به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ "سلیمانیها" خاطرات مردمی از حاج قاسم؛ به چاپ دوم رسید.
کتاب «سلیمانیها»؛ روایتهایی است از بازتاب شهادت حاج قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس در زندگی مردم.
«سلیمانیها» افزون بر بیان خاطرات در غم فراق حاج قاسم و یارانش، روایتی است از عزمها و تحولها که کمترین اثر ثبت و ضبط آنها، کمک به تاریخ برای به یاد سپردن آن رویداد بزرگ است. این خاطرات در سه فصل گردآوری شده است؛ قهرمان خانه ما (اثر شهادت در فضای تربیتی و قهرمانسازی در خانواده)، ملت قهرمان (اثر شهادت بر تصمیمات و اقدامات مردم جامعهی ایران)، سردار امت(اثر شهادت بر مردم دیگر کشورها و بارتاب آن در فضای بینالملل).
برشی از کتاب:
کارم شده بود نشستن پای تلویزیون. دفتر و قلمی هم گذاشته بودم کنار دستم. تا صحبت از حاجقاسم میشد و تا همرزمان و اطرافیانش از او خاطرهای تعریف میکردند، آن را مینوشتم و با کتابی هم که از زندگینامهاش دستم رسیده بود، اطلاعاتم را کامل میکردم. دفتری که خودم با همان گفتهها و شنیدهها پر کرده بودم، کم از آن کتاب نداشت. باید برای خانمهای خانهدار که چند دقیقهای از نشستن پای دار قالیشان دل میکندند و راهی کلاسهای پایگاه میشدند، حرفی برای گفتن میداشتم.
از همان اولین روزهای بعد از شهادت حاجقاسم، با خانمهای محل، در پایگاه و در خانهها مراسم قرائت قرآن و زیارت عاشورا میگرفتیم برای شادی روح سردار. شوهرم مداحی میکرد و همسایهها بانی پذیرایی شده بودند. تعدادی عکس از حاجقاسم تهیه کرده بودم. چند تایی را نصب کردم روی درودیوار مسجد و بقیه را بردیم شهر تا بین مغازهدارها توزیع کنیم. عکسها را دست هرکس میدادیم، بدون معطلی آن را جایی نصب میکرد که توی دید همه باشد.
بچهها هم مثل پدرومادرهایشان غصهدار بودند و روضههای زنانه دلشان را سبک نمیکرد. برای آنها در مسجد مسابقۀ نقاشی و دلنوشته گذاشتم تا آنها هم فرصت همراهی با بزرگترها را پیدا کنند. هر شب بین نماز مغرب و عشا، یکی از آنها میرفت پشت میکروفون و متنش را برای همه میخواند. جملۀ «سردار عزیزم، میخواهم راهت را ادامه دهم»، هر شب تکرار شد و هر بار شنیدنش از زبان آنها تازگی داشت. (ربابه خاکزند، ۴۲ساله، سبزوار)
کتاب «سلیمانیها» 200 صفحه است و مهدی خلیلیان موحد، زینب ناجی جمال و مرضیه هاشمی، محققان این کتاب بوده و تدوین آن از سوی فریده الیاسیفرد، سمیرا چوبداری، مرضیه ذاکری و لطیفه نجاتی صورت گرفته است.
......................
پایان پیام/ 167