به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ مراسم بزرگداشت اولین سالگرد ارتحال آیتالله تسخیری با همکاری حجتالاسلام والمسلمین دومکی، سخنگوی حزب وحدت مسلمین در مسجد حضرت فاطمه الزهراء سلام الله علیها منطقه بروری شهر کویته برگزار شد.
در این مراسم که جمعی از علمای شیعی و اهل سنت کویته حضور داشتند، مقام علم و تقوی آن عالم ربانی را بزرگ داشتند.
حجتالاسلام والمسلمین تقدسی، از علمای برجسته پاکستانی و از فارغ التحصیلان جامعةالمصطفی(ص) العالمیه در سخنرانی خود، به آثار گرانبها و ارزشمند علمی آیتالله تسخیری اشاره کرد و او را منادی وحدت مسلمین خواند.
حجتالاسلام والمسلمین سید رضا اخلاقی، امام جماعت مسجد فاطمه الزهراء(س) با اشاره به آیه شریفه «انما یخشی الله من عباده العلماء»، خشیت و خضوع را از فوائد معرفت الله دانست و حضرت آیتالله تسخیری را به عنوان یک عالم ربانی مورد ستایش قرار داد.
سخنران بعدی، حجتالاسلام والمسلمین دومکی، سخنگوی حزب وحدت مسلمین بود که آیتالله تسخیری را عالمی برجسته در تحقق وحدت اسلامی دانست و بیان کرد: آن عالم ربانی ضمن آنکه در گسترش شعار وحدت اسلامی تلاش بسیار کرد در این راه نیاز کتابها ومقالات با ارزشی را تالیف و تدوین کرده است که از آن جمله میتوان به کتاب «وحدت اسلامی بر پایه مرجعیت علمی اهل البیت(ع)» اشاره کرد.
حجتالاسلام والمسلمین سید حسن مبلغ، از علمای برجسته و امام جمعه منطقه بروری به بیان زندگینامه علمی حضرت آیتالله تسخیری پرداخت و او را عالمی فرزانه و تأثیر گذار در جهان اسلام دانست.
مولانا عطاء الرحمن، از حزب جماعت اسلامی از دیگر سخنرانان این مراسم بود که به بیان خاطرات خویش در سفر به ایران پرداخت و از دیدارهایی که با آیتالله تسخیری داشته، سخن گفت.
مولانا قاری عبد الرحمن، امام جمعه مسجد سفیر شهر کویته در سخنانی، به تأکید آیتالله تسخیری بر وحدت اسلامی به ویژه در برقراری جلسات و بیان اهمیت وحدت اسلامی اشاره کرد.
آخرین سخنران این برنامه، واقفی، مسئول خانه فرهنگ کشورمان در کویته بود. وی اظهار کرد: عبادت بدون معرفت الهی عبادتی کامل نخواهد بود و هر چه معرفت انسان نسبت به خالق هستی بیشتر شود حضوع وحشوع نیز افزایش مییابد و لذا مع قرآن کریم خشیت از خداوند متعال را به علماء نسبت داده است که منظور علماء ربانی هستند و آن علمایی هستند که قول و عمل را توامان دارند و یکی از مصادیق بارز چنین علمایی، حضرت آیت الله تسخیری رحمت الله علیه بودند و چنین علمایی متعلق به سرزمین خواستی نیستند بلکه به جهان بشریت تعلق دارند.
..............................
پایان پیام/ 167