خبرگزاری اهل‌بیت(ع) - ابنا

جمعه ۲ آذر ۱۴۰۳
۲۱:۳۶
در حال بارگذاری؛ صبور باشید
چهارشنبه
۱۰ اسفند
۱۴۰۱
۱۰:۵۲:۰۹
منبع:
ابنا
کد خبر:
1349780

آیتی: غفلت‌زدایی و توجه به امام زمان(عج) از وظایف مهم منتظران است/ شیعه با "فرهنگ انتظار" جان و امید می‌گیرد

عضو هیئت علمی موسسه آینده روشن اظهار داشت: ما به مهدویت و انتظار توجه داریم اما از مبانی و آرمان های امام زمان(عج) که گسترش توحید است، غافل هستیم.

آآ

به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ در آستانه نیمه شعبان سالروز ولادت امام زمان(عج) خبرنگار ابنا با تعدادی از کارشناسان عرصه مهدویت به گفتگو نشسته است.

عضو هیئت علمی موسسه آینده روشن (پژوهشکده مهدویت) درباره وظایف شیعیان در برابر امام زمان(عج) اظهار داشت: یکی از نکاتی که در این ایام و شب ها باید به آن توجه کنیم، بازخوانی مسئولیت ها و وظایفی است که در قبال حضرت ولی عصر(عج) بر عهده داریم و بهترین زمان برای بازخوانی مسئولیت ها، این ایام و شب های مبارک است.

*وظایف شیعیان نسبت به امام زمان(عج)

حجت الاسلام و المسلمین «نصرت الله آیتی» افزود: یکی از مسئولیت های مهمی که بر عهده ما به عنوان معتقدان و منتظران حضرت ولی عصر است توجه به حضرت و غفلت زدایی از ایشان است. ما دچار مشکل غفلت از حضرت ولی عصر هستیم و در ادعیه هم به این معنا توجه شده است که "اللَّهُمَّ وَ لَا تَسْلُبْنَا الْيَقِينَ لِطُولِ الْأَمَدِ فِي غَيْبَتِهِ وَ انْقِطَاعِ خَبَرِهِ عَنَّا وَ لَا تُنْسِنَا ذِكْرَهُ وَ انْتِظَارَهُ" یعنی خدایا یاد او را از قلب و دل ما بیرون نکن و کمک کن که به غفلت از حضرت ولی عصر(عج) دچار نشویم. از حضرت امام جواد(ع) سوال کردند که "یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ لِمَ سُمِّیَ الْقَائِمَ " چرا به امام زمان(عج)، قائم می گویند؟ حضرت فرمود: "لِأَنَّهُ یَقُومُ بَعْدَ مَوْتِ ذِکْرِهِ" چون بعد از اینکه یاد او از میان جامعه رخت بربست، قیام می کند به همین دلیل به ایشان قائم می گویند. این حدیث نشان می دهد که توجه به حضرت ولی عصر و غفلت زدایی از ایشان وظیفه بزرگی است.

وی در تقسیم بندی غفلت اظهار داشت: غفلت چند دسته است، اول غفلت از خود حضرت است یعنی مؤمنان در مسائل مادی و مشغولیت های زندگی غرق شده و نسبت به وجود نازنین امام دچار غفلت می شوند. دوم غفلت از حقوقی که از حضرت ولی عصر(عج) بر گردن ماست. چون امام، حقوق و مسئولیت هایی بر گردن ما دارد. سوم غفلت از دشمنان حضرت ولی عصر(عج) است.

پژوهشگر برجسته مهدویت در تبیین غفلت از دشمنان امام زمان(عج) اظهار داشت: جریان مهدویت به دلیل کارکردها و تأثیرات بزرگ، دشمنانی دارد و چون امام زمان(عج) رهبری جبهه حق را برعهده دارد، نوک پیکان دشمنی های جبهه باطل به سوی ایشان است. لذا نباید از دشمنان و کارها و طرح های آنان نسبت به مسئله امام، غافل شویم.

*امام حسین(ع) و امام زمان(عج) سه دسته دشمن دارند

وی ادامه داد: امام موسی صدر دشمنان امام حسین(ع) را به سه دسته تقسیم کرده است. دسته اول دشمنانی هستند که سال 61 هجری جسم و بدن امام را مورد هجمۀ تیر و نیزه و سنگ و چوب قرار دادند. این ها دشمنانی هستند که تا ابد لعن و نفرین بر آنها خواهد بود. دسته دوم که از دسته اول خطرناک‌اند، کسانی هستند که تلاش کردند آرمان ها و اهداف امام را به فراموشی بسپارند و با آرمان های امام جنگیدند. این ها افرادی هستند که دیدند شیعیان برای زیارت به کربلا می روند و درس شهامت، شجاعت، ایستادگی و مقاومت می گیرند؛ لذا حرم مطهر را شخم زدند. این ها جسم امام حسین(ع) را مورد هجوم قرار ندادند اما خواستند فرهنگ شهادت، مقاومت و زیر بار ظلم نرفتن را از بین ببرند. اما دسته سوم خطرناکترین دشمن هستند؛ آنان برای امام حسین(ع) گریه می کنند، سیاه می پوشند، نذری می دهند و روضه خوانی راه می اندازند اما می گویند امام حسین(ع) و شمر شخصیت های تاریخی بودند و امام حسین(ع) سال 61 هجری مظلومانه به شهادت رسید. دسته سوم برای امام حسین(ع) گریه می کنند اما کاری به حسین و شمرِ زمانه ندارند. اینکه امروزه خطی که امام حسین(ع) را به شهادت رساند در کدام چهره، جریان و حزبی خود را نشان می دهد و مظهر و نمود جریان سیدالشهدا کجاست، کاری ندارند. امام موسی صدر می گوید این ها از دسته دوم هم خطرناک هستند، چون دسته اول و دوم گرگ در لباس گرگ بودند اما این ها گرگ در لباس میش هستند، ظاهر خود را موافق نشان می دهند اما با آرمان ها می جنگند.

عضو هیئت علمی موسسه آینده روشن (پژوهشکده مهدویت) با بیان اینکه فرمایش امام موسی صدر درباره امام حسین(ع) را برای امام زمان(عج) گرته برداری می کنم، اظهار داشت: امام زمان(عج) سه نوع دشمن دارد، اول دشمنانی که سال 255 هجری می خواستند جسم آقا را به شهادت برسانند و امام به اضطرار رخ در نقاب غیبت کشید. دسته دوم کسانی هستند که بر فرهنگ انتظار شبهه می کنند، فیلم می سازند و تخریب و تحریف می کنند. کار رسانه های غربی و وهابیت همین است؛ در حالی که انتظار بال شیعه است و شیعه با همین فرهنگ جان و امید می گیرد و موتور متحرکه و قلب تپنده دنیای تشیع، انتظار است. دشمنان دسته دوم از دسته اول خطرناک تر هستند چون دسته اول جسم آقا را مورد هدف قرار دادند اما این ها پیام، اهداف و آرمان های حضرت را مورد هدف و هجمه قرار می دهند. اما دسته سوم که از دسته دوم خطرناک‌ترند افرادی هستند که صبح های جمعه ندبه می خوانند، نیمه شعبان چراغانی می کنند و شیرینی هم می دهند اما می گویند امام زمان شخصیت تاریخی بود که مظلومانه رخ در نقاب کشید و باید بر او گریه کنیم اما اینکه اقتضای فرهنگ مهدویت در متن جامعه و مناسبات اجتماعی چیست و چه حزب و باند و نظام سیاسی الان دشمن آن فرهنگ است، کاری ندارند. اینکه دشمنان امام زمان(عج) چه کسانی هستند و معتمد عباسی زمانه ما کیست و آرمان ها و اهداف حضرت چگونه باید در متن جامعه محقق شود و امر، دستور و هدف ولی فقیه به عنوان جانشین امام زمان(عج) چیست کاری ندارند و می گویند امام عصر شخصت تاریخی بوده است!

وی ادامه داد: امکان دارد برخی از روی نادانی و جهالت این گونه معتقد باشند اما برخی فهمیده این کار را می کنند و کاری به اینکه با دشمن امام زمان(عج) چگونه باید مقابله کنیم کاری ندارند! به اینکه اقتضای فرهنگ انتظار در جامعه چیست، کاری ندارند. لذا افرادی که می فهمند و مهدویت را در گریه و چراغانی نیمه شعبان منحصر می کنند، از دسته اول و دوم خطرناک‌ترند چون گرگی در لباس میش هستند.

*از مبانی اندیشه مهدویت و آرمان های امام غفلت داریم

پژوهشگر برجسته مهدویت در جمع بندی سخنان خود اظهار داشت: یکی از مسئولیت های ما غفلت زدایی و توجه به حضرت ولی عصر(عج) است. غفلت چند نوع است: غفلت از خود حضرت، غفلت از مسئولیت هایی که درباره آقا داریم، غفلت از دشمنان امام و غفلت از مبانی اندیشه مهدویت و آرمان های امام نوع چهارم غفلت است. امام آرمان هایی دارد، ما به مهدویت و انتظار توجه داریم اما از مبانی و آرمان های حضرت که گسترش توحید است، غافل هستیم، چون امام برای احیای توحید و ارزش ها می آید. برخی اوقات منتظران مواجه با غفلت از آرمان ها هستند. منتظر آقا هستند و توجه به آقا دارند اما از آرمان های اصلی و اساسی که امام برای احیای آن می آیند غافل‌اند؛ مثل احیای حقیقت و فضیلت ها، احیای دین خدا و عبودیت و مبارزه با شرک و بت پرستی.

..................................
پایان پیام/ 167