به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ منامه، پایتخت بحرین در دوازدهم و سیزدهم آبان ماه میزبان کنفرانس بینالمللی گفت‌وگوی ادیان با عنوان «شرق و غرب برای همزیستی انسانی» بود که شماری از رهبران ادیان و مذاهب و شخصیت‌های فرهنگی و دینی از کشورهای مختلف جهان در آن حضور یافتند.
«پاپ فرانسیس» رهبر کاتولیک‌های جهان و احمد الطیب، شیخ الازهر از مهمانان برجسته این کنفرانس بودند که در سایه انتقادهای گسترده طیف وسیعی از ملت بحرین و همچنین گروه‌های بینالمللی مدافع حقوق بشر برگزار شد.
به تعبیر منتقدان، حکومت آل خلیفه در بحرین در حالی همایشی را در خصوص گفت‌وگوی بین ادیان ترتیب داده که سال‌هاست(از فوریه ۲۰۱۱ تاکنون) معترضان به تبعیض دینی و بی‌عدالتی در این کشور را که عمدتاً از طائفه اکثریت شیعه است، تحت فشار قرار داده و اجازه برگزاری آزادانه مناسک و شعائر مذهبی را به آنها نمی‌دهد.
پاپ در نخستین سفر خود به بحرین احترام به حقوق بشر و آزادی دینی و عمل به مفاد قانون اساسی بحرین را خواستار شد. شیخ الازهر هم برای نخستین‌بار از تریبون منامه، علمای شیعه را به گفتوگو دعوت کرد که این دعوت او با استقبال در لبنان و ایران روبه رو شد. حمید شهریاری، دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی هم با صدور پیامی با دعوت شیخ الازهر اعلام همبستگی کرد.
خبرگزاری ایکنا با برگزاری وبیناری با حضور دو تن از تحلیلگران سیاسی و معارضان بحرینی به گفتوگو نشست تا به تحلیل مقاصد رژیم آل خلیفه از برگزاری این کنفرانس و نتایج آن بپردازد.
محمد جلال فیروز، عضو سابق پارلمان بحرین و مسئول ارشد جمعیت الوفاق بحرین و سیدعباس شبر الموسوی، فعال سیاسی و رئیس بخش آزادی‌های دینی سازمان صلح برای دموکراسی و حقوق بشر در این گفتوگو برگزاری کنفرانس گفت‌وگوی ادیان در منامه را تلاش مذبوحانه حکومت آل خلیفه برای بهبود چهره ناقض حقوق بشری خود توصیف کردند.
متن کامل این گفتوگو در ادامه آمده است:
به نظر شما هدف واقعی از برگزاری کنفرانس گفتوگو در بحرین چه بوده است؟
جلال فیروز: رژیم آل خلیفه در بحرین به دو دلیل تصمیم به برگزاری این کنفرانس در مقطع کنونی گرفت؛ دلیل اول اینکه بحرین انتخابات نمایشی پارلمانی را پیش رو دارد و همان طور که خیلی از مخاطبان می‌دانند در مورد این انتخابات شبهات زیادی وجود دارد و از همین رو یک انتخابات تصنعی و نمایشی خوانده می‌شود و در هیچ سطحی از سطوح شبیه برگزاری انتخابات در کشورهای آزاد نیست.
کنفرانس گفت‌وگوی ادیان در منامه با هدف نشان دادن چهره دموکراتیک از بحرین برگزار شد و اینکه نشان داده شود که مجلس قانونگذاری بحرین با مشارکت مردم این کشور تشکیل می‌شود؛ بخصوص که گروهی که اکثریت را در بحرین شامل می‌شود این انتخابات را تحریم کرده است و علمای ارشد و چهره‌های شناخته شده تأکید کرده‌اند که این انتخابات چاره‌ساز و مثمر ثمر نخواهد بود و شرکت در انتخابات به این شکل غیرممکن است.
رژیم آل خلیفه تلاش کرد از طریق برگزاری یک کنفرانس موسوم به گفت‌وگوی ادیان چهره‌ای غیر از چهره واقعی و آشکار خود را به نمایش بگذارد و اینکه بگوید در بحرین هیچ گونه تبعیضی علیه شیعیان وجود ندارد و از این طریق بر تخلفات حقوق بشری خود سرپوش بگذارد.
فریب افکار عمومی جهاندر خصوص هدف دوم رژیم آل خلیفه از برگزاری کنفرانس موسوم به گفت‌وگوی ادیان باید گفت، ظرف دو هفته آینده شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد قرار است در وضعیت و کارنامه حقوق بشری رژیم آل خلیفه تجدید نظر کند که به شکل تجدید نظرهای دوره‌ای است. رژیم آل خلیفه می‌خواهد در ظاهر برگزاری یک نشست گفت‌وگومحور با حضور چهره‌های بینالمللی نظیر شیخ الازهر و رهبر کاتولیک‌های جهان در برابر چشم جهانیان بر این ننگ بزرگ خود سرپوش گذارد که با شیعیان بحرین که اکثریت را در این کشور تشکیل می‌دهند وارد گفتوگو نمی‌شود و خبری از گفت‌وگوی بین مسئولین نظام با علما و دیگر مخالفان نیست.
شیخ شبر: مقامات بحرین این کنفرانس را در شرایطی برگزار کردند که با رژیم غاصب صهیونیستی هم سازش و رابطه برقرار کرده‌اند و از طریق برگزاری این کنفرانس به دنبال مشروعیت بخشیدن به این جرم خود بوده‌اند. مطلع هستید که در خصوص عادی‌سازی روابط منامه و تل‌آویو هیچ رأی‌گیری از ملت بحرین انجام نشده است و پارلمان موجود هم مشروعیتی ندارد؛ زیرا بسیاری از بحرینی‌ها عملاً در کار سیاسی در بحرین مشارکتی ندارند و هیچ گونه انصاف و عدالتی در خصوص توزیع حوزه‌های انتخاباتی در بحرین وجود ندارد. نام کنفرانس اخیراً کنفرانس همزیستی بین طوائف خوانده شده اما رژیم آل خلیفه با این تقسیم‌بندی ناعادلانه حوزه‌های انتخابیه، باعث ایجاد نابرابری بین طوایف ملت بحرین شده است و یک طایفه بیشتر از طایفه دیگر در داخل پارلمان نماینده دارد، این اقدام گواه آن است که مقامات در بحرین با طوایف داخل این کشور هم همزیستی ندارند.
شیخ الازهر علمای شیعه را به گفت‌وگوی اسلامی ـ اسلامی برای رد مناقشه طائفه‌ای دعوت کرده است. نظر شما درباره این دعوت بی‌سابقه شیخ الازهر چیست؟
شیخ شبر: ما انتظار داشتیم شیخ الازهر این دعوت را خطاب به مقامات بحرین داشته باشد و از آنها بخواهد با ملت خود و طوایف آن وارد گفتوگو شود و راه حل‌های واقعی برای بحرین پیدا کند؛ زیرا در بحرین مشکل اختلاف بین طوائف شیعه و سنی با یکدیگر نیست، بلکه در سلب تابعیت از مراجع و بزرگان شیعه است که اصلاً در این کنفرانس به اصطلاح گفتوگو هم حاضر نبودند و از حضور در آن حذف شدند، زیرا آنها از بحرین تبعید شدند و در خارج از کشور به سر می‌برند.
امروز مراجع بزرگ شیعه در بحرین تابعیت بحرینی ندارند، زیرا کسانی که ادعای همزیستی دارند تابعیت آنها را سلب کردند. رژیمی که بیشتر از یکصد عالم شیعی را بازداشت کرده و هنوز هم ۱۴ نفر از عالمان شیعه در زندان‌های نظام بحرین به‌سر می‌برند نمی‌تواند با طیف‌های مختلف مردم خود همزیستی داشته باشد.
به واقع عناوین مرتبط با گفتوگو را برخی حکومت‌ها برای تبلیغ خود به کار می‌گیرند و خلاف واقعیت است. هنگامی که شیخ الازهر دعوت به گرد هم آمدن با علمای شیعه می‌کند، ما انتظار داشتیم چنین ابتکاری را از خیلی زمان عقب‌تر مطرح می‌کرد؛ هنگامی که نهادهایی وزین و ارزشی، شیخ احمد الطیب را به تقریب بین مذاهب دعوت می‌کردند.
آیت الله محسن اراکی، دبیر کل مجمع جهانی تقریب مذاهب بارها از شیخ الازهر برای حضور در کنفرانس وحدت اسلامی دعوت کرد؛ اما فایده‌ای نداشت. هیچ گاه تصمیم جدی از سوی الازهر برای گفتوگو با دیگر طیف‌ها و مذاهب اسلامی وجود نداشته است تا بخواهد با سخنرانی‌های خود در کنفرانس‌ها راه حل‌های واقعی برای ایجاد صلح و امنیت در کشورهایمان ارائه دهد.
ما امید داشتیم که این دعوت شیخ الازهر به طور خاص هم برای حل مشکلات فرقه‌ای بخصوص در کشورهای عراق و سوریه مطرح می‌شد تا جلوی تداوم خونریزی‌ها در این کشورها را بگیرد.
دعوت شیخ الازهر جدی به نظر نمیرسداما زمانی که شیخ احمد الطیب به بحرین می‌آید و از گفت‌وگوی با شیعه سخن می‌گوید در حالی که می‌داند که شیعیان و اهل تسنن در بحرین با یکدیگر رابطه خیلی خوبی دارند، خانواده‌های شیعه و سنی با یکدیگر پیوند ازدواج دارند، اصلاً در بحرین اختلاف بین شیعه و سنی مطرح نیست. بهتر است بگویم اصلاً در کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس بین شهروندان شیعه و سنی اختلافی نیست و می‌توانم ادعا کنم که در منطقه حاشیه خلیج فارس بیش از هر جای دیگه شیعه و سنی با یکدیگر برادرند و بین آنها گفتوگو و پیوند ازدواج انجام می‌شود و با یکدیگر تفاهم دارند و همدیگر را درک می‌کنند.
شاید فقط گروه سلفی‌ها در داخل عربستان سعودی تأثیراتی بر جامعه این کشور داشته‌اند؛ آن هم بر بخشی از جامعه عربستان و نه همه آن که در اینجا وارد بحث در خصوص این موضوع نمی‌شویم؛ اما به واقع باید گفت این دعوت شیخ الازهر به نظر یک دعوت واقعی نیست.
شیخ الازهر با مراجع قم و نجف گفتوگو کندشیخ الازهر اگر بخواهد دعوت به گفت‌وگوی واقعی داشته باشد باید با مراجع شیعی در تماس باشد چه آنهایی که در حوزه علمیه شهر مقدس قم هستند و چه آنهایی که در نجف اشرف هستند. ما دیدیم که سفر اخیر پاپ فرانسیس، رهبر کاتولیک‌های جهان به عراق و دیدار وی با آیت الله سیستانی مرجع عالیقدر شیعه در نجف اشرف چه تأثیرات مهمی داشت، پس چرا شیخ الازهر هم با آیت الله سیستانی دیدار نداشته است.
از همین روست که ما تصور می‌کنیم که این دعوت شیخ الازهر جدی نباشد، چون اگر در این دعوت جدی بود خیلی زودتر از این‌ها به دیدار مراجع شیعی مبادرت می‌ورزید بخصوص که مراجع شیعه در قم و نجف اشرف درهایشان به روی چنین دیدارهایی گشوده‌اند و آنها پذیرای هر گونه آرایی هستند و حضور شخصیت‌های اسلامی از هر مذهبی و نه فقط سنی‌ها را با آغوش باز پذیرا هستند.
بنابراین دعوت شیخ الازهر با چه هدفی انجام شده است؟
شیخ شبر: به نظر می‌رسد چون رژیم آل خلیفه خود را تحت فشار می‌دید و پاپ در مورد مسائل مهم نقض حقوق بشر در بحرین سخن گفت و خواستار پیاده شدن قانون اساسی در این کشور شده بود، این قضیه شیخ الازهر را بر آن داشت تا از گفت‌وگوی شیعه و سنی سخن بگوید.
ما انتظار داشتیم که یک مرجعیت شیعی واحد و میانه‌رو وجود داشته باشد و فقط هم از بین روحانیون نباشند، زیرا وقتی که از گفتوگو با شیعیان حرف می‌زنیم، حکومت، برخی روحانیون شیعه را دعوت می‌کرد که به خود حکومت وابسته و نماینده حکومت و نه مردم بودند، لذا ایجاد راه حل واقعی ممکن نیست. اما باید گفتوگو با چهره‌های شیعه در بحرین باشد که حکومت آنها را تبعید و سلب تابعیت کرده است و تأثیر واقعی بر کشور دارند آن زمان گفتوگو جدی و واقعی خواهد بود. من در اینجا شیخ احمد الطیب را دعوت می‌کنم با آیت‌الله شیخ عیسی قاسم در قم یا آیت‌الله محمد سند از فقیهان بحرینی ساکن نجف اشرف یا با آیت‌الله شیخ حسین نجاتی، نماینده آیت‌الله سیستانی در بحرین که از او هم سلب تابعیت شده یا دیگر مراجع و چهره‌های شیعی حاضر در خارج از بحرین دیداری داشته باشد. چرا شیخ الازهر قبل از سفر به بحرین برای دیدار با این چهره‌های شیعی یا اصلاً برای دیدار با مراجع شیعی غیر بحرینی نظیر آیت‌الله سیستانی قصدی نداشته است و با آنها حتی در خصوص گفت‌وگوی شیعه و سنی قبل از اینکه بخواهد آن را در بحرین مطرح کند، صحبتی نداشته است.
در حال حاضر رابطه بین گروه‌های شیعه و سنی در بحرین چگونه است؟ آیا اختلاف بین طوائف مختلف مردمی در بحرین وجود دارد یا اختلاف با نظام حاکم است؟
شیخ شبر: در همین قانون اساسی فعلی بحرین که رژیم آل خلیفه آن را به نفع خود وضع کرده و مردم بحرین آن را قبول ندارند و اصلاً در رأی‌گیری در خصوص آن مشارکت داده نشدند، مفادی وجود دارد که اقدامات تبعیض‌آمیز نظام را علیه طوائف و اقوام مختلف این کشور محکوم می‌کند.
مسئله بحرین مسئله قوانین آن نیست، مسئله عمل به قوانین موجود در قانون اساسی است. وقتی که قوانینی وجود داشته باشد که بر مبنای آن به همه گروه‌های مردمی از هر طیفی چه شیعی، سنی، مسیحی یا غیر آن احترام گذاشته شود، همه این طوائف در سایه دولتی قرار بگیرند که به قانون احترام می‌گذارد، آن زمان ممکن نیست که بین طوائف مشکلی پدید آید؛ اما مشکل اصلی در عمل نکردن دولت به این قوانین است و تبعیضی که نسبت به یک طائفه اصلی در بحرین انجام می‌شود. تبعیضی که در همه ابعاد زندگی شهروندی وجود دارد؛ تبعیض در آموزش، اشتغال، درمان و غیره که همه این‌ها در موضوع نابرابری، ناعدالتی و نارضایتی مردم از نظام تأثیر دارد، بخصوص که رژیم آل خلیفه ادعا می‌کند در این باره به وظایف خود عمل می‌کند.
راه حل واقعی برای عملی شدن توصیه‌های کنفرانس‌های مربوط به گفت‌وگوی میان ادیان چیست؟
دکتر فیروز: باید گفت اولاً اصلا به چنین کنفرانس‌هایی امیدی نیست، زیرا شرکت‌کنندگان در آن نمایندگان معتبری برای ملت‌ها نیستند. حکومت آل خلیفه تلاش کرد برخی شخصیت‌های دینی حتی شیعی را گرد هم آورد اما در این امر ناکام بود زیرا شخصیت‌های میانه‌رو و خردمند می‌دانند که چنین کنفرانس‌هایی با هدف بازاریابی برای اهداف حکومت آل خلیفه برگزار شده و کاملاً بی‌فایده است؛ از همین رو امیدی به نتایج و توصیه‌های کنفرانس نیست، زیرا جوهری بر روی کاغذ باقی خواهد ماند.
حکومت بحرین هر ساله در ماه دسامبر کنفرانسی به نام گفت‌وگوی منامه برگزار می‌کند و عناصری نظامی، دفاعی و امنیتی در آن شرکت می‌کنند و حتی طرف‌هایی از موساد و صهیونیست‌ها در آن حضور می‌یابند؛ اما طرف‌های مردمی را از حضور در آن حذف می‌کند و همسایگانی از منطقه و پیرامون خود نظیر ایران و قطر را هم در آن راه نمی‌دهد و حتی از حضور طرف‌های میانه‌رو مردمی از داخل کشور بحرین هم در این کنفرانس خودداری می‌کند.
حکومت بحرین با آیت‌الله عیسی قاسم وارد گفتوگو شودحکومت آل خلیفه با برگزاری این کنفرانس‌ها می‌خواهد بگوید که حامی گفتوگو با مخالفان است در حالی که باید با نمایندگان واقعی مردم خود نظیر آیت‌الله عیسی قاسم گفتوگو کند که ایشان را به خارج تبعید کرده است و همچنین با دیگر علمای دینی و رهبران معارض که به زندان افکنده و با دیگر نمایندگان ملت که به خارج تبعید کرده است. بنابراین دعوت آل خلیفه به گفتوگو دروغی بیش نیست.
شورای حکمای مسلمان که دربرگزاری این کنفرانس مشارکت داشته چیست آیا این شورا یک نهاد بینالمللی مستقل است که جمعی از علمای امت اسلامی را گرد هم آورده است؟
دکتر فیروز: شورای حکمای مسلمانان را امارات در سال ۲۰۱۴ برای به دست آوردن دل مقامات اماراتی تأسیس کرد؛ همان طور که مثلاً رابطة العالم الاسلامی(انجمن جهان اسلام) را عربستان تأسیس کرده و مقر آن هم در قطر است، امارات هم شورای حکمای مسلمانان را تأسیس کرد.
این شورا ۱۴ عضو دارد و تنها مشتمل بر یک عضو شیعه است که آن نیز حتی در لبنان، پیروان قابل ملاحظه‌ای ندارد و شخصیت قابل قبولی نیست و همه این مؤسسات در راستای اهداف خاص و نه اهداف واقعی مسلمانان تأسیس شده است.
ما در بحرین حکما و رهبرانی داریم که در رأس اندیشه، فرهنگ و روشنگری دینی و به دنبال اتحاد بین مسلمانان هستند. انتظار می‌رفت که آنها در این نشست حضور داشته باشند.
سیدمجید مشعل، رئیس شورای اسلامی علمای بحرین، نهادی که از سوی حکومت ظالمانه به دلیل دفاع از از رهبران ملت بحرین که به زندان‌ها افکنده شدند، منحل شد، حرف درستی زده و تأکید کرده است که مشکل بحرین، سیاسی است. حکومت، حاضر به گفتوگو با ملت خود نیست وگرنه شهروندان شیعه و سنی با هم اختلافی ندارند. مشعل تأکید کرد که از گفت‌وگوی بین مسلمانان استقبال می‌شود به شرطی که در حد شعار نباشد بلکه در جوامع علمی به آن پرداخته شود.
یک بام و دوهوای شیخ الازهرشیخ الازهر می‌بایست به دعوت‌هایی که از او برای شرکت در کنفرانس‌های وحدت اسلامی صورت می‌گرفت، پاسخ می‌داد چه کنفرانس‌هایی که هر ساله در جمهوری اسلامی ایران برگزار می‌شود یا کنفرانس وحدت اسلامی عراق یا همایش وحدت مسلمانان در لبنان اما شیخ الازهر به هیچ کدام پاسخ مثبت نداده است.
او می‌بایست به دعوت‌هایی که در همین راستا و با همین رویکرد است پاسخ مثبت می‌داد، پاپ فرانسیس در بحرین نقاب از چهره حکومت برداشت و تأکید کرد که شیعیان در این کشور متحد هستند و خواستار رفع تبعیض و پایان دادن به تخلفات آشکار حقوق بشری در بحرین شد و همچنین به صدور احکام اعدام علیه مخالفان سیاسی در بحرین اعتراض کرد و انتظار می‌رفت که شیخ الازهر در کمال صداقت و حفظ امانت در خصوص تبعیض علیه شیعیان در بحرین سخن می‌گفت.
اما متأسفانه شیخ الازهر برای سرپوش گذاشتن بر سخنان پاپ و به تعبیری دور زدن اظهارات وی، این قضیه دعوت به گفت‌وگوی شیعه و سنی و غیره را بیان کرد؛ زیرا در حالی علمای شیعه را از این تریبون به گفتوگو دعوت می‌کند که این اتفاق از تریبون الازهر انجام نمی‌شود؛ یعنی دعوت به گفت‌وگویی وجود ندارد.
کنفرانس وحدت اسلامی در قاهره برگزار شودانتظار می‌رود شیخ الازهر خود به حضور در یک کنفرانس وحدت اسلامی در قاهره دعوت کند و همه مذاهب اسلامی در آن شرکت داشته باشند؛ همان طور که جمهوری اسلامی ایران و همچنین طرف‌هایی علمی و دینی در عراق و غیره به چنین کنفرانس‌هایی برای وحدت اسلامی دعوت می‌کنند.
شیخ الازهر می‌بایست به دعوت‌ها برای تحریم تکفیر مذاهب اسلامی پاسخ می‌داد؛ یعنی با فتواهایی که از سوی برخی به اصطلاح علمای سعودی و غیره علیه مذاهب شیعه صادر می‌شود، مقابله می‌کرد. شیخ الازهر باید حملات تروریستی علیه اماکن و نهادهای دینی را محکوم کند مثل حمله‌ای که علیه حرم احمد بن موسی(ع)، شاهچراغ در شیراز رخ داد؛ چرا شیخ الازهر آن را محکوم نکرد، چرا حملات تروریستی را که تکفیری‌ها و وهابیون در پاکستان، افغانستان و غیره مرتکب می‌شوند، محکوم نمی‌کند این امر اولویت و برای ایجاد زمینه تقریب مذاهب ضرورت دارد.
در بین علمای شیعه کسی نیست که به گفت‌وگوی بین مذاهب اسلامی علاقه‌مند نباشد، اما متأسفانه این خواسته دنبال نمی‌شود.
پیش‌تر در مصر نهادی به نام تقریب مذاهب وجود داشت که مرحوم حسن البناء و مرحوم شیخ محمود شلتوت و سید طباطبایی از جمله فعالان در این نهاد بودند؛ اما آن را تعطیل و منحل کردند، زیرا خواهان تقریب بین مذاهب نیستند. باید گفت موضع شیخ الازهر در این خصوص چیست؟ شایسته است که وی برای بازگشت فعالیت چنین نهادهایی اقدام کند.
حکومت آل خلیفه در این سال‌ها تابعیت چند نفر از معترضان را سلب کرده است؟
جلال فیروز: حکومت بحرین طی سال‌های گذشته تابعیت بیش از ۹۰۰ شخصیت و فعال بحرینی از طوائف مختلف را سلب کرده است و فقط تحت فشارهای بینالمللی تابعیت برخی از آنها را بازگردانده؛ اما هیچ اقدامی برای بازگرداندن علمای بزرگ بحرینی نظیر آیت‌الله شیخ عیسی قاسم، شیخ حسین نجاتی، شیخ محمد سند بحرانی نکرده است. این شخصیت‌ها درجات بالای اجتهاد را دارند و حتی برخی به درجه مرجعیت رسیده‌اند؛ اما حکومت بحرین نمی‌خواهد که این‌ها در کشورشان بحرین اقامت داشته باشند و از همین رو تابعیت را از آنها سلب و آنها را از این کشور بیرون کرده است. حکومت آل خلیفه هر کسی را که در جریان معارض فعالیت داشته باشد، سلب تابعیت می‌کند.
اعطای تابعیت بحرینی به تکفیری‌ها
در واقع هدف حکومت بحرین تغییر بافت جمعیتی بحرین است. صدها هزار نفر را طی سال‌های اخیر به داخل بحرین کشانده و به آنها تابعیت بحرینی اعطا کرده است، اما متأسفانه اکثریت آنها از وابستگان به داعش و تکفیری‌ها هستند. آنها را از شمال شرق سوریه که از پایگاه‌های تکفیری‌هاست به بحرین آورده اند یا عده‌ای از شمال و جنوب غرب پاکستان به بحرین آمده اند، جایی که پایگاه طالبان و القاعده است و تابعیت بحرینی به آنها داده است.
بسیاری از آنها به سوریه رفته بودند و در آنجا یا عملیات انتحاری داشتند و یا دیگر حملات تروریستی را علیه مردم بی‌گناه مرتکب شدند. حکومت بحرین برای تغییر بافت جمعیتی تاریخی هر اقدامی را انجام می‌دهد؛ در حالی که بحرین به اذعان تاریخدانان زمانی فقط متعلق به شیعیان بود و دیگران بعدها وارد این کشور شدند و در حال حاضر طی چند دهه اخیر صدها هزار نفر به این کشور آورده شده و به آنها تابعیت بحرینی اعطا شده است تا بافت جمعیتی آن را تغییر دهند و شیعیان در اکثریت نباشند و این اقدام متأسفانه در برابر چشم و گوش جهانیان انجام می‌شود.
ایکنا ـ آیا از تعداد علمای دینی بازداشتی در بحرین یا کسانی که سلب تابعیت شده‌اند، خبر دارید؟
حجت‌الاسلام والمسلمین شبر: حکومت آل خلیفه تابعیت بیش از یکصد عالم دینی شیعه بحرینی را سلب کرده است؛ البته وقتی می‌گویم که عالم شیعی منظورم این نیست که عالم سنی در بحرین نبوده که از او سلب تابعیت شده است بلکه از طائفه سنی بحرین هم یک یا دو عالم سلب تابعیت شدند.
آمار علمای سلب تابعیت شده و محکومین به حبس و اعدامدر همان اوایل اعتراضات بحرین، حکومت آل خلیفه، تابعیت سه نفر از علمای بحرینی را سلب و آنها را محکوم به اعدام کرد. چهار نفر از علمای بحرینی هم محکوم به حبس ابد شده و سلب تابعیت شدند. دو نفر از علمای دینی سلب تابعیت و از کشور تبعید شدند. شانزده عالم دیگر سلب تابعیت شدند. هشت نفر از علمای دینی به حبس ابد محکوم شدند. پنج نفر از علمای دینی به ۱۵ سال حبس محکوم شدند. چهار نفر از علمای دینی به ۱۰ سال حبس محکوم شدند. چهار نفر از علمای شیعه به پنج سال حبس محکوم شدند. سه نفر از علمای شیعه به سه تا چهار سال حبس محکوم شدند. حکومت آل خلیفه ۱۵۶ عالم دینی را احضار کرده است پنج نفر از علمای دینی ممنوع المنبر شدند,۱۱ عالم دینی به یک سال حبس محکوم شدند.
این آمار و ارقام نشان می‌دهد که به واقع این حکومت آل خلیفه است که به دنبال همزیستی با طوائف خود نیست.
من در اینجا خطاب به شیخ الازهر می‌گویم که شورای اسلامی علمای بحرین که توسط حکومت منحل شده است در سال ۲۰۱۳ سندی را به نام «سند وحدت اسلامی» راه‌اندازی کرد و این گواه نبود اختلاف بین شیعه و سنی در بحرین است. وقتی حکومت آل خلیفه نهادهای میانه‌رو در بحرین را منحل می‌کند که از وحدت بین شیعه و سنی می‌گویند چه می‌توان گفت؟
از همین رو ما از شیح الازهر می‌خواهیم که این پیام را به مقامات بحرینی منتقل کند که با اقوام و طوائف اصلی مردم خود وارد گفتوگو شود و مشکل اساسی را که اساس بحران در این کشور است، حل کند و الازهر هم نقش بزرگ و دیرینه خود را در دوره شیخ محمود شلتوت بازیابد که موضوع همزیستی با دیگر مذاهب را پایه‌گذاری کرد.
ما امید داشتیم شخصیتی نظیر شیخ الازهر هم همین گونه باشد و نقش پیشگامانه اسلامی این نهاد را ایفا کند تا پشتوانه مردمی از بین ملت‌های اسلامی داشته باشد نه اینکه تریبون حکومت‌های سلطه‌گری باشد که می‌خواهند همبستگی و وحدت موجود در یک کشور را از بین ببرند.
سطح مشارکت در انتخابات را در سایه تحریم مخالفان چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟
شیخ شبر: انتخابات پیش رو تأثیرگذار نخواهد بود؛ زیرا همه ملت بحرین از هر طائفه‌ای می‌داند که حکومت از پارلمان آتی نمی‌خواهد که یک نهاد قانونگذار واقعی باشد؛ بلکه می‌خواهد این نهاد همه آنچه را که حکومت می‌خواهد پیش ببرد نه چیزی که ملت می‌خواهد.
مشکل اساسی در بحرین این است که ملت بحرین نتوانسته رأی سیاسی خود را حتی در جامعه و خیابان نشان دهد. دو روز پیش شاهد بودید و ویدئوها نشان داد که برخی خانواده‌های محکومین به اعدام می‌خواستند در کنار کاروان پاپ در منامه این پیام را به وی برسانند که برای آزادی عزیزانشان کاری کند و رژیم آل خلیفه مانع شد. آن وقت چگونه می‌توان از آزادی بیان در بحرین سخن گفت. مأموران آل خلیفه حتی تظاهرات مسالمت‌آمیز مردمی در بحرین را هم که خانواده‌های بحرینی برای آزادی فرزندانشان برگزار می‌کنند، سرکوب می‌کنند.
آیا انقلابیون بحرین برنامه‌ای برای مرحله پیش رو دارد؟
شیخ شبر: انجمن‌های معارض انتخابات را تحریم و همه را به شرکت نکردن در این انتخابات صوری دعوت کردند؛ زیرا پارلمان آتی می‌خواهد همه اموری را که حکومت می‌خواهد و در رأس آن موضوع عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی است، پیش ببرد که اصلاً ملت بحرین با آن موافق نیست و از همین رو ملت بحرین از شیعه و سنی حاضر به رأی دادن به چنین پارلمان صوری نیستند.
نه به انتخابات نه به سازش استوقتی که این بحرینی‌ها در انتخابات شرکت کنند یعنی به تصمیم‌گیری‌ها برای عادی‌سازی روابط با رژیم غاصب صهیونیستی رأی مثبت داده‌اند؛ از همین رو ملت بحرین از شیعه و سنی هرگز ابزاری برای پیشبرد عادی‌سازی نخواهد بود و از همین رو انتخابات را تحریم می‌کند و در کنار جمعیت‌های سیاسی می‌ایستد که مخالف تبلیغ برای نظام در پارلمان آتی هستند.
دکتر فیروز: در پایان از خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) تشکر می‌کنیم و به واقع امیدواریم که بیش از این بتوانیم از چنین تریبون‌هایی مظلومیت ملت بحرین و بخصوص شیعیان و علمای آن را در برابر ظلم و سرکوبگری رژیم آل خلیفه به گوش جهانیان برسانیم؛ شیعیانی که همچنان در معرض تبعید و زندان هستند.
همه باید بدانند که فرزندان ملت بحرین و بخصوص علما در جریان اعتراضات سال‌های اخیر خود چیزی جز آزادی برای همگان و حق برابر را مطالبه نمی‌کنند. آنها می‌خواهند تخلفات گسترده حقوق بشری علیه طوائف مختلف در بحرین متوقف شود و مفاد توافقاتی که با ملت بحرین صورت گرفته عملی شود نظیر منشور همکاری ملی و همچنین آنچه که در قانون اساسی بحرین آمده که تأکید شده است که بحرین باید یک کشور دموکراتیک باشد و حاکمیت در آن باید متعلق به فرزندان ملت باشد و ملت باید منشأ قدرت در این کشور باشد نه اینکه مثل حال حاضر خبری از دموکراسی و آزادی‌ها در بحرین نباشد و یک خاندان صاحب قدرت باشد و بر همه چیز حکومت کند، قدرت و ثروت را در انحصار خود گرفته و ملت را از آن تا می‌تواند محروم کند. فساد در نهادهای دولتی بیداد می‌کند این خاندان همه ظرفیت‌های کشور را از آن خود می‌داند.
ما از همه رسانه‌ها و مؤسسات پژوهشی تشکر می‌کنیم که تلاش می‌کنند صدای ملت بحرین را به گوش جهانیان برسانند و چهره دروغین خشنی که رسانه‌های نزدیک به محور آمریکایی می‌خواهند از جریان مسالمت‌آمیز معارض بحرین نشان دهند، برملا کنند. امروز از داخل و خارج بحرین این ندا بلند می‌شود که اگر حکومت می‌خواهد بداند که مردم تا چه اندازه با برنامه‌های آن برای برگزاری انتخابات موافق هستند اجازه برپایی یک تظاهرات مسالمت‌آمیز مردمی را بدهد آن زمان خواهد دید که صدها هزار نفر به خیابان‌ها خواهند آمد و خواهان احقاق حقوق خود می‌شوند تا نارضایتی خود را از این نمایش مسخره رژیم آل خلیفه نشان دهند.
امروز همه شخصیت‌ها و بزرگان بحرینی با صدور بیانیه‌های مختلف حتی کسانی از داخل بحرین تأکید کردند که در این انتخابات شرکت نمی‌کنند و این انتخابات دروغ و نمایشی بیش نیست و هرگز در خدمت به منافع ملت بحرین نیست؛ از همین رو می‌گوییم هر چقدر حکومت آل خلیفه بخواهد تلاش کند با دعوت از افرادی نظیر رهبر کاتولیک‌های جهان یا هر کسی دیگر یا هر شیخی و هر کنفرانسی نمی‌تواند چهره خود را در برابر جهانیان پنهان کند و این حرکات او را بیش از پیش در برابر جهانیان رسوا می‌کند.
...........................
پایان پیام/ 268