به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ همزمان با خروج نیروهای امریکایی و ناتو از افغانستان و به مناسبت سومین سالگرد شهادت دکتر سید محمد علی شاه موسوی گردیزی، زندانی بی‌گناه شماره 1154 گوانتانامو، وبینار بررسی 20 سال حقوق بشر و دموکراسی امریکایی در افغانستان روز دوشنبه 11 مرداد 1400 با حضور اعضای خانواده، هم‌سنگران و دوستان شهید موسوی گردیزی و همچنین رهبران سیاسی و احزاب، نمایندگان مجلس و همچنین استادان دانشگاه از سوی خبرگزاری صدای افغان (آوا) و بنیاد شهید دکتر موسوی گردیزی برگزار گردید.
دکتر عبدالطیف نظری، استاد دانشگاه طی سخنانی در این وبینار بیان داشت: بحث حقوق بشر و دموکراسی بیشتر به‌عنوان ابزار سیاست خارجی امریکا در افغانستان مورد توجه و دقت نظر قرار گرفته و ایالات متحده برای پیشبرد اهداف ژئوپولتیک خود تلاش کرد طی بیست سال گذشته از مباحث حقوق بشر و دموکراسی استفاده بکند.
او در ادامه افزود: منتها به نظر می‌رسد که این سیاست در افغانستان همچنان ناکام مانده و مردم افغانستان دیگر نه به دموکراسی و نه به حقوق بشر امریکایی‌ها باور دارند؛ چون مردم افغانستان طی بیست سال گذشته عملاً مشاهده کردند که امریکایی‌ها در ارزگان یک مجلس عروسی را که در آن غیرنظامیان حضور داشتن مورد هدف قرار دارند و بسیاری از افراد بی‌گناه را قتل عام کردند و همچنین در منطقه پنجوایی قندهار نیز یک خانواده را کامل مورد کشتار قرار دادند و ده‌ها قضیه‌ی دیگر. در واقع حافظه تاریخی مردم افغانستان هنوز به یاد دارد که بحث‌های حقوق بشر برای امریکایی‌ها نه‌تنها اهمیت ندارد، بلکه به‌عنوان یک ابزار در راستای اهداف ژئوپولتیک و سیاست خارجی استفاده می‌شود.
این استاد دانشگاه خاطرنشان ساخت: حقوق بشر و دموکراسی یک ویترین برای پیشبرد اهداف سیاست خارجی امریکا است و امروزه مردم افغانستان کاملاً به این نکته‌ها واقف هستند؛ منتها همان‌گونه که بحث حقوق بشر و دموکراسی به‌عنوان ابزار سیاست خارجی امریکا مورد توجه و دقت نظر قرار دارد، بحث‌های دیگری هم وجود دارد که جذابیت دارای جذابیت هستند؛ مثل مباحث فرهنگی و کمک امریکایی‌ها به ارتقای فرهنگی و رسانه‌ای افغانستان هم به‌عنوان یک ابزار دیگر برای پیشبرد اهداف سیاست خارجی امریکا طی بیست سال گذشته مورد توجه و دقت نظر قرار گرفته است. این در حالی است که ما عملاً شاهد تهاجم فرهنگی و امپراتوری رسانه‌ای آنها در افغانستان هستیم که امریکایی‌ها با حمایت از این روند، در واقع می‌خواهند اهداف نرم خود را در افغانستان تحقق ببخشند.
این تحلیل‌گر مسایل سیاسی تصریح کرد که خوشبختانه مردم افغانستان امروزه به برنامه‌های امریکا واقف هستند و واکنشی که مردم افغانستان در برابر تلاش‌های نرم این کشور از خود نشان دادند، نشان دهنده این نکته است که مردم افغانستان دیگر فریب ابزارهایی را که امریکایی‌ها از آنها برای پیشبرد اهداف خود استفاده می‌کنند را نمی‌خورند و این می‌تواند یک نکته مهم برای تحولات سیاسی افغانستان باشد و واکنش افکار عمومی دقیقاً این نکته را بازگو و تبیین می‌کند.
او خاطرنشان ساخت که امریکایی‌ها برای ملت‌سازی در افغانستان نیامده بودند و هدف این کشور رصد کشورهای منطقه بود؛ به‌خصوص رقبای امریکا که شامل چین، روسیه و جمهوری اسلامی ایران می‌شوند؛ در این بین بحث‌هایی مثل آزادی بیان، موکراسی، حقوق بشر، ملت‌سازی و کمک به رسانه‌های افغانستان وجود داشت که همه ویترین‌ها و ابزارهایی بودند که امریکایی‌ها تحت این پوشش این موارد می‌خواستند اهداف ژئوپولتیک خود را دنبال بکنند.
دکتر عبدالطیف نظری گفت: در حال حاضر به نظر می‌رسد که امریکایی‌ها به هیچ یک از این اهداف خود دست پیدا نکرده و در افغانستان با شکست فاحشی روبرو شده‌اند؛ از این منظر است که تلاش‌های نرم را در کنار شکست نظامی خود مورد توجه قرار داده‌اند.
وی در اخیر صحبت‌های خود تصریح نمود: مردم افغانستان قطعاً با هوشیاری تلاش‌های نرم و یا جنگ نرم امریکا را هم خنثی خواهند کرد و امریکایی‌ها در بعد جنگ نرم هم نخواهند توانست به اهداف سیاست خارجی خود در افغانستان دست پیدا بکنند.
شهید دکتر موسوی گردیزی در 12 مرداد سال 1397 در یک حمله انتحاری گروه داعش به همراه بیش از 30 نمازگزار دیگر در شهر "گردیز"، مرکز ولایت "پکتیا" به شهادت رسید. شهیدگردیزی در 22 مرداد 1382 در یک حمله شبانه نیروهای امریکایی به شکل وحشیانه‌ای به اسارت گرفته شد و 40 ماه در بند این نیروها به خصوص در زندان گوانتانامو بود.
از سوی دیگر، امریکا در حالی در حال ترک افغانستان است که در 20 سال گذشته، با بهانه دموکراسی وحقوق بشر، جنایات بی‌شماری را در حوزه‌ها و عرصه‌های مختلف فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و نظامی در افغانستان مرتکب شده که نیاز است مورد واکاوی و بررسی قرار بگیرد و جنایات جنگی آن از طریق مراجع بین‌المللی، به خصوص دادگاه بین‌المللی جرایم جنگی در لاهه پی‌گیری شود. این وبینار تلاشی برای آغاز مطالبه‌گری از امریکا در قبال جنایاتی فجیعی است که در افغانستان مرتکب شده و ادامه دارد.
...........................
پایان پیام/ 268