خبرگزاری اهل‌بیت(ع) - ابنا

جمعه ۳۱ فروردین ۱۴۰۳
۱۷:۲۷
در حال بارگذاری؛ صبور باشید
سه‌شنبه
۲۷ دی
۱۴۰۱
۷:۲۶:۲۹
منبع:
ابنا
کد خبر:
1339126

آفتاب‌گرفتگی؛ جستارهایی درباره رو در رویی مذهب و رمان در ایران معاصر

«امیرخداوردی» در "آفتاب‌گرفتگی" با تکیه بر تجربه‌های فردی خود، سعی کرده رو در رویی رمان و مذهب را در موقعیت‌های مختلف روایت نماید و با نگاهی موشکافانه نقد کند.

آآ
 

به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ کتاب «آفتاب‌گرفتگی؛ جستارهایی درباره رودررویی مذهب و رمان در ایران معاصر» اثر امیر خداوردی توسط نشر برج، روانه بازار نشر شده است.

امیرخداوردی دانش‌آموخته فقه و اصول در مقطع دکتری است. او در اواسط دهه ۹۰ با انتشار رمان «آمین می‌آورم» حرفه نویسندگی را شروع کرد و با «آلوت» توانست توجه منتقدان ادبی را به دنیای داستان‌نویسی خود جلب کند و چندین جایزه ادبی پرسروصدا دریافت کند و تحسین شود.

خداوردی با استفاده از سابقه تحصیلات حوزوی خود سعی کرده از چشم‌انداز دیگری به رویدادهای داستانی و قصه‌نویسی نگاه کند. «جنون خدایان» سومین رمانش اثری بود در همین مسیر که به تثبیت جایگاهش در ادبیات داستانی امروز ایران کمک شایانی کرد. او حالا در «آفتاب‌گرفتگی» به تامل در کش‌وقوس‌های رمان و مذهب در ایران پرداخته است.

در بخش معرفی این کتاب می‌خوانیم: «امروز شاید قدری غریب به نظر برسد اگر بدانیم اولین مترجم بخشی از رمان مشهور بینوایان به زبان فارسی یک روحانی مجتهد بوده است. شیخ ابراهیم زنجانی،  مجتهد آزادی‌خواه و تجددخواه، حدود ۱۲۰ سال پیش در میانه حکومت استبدادی مظفرالدین شاه چنان شیفته رمان شد که آن را بخش جدایی‌ناپذیر تجدد خواند. سفارش داد رمان را برایش بفرستند و بعدها خودش فصل ژان والژان را هم از ترکی به فارسی برگرداند. رمان نزد او ابزار استبدادستیزی و ظلم‌ستیزی شد، ابزار آگاهی‌بخش. دست‌کم یک قرن است که روحانیون ایرانی با رمان، این جادوی سراسر غربی، آشنا شده‌اند و نظرات ضد و نقیضی در حقش به زبان آورده‌اند. از انکار و حذف تا تحسین و همراهی اما آنانی که از رمان واهمه دارند در آن چه دیده‌اند؟ آیا تقابلی بین رمان و مذهب می‌بینند و آنان که ستایشش می‌کنند چگونه از در آشتی با آن درآمده‌اند؟ آیا طرفدار محدود شدنش بوده‌اند؟ آزادی رمان برای آنان چه طعمی دارد؟

این کتاب از یک دیباچه و ده بخش تشکیل شده است. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «من در مقام فردی از افراد روحانیت دست به کار نوشتن شده بودم و باتوجه به موقعیتی که در آن قرار داشتم باید توجیه روشنی از این نوشتن به دست می‌دادم. مسئله اینجا بود که روحانیت تقریبا همه چیز را ابزار می‌بیند؛ قرآن وسیله‌ای برای هدایت، پیامبر کسی است که برای هدایت بشر آمده است. کتاب‌های فقهی و کلامی ابزاری است برای مطلع‌شدن از آرای فقها و متکلمین و رساله‌ی عملیه، همان‌طور که از اسمش پیداست، متنی است که به وسیله‌ی آن مکلفین از احکام الهی مطلع می‌شوند. رمان در این بین چگونه می‌تواند ابزار هدایت باشد؟»

....................................

پایان پیام/ 348