به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ «عبدالجلیل السنکیس» فعال برجسته بحرینی که به مدت 600 روز در اعتصاب غذا به سر می‌برد، اعلام کرد که بر موضع خود ثابت قدم و استوار است.
همسر عبدالجلیل السنکیس در یک فایل صوتی درد و رنج این فعال برجسته بحرینی را که در بیمارستان به سر می‌برد منتقل کرد و گفت که عبدالجلیل در یک اتاقی در بیمارستان مانند زندان به سر می‌برد و هیچ مراقبت پزشکی برای او وجود ندارد و این درحالی است که نیروهای امنیتی آل خلیفه چندین بار در روز همراه پرستار و اسلحه وارد اتاق او می‌شوند تا اوضاع روزانه وی را پیگیری کنند. آن‌ها عامدانه در زمان خواب عبدالجلیل ناگهانی وارد اتاق می شوند و تنها برای اذیت و آزار وی این اقدامات را انجام می‌دهند.
وی درادامه افزود: عبدالجلیل السنکیس همچنان بر موضع خود استوار است و امیدوار است که خستگی و گرسنگی او برای آسایش مردم بحرین به ویژه نسل‌های آینده باشند و نسل‌های آینده مانند نسل‌های امروزی از شرایط حاکم بر جامعه رنج نبرند و آینده روشنی در انتظار آن‌ها باشد.
عبدالجلیل السندیس در اعتراض به قطع خودسرانه ارتباط با خانواده اش در طول اعتصاب غذای خود تنها یک مکمل مولتی ویتامین، چای، آب و نمک مصرف می‌کرد.
عبدالجلیل السنکیس یک شخصیت دانشگاهی، فعال حقوق بشر و وبلاگ نویس برنده جوایز است که صرفاً به دلیل استفاده از آزادی بیان و اجتماعات مسالمت آمیز در بحرین درحال گذراندن حبس ابد است.
اوضاع جسمانی این فعال برجسته بحرینی پس از گذشت 20 ماه از آغاز اعتصاب غذای خود در 8 ژوئیه 2021 در واکنش به مصادره کتابش توسط مقامات زندان، نگران کننده است. رژیم بحرین اعلام کرد که اسنادی که این زندانی درخصوص آن‌ها دست به اعتصاب غذا زده است، هنگام خارج کردن از زندان ضبط شده و این خلاف قوانین و رویه‌های قابل اجرا است.
بر اساس گزارش سازمان‌های حقوق بشری، این فعال برجسته بحرینی از ضعف بینایی، درد و التهاب در مفاصل، لرزش و مشکلات پروستات رنج می‌برد و در ماه‌های اخیر، مشکلات وی وخیم‌تر شده است. نگرانی در خصوص سهل‌انگاری پزشکی علیه عبدالجلیل السنکیس وجود دارد.
عبدالجلیل السنکیس در حال گذراندن محکومیت خود در زندان بدنام «جو» است .وی از عوارض ابتلا به بیماری‌های کم خونی و تنگی نفس رنج می‌برد. او در سنین کودکی دچار فلج اطفال شده و باید از عصا استفاده کند و با درد شدید در ناحیه قفسه سینه و لرزش دست مواجه است.
.....................
پایان پیام/ ۲۱۸