رمضان جشن است

به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ ما آدم‌های خاکستری و عادی، ماه مبارك رمضان را معمولاً با گرسنگي و تشنگي مي‌شناسيم؛ علامتش هم اينكه مقياس «سخت بودن» يا «راحت بودنِ» رمضانمان به "دراز بودن" و "كوتاه بودن" روزهايمان است، و "گرما" و "سرمايش".

كساني كه قدري كلاس بالاتري دارند ـ بالاتر از ما آدم‌هاي معمولي و متعارف ـ علاوه بر گرسنگي و تشنگي، رمضان را با محدوديت‌هايي مي‌شناسند كه بر دست و پا ، و احياناً گوش و زبانشان مي‌زنند. پس آنها هم «رمضان سخت» و «رمضان راحت» دارند ؛ به ميزان مصيبت‌هايي كه براي چشم بستن بر "ديدني‌هاي ويژه" كشيده‌اند، و هزينه‌هايي كه براي فرار از "مجلس غيبت" پرداخته‌اند.

اما براي كساني كه «رمضان» را «قدر» مي‌شناسند، اين ماه يك جشن بزرگ است. پس گرسنگي و تشنگي آن، و مراقبه‌هاي مخصوص آن، نه برایشان سخت است و نه طولاني، و نه مانع شاد شدن و شاد بودن و شادي كردن...

***

رمضان، ماه "جشن" است؛ جشن بزرگ عبادت و بندگي، و جشن باشکوه شور و شيدايي. جشني نه از جنس شكلات و شيريني، و نه از روي لهو و لودگي ؛ كه از سر "اخلاص" و "اراده"، و از نوع گرسنگي و لب‌تشنگي.

و چرا جشن نباشد، وقتي خداوند در اين ماه نگاهي دوباره و از سر شوق به زمين مي‌اندازد ؛ و ملائكه‌اش، "شيطان" اين دشمنِ خونی انسان را در بند و زنجير مي‌كنند ؛ و درهاي آسمان ـ برخلاف ماه‌هاي ديگر ـ در تمام شبانه روز باز است...

و چرا جشن نباشد، وقتی که قرآن در آن رنگ و بويي ديگر دارد ؛ مثل شكوفه‌هایي لطيف، كه در "بهار"شان به روي زمين و زمان لبخند مي‌زنند...

و چرا جشن نباشد، وقتی که "شب قدر" در آن است ؛ كه شب نزول قرآن است ؛ و شب تنزّل فرشتگان است ؛ و شب بيعت دوباره با امام (ع) است ؛ و شبِ نگاه به آسمان است... و بهانه ما براي جشن گرفتن و شادي كردن همين بس كه با احياي اين شب، به اندازه 1000 ماه عبادت خدا را كرده‌ايم...

و چرا جشن نباشد، وقتی که معده‌هاي خالي و لب‌هاي تشنه برخي از ما بهتران ـ حداقل براي چند روزي از سال ـ آنها را به ياد گرسنگي فقيران و يتيمان و بيوه‌زنان مي‌اندازد...

و چرا جشن نباشد، وقتی که گناهانمان مثل برگ پاييزي مي‌ريزد ؛ اگر روزه‌دار واقعي باشيم...

و چرا جشن نباشد، وقتی که خدا ، نه فقط بهشت و بزمش را ،‌ كه «خودش» را به روزه‌دار هدیه می‌کند...

***

و رمضان اگر جشن نبود، حلولش را به يكديگر تبريك نمي‌گفتيم و در گرامي‌داشتش به خانه‌هاي يكديگر ميهماني نمي‌رفتيم...

خدايا! به خاطر اين ماه، به خاطر اين جشن، به خاطر قرآن، به خاطر پيامبران و امامان، به خاطر چشاندن مزه فقر و حرمان، به خاطر شب قدرت، و به خاطر «خودت»، از تو متشكريم.

جشن رمضانتان مبارک ...

.................

انتهاي پيام/107