چه زمانی قیامت می‌شود؟

قیامت روزی است که تمام انسان‌های به خواست الهی برای حسابرسی اعمال در پیشگاه خداوند جمع می‌شوند: «فَاللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ» (نساء/141).
*نشانه‌های روز قیامت
آسمان‌هایی که محکم و محفوظ بود: «سَقْفاً مَحْفُوظا» (انبیاء/ ۳۲) ، گسسته و رها می‌شود: «فَهِيَ يَوْمَئِذٍ واهِيَةٌ» (حاقه/ ۱۶) و آسمانی که طبقه طبقه بود: «سَبْعَ سَماواتٍ طِباقاً» (ملک/ ۳)، می‌شود مثل نامه‌ درهم‌ پیچیده:«كَطَيِّ السِّجِل‏» (انبیاء/ ۱۰۴).
آسمان‌هایی که زینت داشت: «إِنَّا زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِزينَةٍ الْكَواكِبِ» (صافات/ ۶) نورش گرفته می‌شود. آسمان که زیبا بود، دود می‌شود: «يَوْمَ تَأْتِي السَّماءُ بِدُخانٍ مُبين‏» (دخان/ ۱۰). آسمان‌هایی که آب و باران ما را تأمین می‌کرد، مس گداخته می‌شود: «يَوْمَ تَكُونُ السَّماءُ كَالْمُهْل‏» (معارج/ ۸).
  *دگرگونی زمین
   زمین به زمین دیگری مبدل می‌شود. زمینی که گهواره و مهد آسایش بود: «أَ لَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهاداً» (نبأ/ ۶) زلزله‌های سختی بر روی آن اتفاق می‌افتد: «إِذا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزالَها» (زلزله/ ۱). زمینی که نرم و هموار بود: «هُوَ الَّذي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولاً» (ملک/ ۱۵)، متزلزل می‌شود: «يَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْض‏» (مزمل/ 14).
  *تاریک شدن خورشید، ماه و ستاره
  *تبدیل شدن کوه به پنبه
  *آتش گرفتن دریاها
   روز قیامت چنان زلزله شدیدی رخ می‌دهد که دریاها تحت‌فشار قرار می‌گیرند و تبدیل به آتش می‌شوند: «وَ إِذَا الْبِحارُ سُجِّرَتْ» (تکویر/ ۶)
   يكی از نشانه‌های «قيامت»، «نفخه صور» (دميدن در صور) است. در آيات فراوانى از «قرآن مجيد» اشاراتى به مسئله نفخ صور شده است، از اين آيات به‌خوبی استفاده می‌شود كه دو بار در صور دميده می‌شود: یک‌بار در پايان جهان كه همه خلايق می‌میرند و اين نفخه مرگ است و بار ديگر در آستانه رستاخيز كه همه مردگان زنده مى‌شوند و اين نفخه حيات است: «وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ ۖ ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ أُخْرَىٰ فَإِذَا هُمْ قِيَامٌ يَنْظُرُونَ»(زمر/68)


*رخدادهای روز قیامت به ترتیب
ترتیب وعده‌های الهی و منازل سفر آخرت، نسبت به انسان‌هایی که زمان حضور و ظهور حضرت مهدی (عج) را درک نمی‌کنند، چنین است: مرگ، قبر و عالم برزخ، بهشت و جهنم برزخی، نفخه اول (صور اول حضرت اسرافیل) یعنی قیامت، نفخه دوم یعنی روز حشر، حساب اعمال، پل صراط، بهشت یا جهنم. اما برای انسان‌هایی که عصر ظهور را درک می‌کنند و تا پایان کار جهان زنده می‌مانند بدین‌صورت است: ظهور حضرت مهدی (عج) با وقایع و حوادث آن عصر، شهادت امام زمان (عج)، رجعت برخی انسان‌های گذشته، قیامت روز محشر و ...
اولین چیزی که منطبق بر انسان است، قیام و خروج از قبور است. شواهد فراوانی در این‌باره در قرآن کریم و روایات وجود دارد؛ از جمله آن که خداوند می‌فرماید: «کَما بَدَأَکُمْ تَعُودُونَ؛ [بدانید] همان‌گونه که در آغاز شما را آفرید [بار دیگر در رستاخیز] باز می‌گردید.»(اعراف، آیه 29.)
*حسابرسی اعمال
بعد از قیامت، خداوند متعال مردم را گرد هم می‌آورد تا آنان را در برابر اعمالشان بازخواست کند. در این میان زمین به حرف درمی‌آید و مردم را از حوادث خویش آگاه می‌کند و  زبان، دست، پا و پوست انسان نیز بر آنچه صاحبش انجام داده گواهی می‌دهد: «وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَيْنَا ۖ قَالُوا أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذِي أَنْطَقَ كُلَّ شَيْءٍ وَهُوَ خَلَقَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ؛ و آن‌ها به اعضاء بدن گویند: چرا بر اعمال ما شهادت دادید؟ آن اعضاء جواب‌ گویند: خدایی که همه موجودات را به نطق آورد ما را نیز گویا گردانید و او شما را نخستین بار بیافرید و باز به‌سوی او بازگردانیده می‌شوید.»(فصلت/ 21)
*نامه اعمال
در روز قیامت نامه اعمال تمامی انسان‌ها به دستشان داده می‌شود. این نامه چنان گویا و زنده است که جایی برای انکار یا شک باقی نمی‌گذارد. ماهیت نامه اعمال مانند ورق و کاغذ و دفتر و کتاب نیست بلکه اعمال به شکل عینی و مجسم به انسان نشان داده می‌شود.
* پل صراط
بر اساس آیات و روایات اسلامی همه انسان‌ها در روز قیامت از پل صراط عبور می‌کنند اما نیکان به‌سرعت از آن می‌گذرند و به نعمت‌های بی‌پایان حق می‌رسند، و بَدان از آن سقوط کرده و سرازیر دوزخ می‌شوند.
به استناد برخی از روایات، سرعت عبور مردم از پل صراط بستگى به میزان ایمان و اخلاص و اعمال صالح آن‌ها دارد.
در حدیثى از امام صادق (ع) آمده است: «بعضى مانند برق از آن می‌گذرند و بعضى همچون اسب تیزرو، بعضى با دست و زانوها، بعضى همچون پیادگان و بعضى به آن آویزان می‌شوند (و می‌گذرند) گاه آتش دوزخ از آن‌ها چیزى را می‌گیرد و چیزى را رها می‌کند.» (امالى صدوق مجلس 33)

*بهشت و جهنم
بهشت و جهنم درجاتی دارد و افراد برحسب اعمالشان وارد آن می‌شوند. بر اساس روایات اسلامی، بهشت هشت در دارد.(بحارالأنوار/ ج8/ص121) بر اساس تصریح قرآن کریم، جهنم دارای هفت در است: «لها سبعة ابواب» (حجر/ ۴۴)  گرچه در قرآن کریم و روایات اسلامی درباره درجات بهشت تصریحی نشده است اما بر اساس آیه 107 سوره کهف، بالاترین و بهترین درجه بهشت فردوس است: «إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ كانَتْ لَهُمْ جَنَّاتُ الْفِرْدَوْسِ نُزُلاً»

*بهشت
از بررسی آیات متعدد قرآن کریم فهمیده می‌شود که بهشت، وعدۀ حتمی خداست و نصیب کسانی می‌شود که متقی، مؤمن و مطیع کامل همۀ فرامین خدا و رسول(ص) باشند: «إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ.» (بروج/11)

*جهنم