تجارت گذاشته است و بدون اعتنا به جنجال های آمریکا به صورتی خزنده مانند سایه به همه بازارهای مهم جهانی دست انداخته است و روز به روز در حال گسترده تر شدن است و تریلیون ها دلار درآمد کسب کرده است؛ در حالی که آمریکا تریلیون ها دلار صرف جنگ و تسلط استراتژیک کرده که نتیجه آن کسری بودجه شدید و گسترش بیکاری در آن کشور بوده است. آمریکا باید این هزینه ها را کاهش دهد وگرنه در درازمدت نمی تواند دوام بیاورد.
باری، مذاکره و توافق آمریکا با طالبان بر سه ستون اصلی استوار بود: "خروج امن نیروهای آمریکا از افغانستان"، "تضمین آینده سیاسی و اقتصادی آمریکا در افغانستان" و در مقابل "بی تفاوتی آمریکا در قبال نوع حکومت آتی افغانستان".
مذاکرات آمریکا با طالبان به آنها مشروعیت بین المللی داد و وجهه مدنی و شبه دولتی آنها را تقویت کرد. طالبان پس از اینکه طرف مذاکره قدرت های جهانی و منطقه ای واقع شد اعتماد به نفس بسیاری یافت و خود را برای دولت شدن و دولت سازی آماده کرد. این بزرگترین کمک نرم افزاری آمریکا و به دنبال آن بقیه جهان به طالبان بود.
...........................
پایان پیام/ 101
* آرشیو سرمقاله های خبرگزاری ابنا:
ــ آیا شاهد یک "ترکیه جدید" خواهیم بود؟
ــ رایزنی شکننده در ژنو ؛ دست بالا مال کیست؟
ــ جمعه های خونین تکفیری؛ داعش اسلام را کجا آموخته است؟
ــ آقای درویش، بیایید به احساسات مردم احترام بگذاریم
ــ انفجار اطلاعات؛ غول‌های صنعت فرهنگ؛ و دو نامه
ــ اقتصاد مقاومتی؛ در عرصه فرهنگ و تبلیغ بین الملل
ــ روز جهانی حضرت علی اصغر(ع) ؛ روز حمایت از کودکان قربانی خشونت و تروریسم
ــ نمونه ای موفق در تبلیغ بین المللی؛ ترکیب "حکمت، دانش و مخاطب شناسی"
ــ یادداشت های اربعینی /1/ و کاروان عشق در حرکت است...
ــ یادداشت های اربعینی /2/ به میزبانمان احترام بگذاریم
ــ یادداشت های اربعینی /3/ بیست و هشتم صفر؛ اربعین مکرر؛ و ایثار و مجاهدت عجیب شیعیان عراق
ــ دوران ترامپ؛ دکترین مونرو یا مک کارتیسم نوین؟
ــ هاشمی رفسنجانی؛ فدک؛ و ثبت جهانی "مظلومیت فاطمه زهرا(س)"
ــ گناه روحانیون جمهوری آذربایجان چیست؟
ــ این 10 روز سرنوشت ساز ...
ــ شهر خون، دوباره در آتش
ــ حمله آمریکا به سوریه؛ دوگانگی در برخورد و افشای فریب ترامپ
ــ صحنه های وحشتناک در حی الراشدین
ــ پاراچنار در "مبعث" هم رنگ خون گرفت
ــ رقابت اخلاقی در انتخابات؛ لازمه اعتلای جامعه
ــ "ترامپ" و "آل سعود" در حال ایجاد اتفاقات بسیار بدی در خاورمیانه هستند
ــ فروپاشی ائتلاف عربی، نخستین نتیجه رقص شمشیر در ریاض
ــ تهدیدهای ملی‌گرایی کاذب/ آیا حج ایرانیان باعث ثروتمند شدن عربستان می شود؟
ــ جنبه‌های تاکتیکی، عملیاتی و راهبردی آزادسازی موصل
ــ ریاض؛ حرکت به سمت آتش‌افروزی
ــ تحلیل روان‌شناختی "فاجعه قتل آتنا اصلانی"
ــ مردی که در روزگار نامردان، جوانمردی کرد و ایمانش را به رخ کشید...
ــ روز دختر؛ روز مبارزه با جاهلیت مدرن
ــ رویش های اخلاقی و اهل بیتی در ورزش
ــ خبرنگار؛ عنصری متعهد، دلسوز و حرفه ای
ــ مسابقه فوتبال با جماعت "دانشمند کُش" و "داعش پناه" ؟!
ــ عامل جنایت "میرزا وَلَنگ"؛ طالبان، داعش یا هیچکدام؟/ خط "تکذیب" در پی چیست؟
ــ حفظ وحدت مسلمانان؛ بهترین واکنش در قبال غصب مسجدالاقصی
ــ اعجاز قرآن کریم و ثمره ازدواج علی(ع) و فاطمه(س)
ــ در میانمار چه می گذرد؟
ــ به بهانه همه پرسی استقلال کردستان؛ استقلال طلبی از منظر حقوق خصوصی
ــ پنج درس مهم از مکتب عاشورا
ــ اشتباهات یک نطق ناموزون!
ــ هشدارها و توصیه ها به زائران اربعین
ــ زیبایی های شیعه در برابر زشتی های وهابیت
ــ عربستان سعودی؛ عامل بی‌ثبات سازی منطقه
ــ هفته وحدت؛ همدلی و همکاری، ضرورت همیشگی
ــ هفته وحدت؛ دال مرکزی دیپلماسی اتحاد
ــ از "بالفور" تا "ترامپ"
ــ بازی "هیلی" با آبروی آمریکا
ــ از موشک های نجم الثاقب تا اسکادهای نقطه زن!
ــ تسویه حساب آل خلیفه با ملت بحرین
ــ نهم دی؛ روز بصیرت و میثاق با ولایت
ــ «آچمز» برجامی ترامپ
ــ پیشنهاد ایجاد مجمع گفت‌وگوی منطقه‌ای خلیج فارس
ــ آقایان سلبریتی! کسی زیر کرسی لم نداده؛ هیچکس هم در خواب ناز نیست
ــ حق امام خمینی(ره) بر شیعیان جهان
ــ ارتباط انقلاب اسلامی ایران با فرهنگ مهدویت و ظهور منجی
ــ جايگاه رو به افزايش هند در جهان و بايسته های گسترش روابط با دهلی نو
ــ ایران در هجوم دمنتورها / پشت پرده "ناامیدسازی مردم"
ــ دیدگاه امام خمینی(ره) در باب علوم انسانی اسلامی
ــ احترام مردم نجیب ایران به شب شهادت امام هادی(ع) در تقارن با تحویل سال نو
ــ حمایت از کالای ایرانی؛ راهکاری برای توسعه ملی
ــ ندای حسین(ع) و زینب(س)؛ پیامی از قعر تاریخ برای جنایتکاران آل سعود
ــ درباره واتیکان شدن قـم!
ــ نقش انتظار و رسالت منتظران ظهور
ــ تأثیرات فرا لبنانی پیروزی حزب الله
ــ در اندوه روز خونبار ملت فلسطین
ــ خاطره ای شگفت از مرد ارشاد معنوی و اخلاقی
ــ جامع ترین دیوان شعردرباره امام حسن مجتبی(ع) و فرزندان شهیدش
ــ دلداده علامه!
ــ آیا ادعای ترامپ مبنی بر "تغییر رفتار ایران" درست است؟
ــ الحدیده؛ شکست پنج ارتش در برابر یک ملت
ــ منشور نسل جوان در سیره امام جعفر صادق علیه السلام
ــ پیام سفر ولایتی به مسکو
ــ تغییر بافت سرزمین های شیعی؛ از "قدس" تا "فوعه و کفریا"
ــ قدردان خبرنگاران و اصحاب رسانه متعهد، مردمی و انقلابی باشیم
ــ خبرنگاران و دنیای گرفتار در بحرانِ بی‌اخلاقی و بی‌معنایی
ــ منحوس ترین شاهان، منفورترین سازمان؛ و وظیفه بزرگ اصحاب رسانه و روایت
ــ به ملت عراق اهانت کردید، آقای نخست وزیر!
ــ به چه جرمی کشته شدند؟!
ــ برای اطلاع سخنران تجمع فیضیه/ نگاهی اجمالی به دروس خارج جدید حوزه علمیه قم
ــ سخنی در تکریم حوزه و مرجعیّت و سکولاریسم ناپذیری اسلام و قرآن
ــ رزمندگان پابرهنه یمنی، در گِل گیر کردن سعودی، ذوق شیخ اماراتی!
ــ پیام اربعین چیست؟
ــ جمال خاشقجی، ورزشگاه آزادی و دروغگویان بالفطره!
ــ "وحدت" اساس است؛ تاکتیک نیست
ــ رهبر معظم انقلاب؛ شخصیتی تحول خواه و روشنفکر
ــ تن دادن سعودی به مذاکرات و اعتراف به شکست گزینه نظامی در یمن
ــ نهم دی؛ تقدس نظام جمهوری اسلامی و دفاع مردم از مرزهای عقیدتی
ــ مرید خمینی؛ مراد مستبصران اروپایی
ــ آیا سخنان رئیس جمهوری مصر درباره آزادی عقیده، به "دستورالعمل" تبدیل می شود؟
ــ چرا لهستان میزبان کنفرانس ضد ایرانی شده است؟
ــ ویژگی های منحصر بفرد انقلاب اسلامی ایران
ــ برای او که "مؤمن" به انقلاب بود!
ــ دستاوردهای بخش تجلی اراده ملی؛ از هم اندیشی تا همکاری
ــ اهداف سفر ناگهانی "بشار اسد" به ایران؛ و ایده راهبردی رهبر انقلاب
ــ عراق به "روحانی" خوش آمد گفت، در روز روشن!
ــ به مناسبت سال "رونق تولید" / راه اینجاست؛ تولید ملی واقعی
ــ سپاه ۸۰ میلیون نفری و غیظ استکبار جهانی
ــ واکاوی سیاست‌های جدید عربستان در عصر «سلمان» و پسرش!
ــ اسرائيل شناسی امام خمينی(ره)
ــ ابعاد مختلف شخصیت امام خمینی(ره) از قلم شاگردش آیت الله جعفر سبحانی
ــ صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت
ــ تفاوت پاسخ های رهبر معظم انقلاب به دو رئیس جمهوری آمریکا
ــ اشتباهات اخوان المسلمین و خطاهای محمد مرسی چه بود؟
ــ بشریت؛ مدیون نهضت علمی امام صادق علیه السلام
ــ محیط زیست از منظر امام رضا علیه السلام
ــ عکسی، اندوهی... و تسلّایی...
ــ خـبرنگاری؛ رسالتی الهی
ــ دلیل خودداری «شیخ زاکزاکی» از ماندن در هند چه بود/ او منافع چه کسی را به خطر انداخته است؟
ــ علی(ع) ؛ مردی همواره در آغوش خطر، بدون لغزش و ضعف
ــ مبـاهله ؛ از غریب ترین اعیاد شیعه
ــ در سوگ رهپوی راه یافته، یحیی بونو
ــ صبح عاشورا؛ صبح رستاخیز عظیم
ــ امام سجاد(ع) ؛ فرماندهی در لباس اسارت
ــ درباره استادی که از دستمان رفت/ «سید جعفر مرتضی» سخت علاقمند به انقلاب بود
ــ ۱۳ آبان، فتنه های منطقه، و اثبات حقانیت دانشجویان پیرو خط امام(ره)
ــ انتـقام متفاوت دانشجویان ایرانی از اغتشاشگران عراق!
ــ نهم دی؛ اوج ایمان و بصیرت دینی وحرکتی متکی بر اراده الهی
ــ مهمترین پیامد شهادت سرداران اسلام «سلیمانی» و «مهندس» چیست؟
ــ سـلام، جـانِ برادر...
ــ چرا "انقلابی‌گری" خط قرمز سردار شهید سلیمانی بود؟
ــ به یاد یک مسلمان ایتالیایی صمیمی
ــ انقلاب اسلامی ایران؛ درس‌ها و عبرت‌ها
ــ عدالت بـرای همه
ــ «شیخ الاسلام» ؛ نماد اخلاق در دیپلماسی
ــ همه ما يک قاسم سليمانیِ درون داريم
ــ برخی جنبه‌های مثبت تجربه تلخ کرونا
ــ ویروس کرونا و فرهنگ فضای مجازی در ایران
ــ روز جمهوری اسلامی؛ فرصتی مناسب برای آشنایی نسل جدید با تاریخ انقلاب اسلامی
ــ در این روزهای کرونایی مراقب "برکت های جامعه" باشیم
ــ «شیخ الاسلام» ؛ مردی سیاسی در خط مقدم مقاومت
ــ «آیت الله امینی» ؛ مرد علم و عمل
ــ معلم، نماد مکتب انسانیت و کارگر، پیش قراول جهش تولید
ــ الحشد الشعبی و شش سال جهاد
ــ سه مرحله اعتقادی، اخلاقی و عملی عفاف
ــ هدف صهیونیست ها از جنگ نمایشی در مرز لبنان چیست؟
ــ همدلی؛ رمز موفقیت استان قـم در مسیر مقابله با كرونا
ــ تعظیم قرآن و تکریم اهل‌بیت(ع) در روز "مباهَلَه"
ــ کـرونـا و محـرم
ــ ستیز حق و باطل، به زمان و مکان محدود نیست
ــ اهل هیأت و روضه بار دیگر سربلندمان کردند...
ــ اهانت به قرآن، توهين به همه انبياء است
ــ روضه فارسی، با لهجه انگلیسی!
ــ از صومعه تا دیر، از کلیسا تا مسجد
ــ آیت الله تسخیری؛ جریان‌ساز ترجمه و نشر بین‌المللی معارف اسلامی
ــ آیت اللهِ مؤسس؛ او که خستگی را خسته کرد
ــ اصول انقلاب پیامبر(ص)
ــ ضرورت یک اتحاد واقعی در جهان اسلام
ــ دانشمند بزرگ «استاد محسن فخری زاده» چرا ترور شد؟
ــ شیخ جعفر الهادی؛ از "مديوم تلويزيون" تا "کتابی همچون یک موسوعه"
ــ فاطمه زهراء(س)؛ نسخه‌ای مطابق اصل
ــ در رثای «مهدی مروی» ؛ ديپلمات ارشد انقلابی
ــ تروریسم ضد شیعی در پاکستان، توطئه عادی سازی روابط با اسرائیل و پیام راهگشای مرجعیت
ــ آیت الله ضیاءآبادی؛ واعظی دین شناس و عامل به قرآن
ــ در سوگِ «کانگ جلال»
ــ قـم و نجف؛ دو بال جهان تشیع
ــ شکست در سوریه، نزاع قره باغ و مواضع ایران
ــ نقطه آغاز انقلاب مهدوی
ــ خرابکاری نطنز؛ اوج ضعف و زبونی رژیم غاصب و کودک کش
ــ شناخت شب قدر
ــ مهمترین ویژگی ماه رمضان چیست؟
ــ در اندوه کشتار دختران شیعه در افغانستان / حقوق بشر کجاست؟
ــ از تخریب "حرم بقیع" تا تخریب "مسجد الاقصی"
ــ ابرهای غم و باران اشک...
ــ بی تفاوتی نسبت به انتخابات، خواست دشمنان ایران
ــ شیخ تیجان؛ یاری از تبار بِلال
ــ ازدواج های آسان ؛ نیاز امروز ما
ــ کنکاشی در چیستی و ماهیت تنفیذ حکم ریاست جمهوری
ــ مباهله ؛ واقعه ای که کم اهمیت‌تر از غدیر نیست
ــ ده دلیلِ پیروزی سریع و حاکمیت مجدد طالبان بر افغانستان
ــ مرحوم آیت‌الله سید کمال فقیه ایمانی؛ عالِمی مردمی و خدوم/ ماجرای نامه بیل کلینتون رئیس جمهور آمریکا
ــ علت نامگذاری "روز جهانی مساجد" چیست؟
ــ آشوب در کابل؛ جدیدترین ساخته هالیوودیِ پنتاگون!