به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ به مناسبت دوازدهمین سالگرد انقلاب شیعیان بحرین، خبرنگار ابنا با کارشناس مسائل منطقه خاورمیانه گفتگو کرد.
دکتر «سیدسعید هاشمی نسب» پیرامون انقلاب بحرین بیان کرد: برای بررسی علل وقوع انقلاب مردم بحرین باید دو نکته را به صورت ریشه ای مورد مطالعه قرار دهیم؛ یکی بحث بیداری اسلامی است که از سال 2011 آغاز شد و دیگری ریشه های اختلاف شیعیان بحرین با حکومت می باشد.
وی افزود: اختلافات شیعیان بحرین به دهه 60 میلادی برمی گردد و تاکنون ادامه دارد که در قالب مطالبه حقوق اولیه شیعیان و تقاضای مردم سالاری در امور سیاسی و اجتماعی می باشد. این اختلافات در دهه 90 میلادی به اوج خود رسید اما سرانجام در سال 2001 به آشتی ملی ختم شد؛ در نتیجه آن، انتخابات مجلس رخ داد تا مردم در تغییرات سیاسی کشور سهیم باشند ولی متأسفانه انتخابات بحرین سوری بود و قدرت در انحصار آل خلیفه باقی ماند.
کارشناس مسائل منطقه خاورمیانه گفت: همه این موارد به اوج جریان بیداری
اسلامی کشورهای مسلمان ختم شد
که در نهایت مردم بحرین نیز به خیابان ها آمدند. حرکت
بیداری اسلامی از اواخر سال 2010 در تونس آغاز شد و به کشورهای یمن، مصر، اردن و
سوریه منتقل گردید که بحرین نیز از این جریان استفاده کرد چرا که بعد از آشتی ملی، خواسته های قانونی آنان نادیده گرفته شد.
هاشمی نسب پیرامون بازیگران منطقه ای و بین الملی بیان کرد: خواست اصلی مردم بحرین را می توان در حق مشارکت سیاسی و اجتماعی در کشور، و استقلال سیاسی بحرین از قدرت های منطقه ای یا جهانی دانست. بحرین در برهه ای از تاریخ مستعمره انگلیس بود اما در پی افول قدرت کشور های اروپایی بعد از جنگ جهانی دوم بود که آمریکا یکی از بزرگترین پایگاه های نظامی خود را در بحرین جایگزین کرد و همزمان مشغول کنترل آب های خلیج فارس شد. عربستان نیز به عنوان پدرخوانده کشور هایی که به شکل سنتی و قبیله ای اداره می شوند، بحرین را به مرکز تبادل اقتصادی و مالی تبدیل کرد؛ در نتیجۀ نفوذ عربستان بود که نیروهای موسوم به «سپر جزیره» که وابستگی کاملی به لحاظ انسانی و مالی به عربستان دارند، برای سرکوب شیعیان به این کشور وارد شدند و ورود مستقیم آنان باعث شکست انقلاب شیعیان بحرین شد.
وی مشکل ریشه ای جهان تشیع را در نبود اجماع نخبگانی در مسائل سیاسی و اجتماعی دانست و ادامه داد: این موضوع باعث ایجاد شکاف اسلامی ـ انقلابی در قیام مسلمانان می شود؛ کشور بحرین در کنار عراق، لبنان یا یمن نیز دچار چنین اختلافی شد و انرژی انقلابیونی که باید صرف ایجاد تغییرات بزرگ می شد، تحلیل رفت. نکته مهم اینجاست که دولت سرکوبگر از این دوگانگی بهره می برد و با استفاده از بازی «چماق و هویج»، این شکاف را عمیق می کند که در بحرین نیز اتفاق افتاد و شاهد یک سکوت مرگبار بودیم که تا امروز ادامه دارد.
کارشناس مسائل منطقه خاورمیانه گفت: دوگانگی انقلابیون و سوار شدن حکومت سرکوبگر بر آن، بحران رهبری را به ارمغان می آورد به شکلی که یا رهبری شکل نمی گیرد یا مانند آیت الله «شیخ عیسی قاسم» دیگر توانایی شکستن ساختار را به علت عدم اتحاد گروه ها ندارد و انرژی انقلاب هدر خواهد رفت؛ با توجه به این مسئله، چشم انداز این انقلاب را روشن نمی بینم زیرا دوگانگی انقلابیون و اصلاحیون بحرین، قدرت این حرکت را گرفته است. باید راهبردی را برای اجماع نخبگانی شیعه در تمام دنیا به خصوص بحرین، پیرامون مسائل سیاسی و اجتماعی تدارک دید تا چشم انداز روشنی در انتظار آنان باشد.
....................................
پایان پیام/ 348