به گزارش خبرگزاری اهل بيت (ع) ـ ابنا ـ هیئتی از شورای علمای شیعه افغانستان که پس از حضور در ایران و ملاقات با شماری از مراجع عظام تقلید در قم، راهی عراق شده بود، پس از دیدار با مراجع عظام تقلید حضرات آیات سیستانی و فیاض و دیدار و گفتگو با رئیس جمهور، نخست‌وزیر و برخی دیگر از رجال سیاسی این کشور به تهران بازگشته است. البته این هیئت پس از توقف در ایران و برگزاری نشست یا دیدارهای احتمالی با مهاجرین افغانستانی، به مقصد «کابل» پرواز خواهد کرد و با نشستن پرواز آنان در فرودگاه بین‌المللی کابل عملاً دفتر این سفر بسته خواهد شد.
بدیهی است که برای این سفر اهدافی از پیش مشخص شده است و این هیئت خواهد بود که پس از نشستن گرد و غبار سفر، جمع‌بندی خود را اعلام خواهد کرد که چه میزان به اهداف مورد نظر خود رسیده است.
پیش از آن، اما در این یادداشت می‌توان به نتایج بخش دوم سفر هیئت، یعنی حضور در کشور عراق و دیدار با مراجع عظام تقلید و مقامات عالی سیاسی آن کشور، نگاهی گذرا افکند:
۱. با ورود هیئت شورای علما شیعه افغانستان به کشور عراق، اخباری از حضور آنان در بیت حضرات آیات فیاض و سیستانی منتشر شد؛ این اخبار بیانگر این مطلب بود که مراجع مذکور از موضع «شورای علمای شیعه» مبنی بر تعامل با دولت موقت طالبان استقبال و آن را تأیید کرده‌اند.
اخباری که به مذاق مخالفان هیئت خوش نیامد و آنان از طیف‌های مختلف شروع به تخریب و توهین به هیئت شورای علمای شیعه نمودند؛ آن هم به این بهانه که این هیئت گزارش خلاف واقع از اوضاع افغانستان به مراجع داده‌اند و همین امر سبب شده است که آنان موضع «شورای علمای شیعه» در برابر دولت موقت طالبان را تأیید نمایند!
هر چند متن منتشر شده دفتر آیت‌الله سیستانی از دیدار ایشان با هیئت شورای علما به بسیاری از حرف و حدیث‌ها پایان می‌داد، اما آنچه قابل انکار نبود، اینکه ایشان و آیت‌الله فیاض از کلیت موضع‌گیری شورای علمای شیعه، مبنی بر اتخاذ رفتار عقلانی دفاع کرده و آن را بهترین موضوع دانسته بودند.
جدای از این، قالب هجمه و ادبیات مخالفان که به مرور شکل افراطی به خود گرفت، تا جایی پیش رفت که ماهیت حقیقی برخی از این به اصطلاح معترضان را برای افکار عمومی بیش از پیش آشکار نمود؛ آنجایی که برخی از این جماعت «لندن‌نشین» با بدترین الفاظ و فحاشی سراغ مراجع عظام تقلید رفتند. ادبیاتی که نشان داد جبهه مخالف، چقدر از «انسانیت» و «عقلانیت» فاصله دارد و زمانی که پای ابطال منافع شخصی و آرای افراطی‌شان پیش بیاید به هیچ معیار و مرامی پایبند نیستند.
در همین راستا، علی‌رغم اینکه برخی دیگر از مخالفان، مدعی بودند هیئت شورای علما از وظیفه ذاتی خود خارج شده و به حیطه‌هایی ورود پیدا کرده که نباید ورود می‌داشته است، خود در نقد شورای علما از معیارهایشان فاصله گرفته و پیشینه سیاسی برخی از اعضای هیئت را به باد انتقاد گرفتند (جدای از داوری درباره درستی یا نادرستی آنچه گفته شده است) تا خود نشان دهند که پیش از هر چیز، معیار نقدشان همان دلبستگی‌های حزبی و جناحی است تا نقد منصفانه!
۲. پیشینه دیدار جمعی شماری از یک مجموعه بنام شیعی با مراجع عظام تقلید در قم یا نجف، بسیار کمرنگ یا نادر است؛ از این لحاظ دیدار و گفتگوهای هیئت شورای علمای شیعه افغانستان با مراجع عظام تقلید می‌تواند فتح البابی برای دیدارهای دیگر و بیشتر پس از این باشد، که ضمن انتقال مستقیم اخبار اوضاع و احوال داخل افغانستان، زمینه بهره‌گیری بیشتر طرف افغانستانی را نیز از محضر مراجع فراهم سازد.
۳. هیئت شورای علما جدای از دیدار با مراجع عظام تقلید با رهبران سیاسی عراق نیز دیدار داشته است؛ دیدار و گفتگو با عبداللطیف جمال رشید رئیس‌جمهورعراق و محمد شیاع السودانی نخست‌وزیر این کشور، عادل عبدالمهدی نخست‌وزیر سابق و عمار حکیم، رهبر جریان «حکمت»، ضمن آنکه از احترام طرف عراقی به میهمانان افغانستانی خبر می‌دهد، نشان‌دهنده چابکی و نگاه کلان و توأم با آینده‌نگری هیئت افغانستانی است.
ـ گفتگو درباره مشکل زوار افغانستانی عتبات عالیات در ایام اربعین و غیر اربعین، با هدف رسیدن به راه‌های مؤثر در ایجاد سهولت انجام زیارت عتبات عالیات در ایام اربعین و خارج از ایام اربعین؛
ـ اعطای بورسیه تحصیلی و فراهم نمودن زمینه استفاده دانشجویان افغانستانی از فضای آموزشی دانشگاه‌های کشور جمهوری عراق به خصوص در رشته‌های علوم پایه؛
ـ جستجوی راه‌های جذب کارگر فنی و کارگر ساده از افغانستان در بازار کار عراق با توجه به بی‌کاری مفرط و مشکلات اقتصادی شدید در افغانستان.
برخی از مهم‌ترین محورهای گفتگوی هیئت شورای علما با مقامات عالی سیاسی عراق است که نشان از دغدغه‌مند بودن شورای علما برای حل مشکلات شهروندان افغانستانی می‌دهد، تلاش‌هایی که از سوی مخالفان شورای علما به «لابی‌گری برای طالبان» تعبیر شده و در یک نقطه مشترک، برخی رسانه‌های معلوم‌الحال ایرانی نیز همان تعابیر و بعضاً ادبیات زننده و سخیف را به کار برده است.
شاید بتوان علاوه بر موارد مذکور، مهم‌ترین دستاورد سفر هیئت شورای علمای شیعه افغانستان به عراق و ملاقات‌های انجام شده با شخصیت‌های دینی و سیاسی این کشور را رونمایی از ظرفیت شورای علما برای حل مشکلات فرامرزی شهروندان افغانستان و کمک به بهبود اوضاع داخلی این کشور از طریق این ظرفیت برشمرد. ظرفیتی که در صورت جدی گرفته شدن از سوی «شورای علمای شیعه» می‌تواند کارآیی‌های بیشتر و گسترده‌تری داشته باشد.
.......................
پايان پيام/ ۲۱۳