به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ همزمان با خروج نیروهای امریکایی و ناتو از افغانستان و به مناسبت سومین سالگرد شهادت دکتر سید محمد علی شاه موسوی گردیزی، زندانی بی‌گناه شماره 1154 گوانتانامو، وبینار بررسی 20 سال حقوق بشر و دموکراسی امریکایی در افغانستان روز دوشنبه 11 مرداد 1400 با حضور اعضای خانواده، هم‌سنگران و دوستان شهید موسوی گردیزی و همچنین رهبران سیاسی و احزاب، نمایندگان مجلس و همچنین استادان دانشگاه از سوی خبرگزاری صدای افغان (آوا) و بنیاد شهید دکتر موسوی گردیزی برگزار گردید.
حجت‌الاسلام والمسلمین صالح صدر؛ در سخنان خود طی این وبینار گفت: شهدا الگوهای کاملی در جهت رشادت، جوان‌مردی و فداکاری برای نسل امروز و آینده هستند و حق بزرگی بر گردن مردم به‌ویژه در زمینه ادامه راه آنها دارند.
او؛ در ادامه سخنان خود از شهید سید علی شاه موسوی گردیزی یاد کرد و تصریح کرد: امروز بحث از یک شهید و فرزند صدیق افغانستان است و باید گفت که ایشان جزو شهدایی است که عمرش را در راه مبارزه و پیکار، جهاد علمی و فرهنگی و دفاع مسلحانه از اسلام و ارزش‌های دینی سپری کرد.
به گفته او؛ دامنه جهاد موسوی گردیزی منحصر به جغرافیای افغانستان نبود بلکه وی خارج از مرزهای کشور نیز در راه اهداف خود فعالیت داشت.
براساس گفته‌های صدر؛ شهید گردیزی جزو شهدایی است که در مسجد و حسینیه به شهادت رسید و این فیض نصیب هرکسی نمی‌شود.
وی همچنین افزود: هرچند مدت کوتاهی با شهید گردیزی آشنا بوده است اما تأکید کرد که در همان مدت جایگاه این شهید را درک کردم و شخصیت او برایم محرز شد؛ به همین دلیل و جایگاه بود که دشمن دقیقاً یکی از شخصیت مؤثر جامعه را تحت پیگرد قرار داد و سرانجام دستگیر کرد و به زندان مخوف گوانتا نامو انتقالش داد.
به باور صدر؛ امروز مهم این است که بدانیم چرا شهید موسوی گردیزی این همه رنج را تحمل کرد و دست از کار و فعالیتش برنداشت! باید گفت که او؛ یک هدف داشت و آن هم نهادینه کردن اسلام ناب و ارزش‌های دینی در جامعه بود؛ از این منظر وی می‌تواند برای نسل جوان و شجاع کشور الگویی باشد در جهت اینکه دفاع از ارزش‌ها، مرارت‌ها و سختی‌های زیادی را در پی دارد که جوانان ما باید در این راه صبور باشند.
او به اخلاق شهید گردیزی نیز اشاره کرد و تصریح کرد: وی اخلاق نیکو و روحیه مبارزاتی بسیار بلندی داشت و در زمان جهاد به‌عنوان فرمانده کل منطقه زرمت پکتیا شیعه و سنی را دور هم جمع کرد و علیه کمونیست‌ها جهاد می‌کرد.
پس از آنکه جهاد مردم افغانستان به پیروزی رسید، علی‌رغم سختی‌هایی که شهید گردیزی کشیده و در این راه نیز حتی زخمی شده بود، به دیار مهاجرت رفت و به درس و تحصیل ادامه داد تا اینکه از دانشگاه تهران سند فوق تخصص را در بخش طب دریافت کرد.
وی ادامه داد؛ شهید گردیزی در ایران نیز با آن روحیه مبارزاتی که داشت آرام و قرار نداشت و در برابر تجاوز صدام به خاک ایران نیز به ایفای نقش پرداخت.
به گفته صدر؛ وقتی که شهید گردیزی از ایران دوباره به زادگاهش برگشت، دستگیر شد و مدت سه سال در زندان گوانتانامو به سر برد؛ اما به محض اینکه از زندان رها شد، دوباره به فعالیت‌های فرهنگی ادامه داد تا اینکه به ولسی جرگه راه پیدا کرد و وکیل شد، اما مهمتر از همه اینکه او فعالیت‌های علمی و فرهنگی را در مناطق محروم آغاز کرد، مناطقی که مردمش سخت به فرهنگ‌سازی و توسعه علمی نیاز داشتند.
وی خاطرنشان شد؛ شهید گردیزی در صحبت‌هایش به آقای صدر گفته است که اگر من به اهداف خود باور نمی‌داشتم، سختی‌های زندان بر من غلبه می‌کرد و از فعالیت باز می‌ماندم؛ از این اظهارات معلوم می‌شود که وی در زندان امریکایی‌ها سختی‌های زیادی را متحمل شده بود.
صدر؛ تأکید کرد که شهید گردیزی افزون بر ساخت مسجد و مکتب در پکتیا، کمک به فقرا را در اولیت کاری خود قرار می‌داد؛ کاری که در افغانستان از همه چیز مهمتر و حیاتی است.
به عقیده‌ی وی؛ شهید گردیزی علاوه بر آن در بخش اخوت اسلامی کارهای زیادی انجام داد، شهر گردیز را شهر محبت ساخته بود تا جایی که بعد از شهادت وی، شیعه و سنی برای فقدان او گریه می‌کردند و اشک می‌ریختند.
شهید دکتر موسوی گردیزی در 12 مرداد سال 1397 در یک حمله انتحاری گروه داعش به همراه بیش از 30 نمازگزار دیگر در شهر "گردیز"، مرکز ولایت "پکتیا" به شهادت رسید. شهیدگردیزی در 22 مرداد 1382 در یک حمله شبانه نیروهای امریکایی به شکل وحشیانه‌ای به اسارت گرفته شد و 40 ماه در بند این نیروها به خصوص در زندان گوانتانامو بود.
از سوی دیگر، امریکا در حالی در حال ترک افغانستان است که در 20 سال گذشته، با بهانه دموکراسی وحقوق بشر، جنایات بی‌شماری را در حوزه‌ها و عرصه‌های مختلف فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و نظامی در افغانستان مرتکب شده که نیاز است مورد واکاوی و بررسی قرار بگیرد و جنایات جنگی آن از طریق مراجع بین‌المللی، به خصوص دادگاه بین‌المللی جرایم جنگی در لاهه پی‌گیری شود. این وبینار تلاشی برای آغاز مطالبه‌گری از امریکا در قبال جنایاتی فجیعی است که در افغانستان مرتکب شده و ادامه دارد.
...........................
پایان پیام/ 268