خبرگزاری اهل‌بیت(ع) - ابنا

شنبه ۳ آذر ۱۴۰۳
۱:۱۹
در حال بارگذاری؛ صبور باشید
چهارشنبه
۲۳ آذر
۱۴۰۱
۱۳:۰۸:۰۵
منبع:
ابنا
کد خبر:
1330724

جان نیم میلیون کودک در یمن به دلیل سوءتغذیه در خطر است + تصاویر

در یمن که نزدیک به 8 سال است صحنه حملات ائتلاف تحت رهبری عربستان سعودی بوده است، گرسنگی و سوءتغذیه با افزایش فقر روز به روز در حال گسترش است.

آآ

به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ پیتر هاوکینز، نماینده صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) در یمن گفت: 2.2 میلیون کودک زیر 5 سال به دلیل سوءتغذیه در یمن که سال هاست جنگ داخلی در آن ادامه دارد نیاز به درمان دارند و نیم میلیون از آنها در خطر هستند.

در یمن که نزدیک به 8 سال است صحنه حملات ائتلاف تحت رهبری عربستان سعودی بوده است، گرسنگی و سوءتغذیه با افزایش فقر روز به روز در حال گسترش است.

در کشوری که از جنگ ویران شده است، کودکان به آرامی جلوی چشمان والدین خود می میرند.

بر اساس گزارش سازمان ملل، داده های مربوط به سوءتغذیه در این کشور نگران کننده است. موارد به ویژه در تعز، حجه و حدیده متمرکز است.

دفتر یمن سازمان جهانی بهداشت (WHO) ماه گذشته در بیانیه ای تاکید کرد که سوء تغذیه حاد زندگی کودکان زیر 5 سال را تهدید می کند و نیاز به مداخله فوری است.

هاوکینز هشدار داد کودکانی که به دلیل سوء تغذیه حاد نمی توانند در اسرع وقت درمان شوند، نمی توانند غذا بخورند و ممکن است در مدت کوتاهی بمیرند.

وی با اشاره به اینکه سوءتغذیه به ویژه در 2 سال اول پس از تولد به رشد جسمی و ذهنی کودکان آسیب می زند، اظهار داشت که حتی در صورت درمان، اثرات این امر تا حد زیادی غیرقابل برگشت است.

هاوکینز با اشاره به اینکه دلیل اصلی از بین رفتن امنیت غذایی و سوءتغذیه در یمن جنگ داخلی است، گفت: محدودیت‌های اعمال شده در بنادر باعث کمبود جدی سوخت می‌شود که باعث افزایش قیمت مواد غذایی و غیرخوراکی می‌شود.

وی اظهار داشت که درگیری ها باعث افزایش مهاجرت داخلی و توقف خدمات عمومی شده است.

هاوکینز با اشاره به اینکه مشکلات اقتصادی قدرت خرید خانواده ها را کاهش می دهد، تاکید کرد که همه اینها منجر به سوءتغذیه کودکان می شود.

در درگیری هایی که سال هاست در یمن ادامه دارد حدود 377 هزار نفر جان خود را از دست دادند. بحران انسانی ناشی از جنگ در یمن که یکی از فقیرترین کشورهای جهان است، روز به روز بزرگتر می شود.



………………….

پایان پیام/ ۲۱۸