به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ منار جام در افغانستان که در فهرست میراث فرهنگی جهانی و همچنین میراث فرهنگی اسلامی طبقه‌بندی‌شده، به دلیل اهمال در نگهداری، زلزله و همچنین برف و باران در معرض ویرانی و تخریب قرار دارد.
قدمت منار «جام» در افغانستان که آیسیکسو و یونسکو آن را در فهرست میراث فرهنگی جهانی طبقه‌بندی کرده‌اند، به قرن ششم هجری باز می‌گردد.
به گفته ریاست اطلاعات و فرهنگ ولایت غور در غرب افغانستان، منار جام در اثر زمین‌لرزه‌ای که در این ماه ولایات غربی افغانستان را لرزاند و همچنین بارش برف و باران در منار غارخطر سقوط قرار دارد.
عبدالحی زعیم تأکید کرد: اگر یونسکو برای تعمیر منار جم اقدامی جدی نکند، شاهد ریزش آن خواهیم بود و این ننگ بزرگی برای جهانیان است.
غفلت از یک اثر تاریخی
اگرچه این مکان یک میراث جهانی و اسلامی به شمار می‌رود، اما هیچ اقدامی برای جلوگیری از فروریختن آن صورت نگرفته است. مقامات افغان گفته‌اند: یونسکو پیش‌تر دو میلیون دلار برای تعمیر و بازسازی این منار اختصاص داد، اما دولت قبلی در تأمین امنیت و حفاظت از کارشناسان خارجی که با شروع کار در ایالت غور موافقت کردند، ناکام ماند و اکنون طالبان، یونسکو و نهادهای بین‌المللی که به آثار تاریخی اهمیت می‌دهند، باید از فروریختن منار جام جلوگیری کنند؛ چرا که در ۲۰ سال گذشته هیچ کاری برای محافظت از منار جام انجام نشده است.
منار جام یکی از قدیمی‌ترین منارهای ساخته شده از آجر، گچ و کاشی لعاب‌دار در جهان است که در سال ۲۰۰۲ در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.
منار جام اولین میراث فرهنگی در افغانستان است که توسط آیسسکو در سال ۲۰۲۰ به عنوان میراث اسلامی طبقه‌بندی شده است و دومین منار مرتفع تاریخی جهان پس از «قطب منار» در هندوستان است که با آجر ساخته شده است. این منار با ارتفاع ۶۵ متر در نزدیکی رودخانه معروف هریرود در ایالت غور قرار دارد و در سال ۱۱۹۰ میلادی در زمان سلطان غیاث‌الدین غوری ساخته شده است.
این منار دارای تزیینات پیچیده آجر و گچ و کاشی لعاب‌دار و دارای کتیبه‌هایی به خط کوفی و نسخ و نقوش هندسی و آیاتی از قرآن است.
منار غار از هشت ضلع تشکیل شده است که اضلاع آن با هم صفحه‌ای حاوی کتیبه‌هایی به زبان عربی شامل خط کوفی، نسخ، نقوش هندسی و تزیینات و آیات قرآن را تشکیل می‌دهند.
در سمت پایین مناره کتیبه‌های بلندی وجود دارد که متن آن به صورت دایره‌ای آغاز می‌شود و شامل ۹۷۶ کلمه از «سوره مریم» است. سپس کلمه شهادت و آیه شریفه «نصر من الله و فتح قریب» و در صفحه آخر به خط کوفی «السلطان اعظم غیاث‌الدین غوری» نوشته شده است.
عمرا خان مسعودی، باستان‌شناس افغان به الجزیره نت گفت: به دلیل گذشت زمان و بی‌توجهی، اکثر متون مکتوب از بین رفته‌اند تا جایی که دیگر نمی‌توان دیگر برخی از سطور را خواند؛ سطوری که به خط کوفی و به سبکی زیبا نوشته شده است.
...........
سرویس خبرنگاران/ بین الملل/ مهدی جهانتاب
………………….
پایان پیام/ ۲۱۸