به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ رژیم صهیونیستی پس از توافق سازش با امارات و بحرین سعی در اجرای طرح‌ها و رویاهای خود در منطقه دارد و در این مسیر سران ابوظبی به عنوان بانک و تامین کننده مالی طرح‌های صهیونیست‌ها در خاورمیانه عمل می‌کنند.
امارات و بحرین در ۲۵ شهریور ماه با زیر پا گذاشتن حقوق فلسطینیان اقدام به امضای توافق سازش با تل آویو در کاخ سفید با دلالی "دونالد ترامپ" رییس جمهوری سابق آمریکا کردند. از آن تاریخ امارات و رژیم صهیونیستی تلاش‌های گسترده‌ای برای توسعه مناسبات در تمامی زمینه‌ها آغاز کردند که تفاهمنامه‌های امنیتی، نظامی، اقتصادی، گردشگری، درمانی، عمرانی، نفتی و گازی میان دو طرف به طور علنی امضا و بسیاری از آنها با سرعت فراوان حالت اجرایی پیدا کرده است.
هم اکنون تلاش‌های بی‌وقفه رژیم صهیونیستی برای متصل کردن آسیا به اروپا و کاهش وابستگی تجارت جهانی به کانال سوئز، به سرمایه‌گذاری‌های امارات در طرح ایجاد "آبراه بن گوریون" در سرزمین‌های اشغالی ختم شده است.
یکی از نقشه‌های مهمی که صهیونیست‌ها سال‌ها پیش طرح آن را کشیده بودند، ولی به دلیل هزینه زیاد مالی، اقدامات اجرایی این طرح شروع نشده بود، ایجاد آبراه جدید همانند کانال سوئز در سرزمین‌های اشغالی با نام "آبراه بن گوریون" می‌باشد.
به گل نشستن کشتی کانتینربر "Ever Given" متعلق به شرکت ژاپنی Shoei Kisen در کانال سوئز در ابتدای فروردین ماه سال جاری، بهترین بهانه را به دست سران رژیم صهیونیستی داد تا با تبلیغات سیاسی (پروپاگاندا) اجرای طرح آبراه بن گوریون را جلو بیندازند. از این رو صهیونیست‌ها با هماهنگی آمریکا و امارات اقدامات ثانویه خود برای ایجاد این آبراه جدیدی را آغاز کردند. (اقدامات اولیه سال‌ها پیش با آمریکا شروع شده بود)
از همین رو "مرکز تحقیقات امنیتی" رژیم صهیونیستی اعلام کرده که خواستار اجرای پروژه‌های این رژیم برای متصل کردن آسیا و اروپا به منظور کاهش وابستگی تجارت جهانی به کانال سوئز است. در گزارشی که "تامر فدلون"، "اویر وینتور"، "ساموئل ایون"، پژوهشگران این مرکز تهیه کرده‌اند با اشاره به حادثه فروردین ماه کشتی در کانال سوئز که روند تجارت جهانی را مختل کرد، بر ضرورت ایجاد راه‌های جایگزین به خصوص از سوی این رژیم تأکید شده است.
در گزارش این مرکز ادعا شده که حادثه انحراف کشتی غول پیکر در کانال سوئز، ضرورت ایجاد راه حل‌های جایگزینی را که تل آویو می‌تواند برای کاهش وابستگی تجارت جهانی به این کانال پیشنهاد دهد، مطرح کرده است. یکی از این راه‌ها، ایجاد مسیر ارتباطی (دریایی) بین دریای سرخ و دریای مدیترانه است که می‌تواند منافع شبکه‌های تجارت جهانی به خصوص در کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس را تأمین کند.
پژوهشگران در این گزارش ادعا کرده‌اند که این راه های جایگزین، تأثیری بر درآمدهای کانال سوئز ندارد، چرا که افزایش حجم تجارت جهانی، ظرفیت‌های بیشتری را برای استفاده از این کانال و مسیرهای جایگزین "صهیونیستی" ایجاد می‌کند.
* بهانه تراشی رژیم صهیونیستی برای اجرای طرح جانشین سوئز
از زمان حادثه انحراف کشتی غول پیکر "اور گیون" در کانال سوئز که باعث وقفه چندین روزه در دریانوردی بین‌المللی شد، رژیم صهیونیستی با دستاویز قرار دادن این حادثه، پیوسته از ایجاد راه حل‌های جایگزین به جای این کانال آبی مصری به بهانه حمایت از تجارت جهانی حرف می‌زند.
مرکز تحقیقات امنیتی رژیم صهیونیستی اخیرا دوباره با طرح این موضوع، خواستار اجرای پروژه‌های ویژه‌ای برای متصل کردن آسیا به اروپا و کاهش وابستگی به کانال سوئز شده است.
البته پروژه‌های مورد نظر رژیم صهیونیستی گسترده بوده و مبتنی بر ایجاد یک مسیر زمینی و راه آهن توسط این رژیم برای متصل کردن دریای مدیترانه با دریای سرخ و ایجاد آبراه بن گوریون می‌باشد.
آن طور که در گزارش رسانه‌های این رژیم آمده، این مسیر در متن توافق سازش بین رژیم صهیونیستی و کشورهای سازشگر عرب حاشیه خلیج فارس تعریف شده است و بر اساس آن بخشی از فرآیند تجاری کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس از کانال سوئز به بندر «ایلات» در جنوب سرزمین‌های اشغالی پس از تجهیز این بندر و تأسیس راه آهن برای انتقال کالا از طریق زمینی به بنادر این رژیم در سواحل مدیترانه منتقل خواهد شد.
تردیدی وجود ندارد که تل آویو می‌کوشد یک گذرگاه آبی را در دریای سرخ و سرزمین‌های اشغالی ایجاد کند. بسیاری از ناظران این تلاش‌ها را با سرمایه‌گذاری‌های شتابنده امارات در این رژیم از جمله در بخش گاز و نفت در نزدیگی مرزهای لبنان مرتبط می‌دانند.
دو طرف پیش از این سرمایه‌گذاری‌ها، درباره طرح تأسیس خط (ایلات - عسقلان) برای انتقال مایعات و طرح ساخت خط آهن بین بندر حیفا و شهر ابوظبی – که از اردن و عربستان عبور می‌کند – توافق کرده بودند.
"آوی سمحون"، رئیس شورای اقتصادی در کابینه «بنیامین نتانیاهو» به تازگی در گفت وگو با روزنامه صهیونیستی «معاریو»، اجرای چندین پروژه مشترک با امارات را فاش کرد که مطمئنا این پروژه‌ها بر کارکرد کانال سوئز تأثیر منفی خواهند داشت.
به گفته سمحون، این پروژه‌ها شامل راه اندازی خط آهن بین بندر حیفا و ابوظبی و گسترش ظرفیت بندر ایلات خواهد بود، به طوری که ظرفیت پذیرش کانتینرهای حامل کالا از آسیا به اروپا را داشته باشد؛ وی همچنین خاطرنشان کرده که با اجرای این پروژه، "اسرائیل"، صاحب یک گذرگاه آبی در جنوب خواهد شد.
چند روز پیش نیز شرکت «دیلیک» رژیم صهیونیستی در تفاهمنامه‌ای، سهم خود از میدانی گازی «تمار» در ساحل بندر «حیفا» در شمال سرزمین‌های اشغالی و در نزدیکی مرزهای جنوبی لبنان را به شرکت اماراتی «مبادلة للبترول» واگذار کرد.
این شرکت صهیونیستی سهم خود که ۲۲ درصد کل سهام این میدان گازی است را در ازای ۱.۱ میلیارد دلار به اماراتی‌ها واگذار کرده و قرار است تا توافق نهایی در ماه مِی پیش رو (خرداد) امضاء شود.
شرکت مبادله للبترول در ابوظبی قرار دارد و بخشی از شرکت سرمایه‌گذاری ملی امارات است که ارزش آن به ۲۳۰ میلیارد دلار می‌رسد.
به نوشته روزنامه صهیونیستی «مارکر» این یادداشت تفاهم بزرگترین توافق تجاری میان تل آویو و ابوظبی پس از امضای توافق سازش در دسامبر سال گذشته میلادی است.
به اعتقاد کارشناسان و تحلیلگران مسایل منطقه، مطمئنا تل آویو با کمک پول‌های امارات نقش بین‌المللی خود در منطقه و جهان را افزایش خواهد داد و از این امکانات برای تحکیم اقدامات جنایتکارانه خود در منطقه بهره خواهد برد.
* مشخصات آبراه "بن گوریون"
منابع صهیونیستی اعلام کرده‌اند که طول آبراه بن گورین بیش از کانال سوئز (۱۹۱ کیلومتر) خواهد بود، اما به دلیل دو طرفه بودن، عبور از آن نسبت به سوئز سریعتر و راحت‌تر انجام خواهد گرفت.
هم اکنون کانال سوئز یک طرفه است و یک روز در میان مخصوص عبور کشتی‌ها در یک جهت است، اما رژیم صهیونیستی قرار است دو کانال مجزا برای رفت و برگشت کشتی‌ها حفر کند تا کشتی‌ها همزمان بتوانند در دو سو حرکت کنند.
در این وضعیت هیچ کشتی برای عبور از این کانال منتظر نخواهد ماند، اما هم اکنون کشتی‌ها برای عبور از کانال سوئز حدودا تا دو هفته منتظر می‌مانند.
کانال بن گوریون ۵۰ متر عمق خواهد داشت که ۱۰ متر بیش از عمق کانال سوئز است. در این کانال جدید کشتی‌هایی به طول ۳۰۰ و عرض ۱۱۰ متر می‌توانند عبور کنند.
ساخت این آبراه سه سال پیش بینی شده و قرار است در این پروژه ۱۵۰ هزار نیرو کار کنند. هزینه این طرح در سال ۱۳۹۱ حدود ۱۴ میلیارد دلار اعلام شده بود؛ البته درآمد سالانه کانال نیز حداقل ۴ میلیارد دلار برآرود شده است.
رژیم صهیونیستی در سال‌های پیش به دنبال اخذ وام ۱۴ میلیارد دلاری از سه بانک آمریکایی با بازپرداخت ۳۰ ساله و سود یک درصدی به منظور انجام این پروژه بود که به نتیجه نرسید و هم اکنون سران امارات به احتمال زیاد این هزینه را پرداخت خواهند کرد.
* واکنش مصر به پروژه صهیونیستی
مصر در سال ۱۳۹۱ به شدت به برنامه ساخت کانال "بن گوریون" اعتراض و تهدید کرده بود که روابط دیپلماتیک با اسرائیل را قطع خواهد کرد، اما در آن زمان تاکنون تل آویو اهمیتی برای این تهدید قائل نشده است.
با انتشار خبر همکاری امارات در ساخت آبراه بن گورین در روزهای اخیر، مرکز رسانه کابینه دولت قاهره بدون واکنش موثری در این زمینه، اعلام کرد، «پس از انتشار خبرهایی از احداث مسیرهای تجاری مشابه کانال سوئز، با مدیریت این کانال تماس گرفتیم و آنها ضمن تکذیب این خبرها تاکید کردند، این مطلب که درآمدهای ارزی کانال سوئز تحت تاثیر این موضوع قرار بگیرد، بی‌اساس بوده و صحت ندارد».
این مرکز تاکید کرد که مسیر کانال سوئز همچنان کوتاه‌ترین و امن‌ترین مسیر ارتباطی میان شرق و غرب است و کانتینرهای حمل و نقل دریایی از طریق این کانال می‌توانند حجم بیشتری کالا را با هزینه‌ای کمتر از هر مسیر زمینی جابه‌جا کنند، در حال حاضر هم حجم عبور و مرورها از این کانال طبق میانگین‌های معمول است و درآمدهای حاصل از این بخش در سال ۲۰۲۰ به حدود ۵.۶۱ میلیارد دلار رسید؛ در طول سال ۲۰۲۰ نیز عبور ۱۸ هزار و ۸۲۹ فروند کشتی با در مجموع ۱.۱۷ میلیارد تن بار از کانال سوئز به ثبت رسیده که این دومین رکورد حجم بار عبوری در تاریخ این کانال با وجود بحران شیوع «ویروس کرونا» است.
این مرکز همچنین افزود، «درباره تاثیر راه‌اندازی دوباره خط لوله نفت ایلات-عسقلان بر تجارت نفت در کانال سوئز، به شکلی نادرست و پراکنده پرداخته شده، چرا که پیش‌بینی می‌شود میزان این تاثیر از ۱۲ تا ۱۶ درصد از حجم تجارت نفت خام به سمت شمال و نه کل حجم تجارت کانال سوئز فراتر نرود و تنها بر ۶۱ صدم درصد از کل حجم کالاهای عبوری از این کانال تاثیر بگذارد.
جدا از واکنش خنثی اخیر دولت قاهره به اعلام ساخت آبراه بن گوریون توسط رژیم صهیونیستی و امارات و به رقم واکنش شدید قاهره در سال ۱۳۹۱، سخن اصلی اینجاست که رژیم صهیونیستی حتی نتوانسته به کمک آمریکا این طرح را در یک دهه گذشته به پیش ببرد، ولی سران امارات به راحتی به خواسته و یا شاید هم دستور مقامات صهیونیستی گوش فرا داده و اعلام آمادگی خود را برای سرمایه‌گذاری در این طرح اعلام کرده‌اند.
هرچند مقامات کانال سوئز اعلام کرده‌اند که این طرح تاثیر چندانی بر درآمدهای کانال سوئز نخواهد گذاشت، ولی به اعتقاد کارشناسان مسایل منطقه، هم درآمدهای مصر از کانال سوئز شدیدا کاهش خواهد یافت و هم این کانال موقعیت راهبردی چند دهه‌ای خود را از دست خواهد داد.
..........................
پایان پیام/ 167