به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ در روزهای اخیر مطلبی به نقل از آیت‌الله العظمی «عبدالله جوادی آملی» از مراجع تقلید درباره "بازنشستگی" در فضای مجازی منتشر شد که دفتر این مرجع با اعلام تحریف و تقطیع شدگی این مطلب، توضیحاتی به شرح زیر ارائه کرد:
اخیراً مطلبی به نقل از حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در فضای مجازی به صورت تحریف شده و تقطیع شده، منتشر گردیده که باعث سوء برداشت هایی در جامعه دینی خصوصاً جامعه بازنشستگان محترم کشور شده است.
آنچه به صورت تحریف شده از لسان آیت الله العظمی جوادی آملی نقل گردیده، این است که:
«در اسلام مسئله ای بنام حقوق باز نشستگی وجود ندارد و آدمی تا زنده است باید کار کند و در مقابل آن کار، حقوق بگیرد.»
سپس، نویسنده این برداشت تحریف شده، در مقابل این کلام, در مقام پاسخ برآمده و نتیجه گیری نموده است که:
«حقوق باز نشسته نه از بیت المال است نه از بودجه مملکت ونفت وامثال ذلک، بلکه دولت مقداری از حقوق مستخدم را از ابتدای استخدام نگه میدارد ودر صندوقی میریزد تا برای زمان پیری و ناتوانی ویا از کار افتادگی یا اتمام دوره خدمت آن پول را بتدریج به او برگردانند؛ لذا باز نشسته از کسی یا جایی پولی نمیگیرد که براو حرام باشد!»
اما قبل از هر نکته ای، اصل سخنان حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی را از نظر می گذرانیم:
معظم له در دیدار با اعضای بنیاد جانبازان در سال 1377 که کلیپ آن در فضای مجازی نیز منتشر شده است، این مطلب را بیان می فرمایند که:
«بازنشستگی در اسلام به هیچ وجه پذیرفته نیست! انسان تا نفس می کشد باید کار بکند؛ اگر آن توفیق را پیدا کرد که کارهای فرهنگی بکند، بفهمد و بفهماند، بنگارد و بخواند طوبی له و حسن مآب، این نشد، کار دیگر؛ مگر آدم می شود نفس بکشد و بیکار؟ این که از قبایح در دین است, تا نفس می کشی کار... پس قناعت در مصرف بسیار چیز خوبی است در تولید بسیار چیز بدی است. زهد در تولید چیز بسیار بدی است در مصرف چیز بسیار خوبی است؛ به ما گفتند در مصرف زاهد باش نه در تولید و حل مشکل، خب این حرف را چه کسی گفت؟ حرف کسی است که بیل از دستش جدا نشد تا زمان خلافت، این وجود حضرت امیر بیست و پنج سال بیل می زد، پنج سال هم شمشیر، بالأخره کار است!»
همانگونه که مشاهده می نمایید، در کلام حضرت استاد هیچ اشاره ای به حقوق بازنشستگی و یا حلیّت و حرمت آن نشده است و اساساً معظم له در مقام بیان این موضوع نبوده اند. بلکه اصل کلام ایشان در مورد توصیف استقلال طلبی مسلمین از منظر قرآن و اهل بیت علیهم السلام و اهمیت کار و تولید است و لذا بیان می دارند که وظیفه ما سعی در تولید و قناعت در مصرف می باشد و در چنین بستری است که جامعه می تواند روی پای خود بایستد و جامعه ای می تواند به استقلال برسد که فرهنگ کار و تولید در آن نهادینه شود.
معظم له بارها در سخنرانی ها و دیدارهای مختلف دیگر نیز این مهم را با استناد به قرآن و نهج البلاغه و سایر فرمایشات ائمه اطهار علیهم السلام مورد اشاره و تاکید قرار داده اند.
به عنوان نمونه، ایشان در جلسه سوم از تفسیر آیات سوره مبارکه نور می فرمایند:
«هیچ کس نگوید من بازنشسته‌ام آدم دهن باز می کند می گوید من بازنشستم؟! اگر عالِم و روحانی و مُعَمَّم است تا نفس می کشد دستش باید با قلم باشد وگرنه بیکاره است, مگر می شود یک روحانی دهن باز بکند بگوید من فارغ‌التحصیلم! تا نفس هست فهم, قلم, خواندن, نوشتن, گفتن و اگر روحانی نیست، اهل حوزه و دانشگاه نیست، او هم تا نفس می‌کشد کار, حالا قبلاً هشت ساعت کار می کرد الآن یک ساعت کار بکند سعی در تولید, قناعت در مصرف این جامعه را خودکفا می کند.»
همچنین در تفسیر آیات سوره اعراف جلسه 64 نیز مجدد این مهم را مورد تاکید قرار می دهند و می فرمایند:
«ما بازنشستگی در اسلام نداریم که کسی بازنشسته بشود البته کار در هر عمری و در هر عصری مناسب با توان همان عصر است، با توان همان عمر است کسی که به هشتاد سالگی رسیده است که نمی تواند مثل جوان هجده ساله کار کند ولی بی‌کاری ولو به عنوان یک روز در اسلام قدغن است، ممنوع است هر کسی درهر رشته‌ای باید کار بکند.»
لذا در پایان دو نکته قابل بیان و تذکر می باشد:
1. به سبب علمیت و لزوم مستند بودن کلام حضرت استاد، حتما به خوانندگان محترم توصیه می گردد که کلام ایشان را به صورت کامل پیگیری و رصد نمایند و از محتواهای تقطیع شده و گزینشی, نتیجه گیری ننمایند.
2. کلام حضرت استاد را حتما از منابع معتبر دریافت و پیگیری نمایید همانطور که در اطلاعیه دفتر مرجعیت آیت الله العظمی جوادی آملی نیز همواره همگان خصوصا اصحاب رسانه به صدق و عدل و رعایت مناسبات صحیح اخلاقی و حقوقی دعوت شده اند و اعلام شده که کلیه اخبار و اطلاعات در مورد محتوای دیدارها، جلسات و سخنرانی های آیت الله العظمی جوادی آملی تنها در صورتی مورد تایید است که از کانال های رسمی بنیاد اسراء منعکس شده باشد.
.......................................
پایان پیام/ 167