به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ در آستانه نیمه شعبان سالروز ولادت امام زمان(عج) خبرنگار ابنا با تعدادی از کارشناسان عرصه مهدویت به گفتگو نشسته است .
حجت الاسلام والمسلمین «سید محمود مدنی بجستانی» مدیر سابق جامعه الزهرا(س) و استاد حوزه و دانشگاه، درباره موضوع مهدویت با خبرنگار ابنا گفتگو کرد که در پی می آید:
ابنا: در ابتدا درباره اهمیت موضوع مهدویت در اسلام بفرمایید.
ـ ما در معارف اسلامی محورهایی داریم که می تواند هر یک برای وحدت بین پیروان اسلامی بلکه امت اسلامی محور باشد و یکی از محورها اعتقاد به مهدویت است. مهدویت مسئله ای است که هیچ مسلمان آگاهی در اصل آن شک ندارد و روایات مربوط به آن حضرت در کتب فرقیّن به فراوانی وجود دارد؛ حتّی ما شاهد هستیم در بعضی از جوامع روایی و حدیثی شیعه و اهل سنت کتاب "المهدی" به عنوان یک مجموعه از روایات آنها در جوامع روایی متمایز و مشخص مطرح شده است، لذا ما می توانیم از این بحث مهم و اعتقادی محوری برای وحدت ایجاد کنیم.
امیدآفرینی بحث مهدویت مهم است. امروزه جامعه پیروان اهل بیت علیهم السلام در سراسر دنیا فشارها و مشکلات فراوانی تحمل می کنند و گاهی ممکن است بخاطر بعضی از فشارها احساس یأس، ناامیدی و ناراحتی در بعضی بوجود بیاید ولی توجه به وجود مبارک امام زمان (عج) که حاضر و ناظر و حیّ درمیان ما هستند می تواند در کاهش این ناراحتی‌ها و کاهش ناامیدی ایجاد و حیات معنوی در همه ما تأثیر بسزائی داشته باشند.
نکته دیگر درباره بحث مهدویت اینکه، بعضی از بزرگان ما فرموده اند هر فرد اهل بیتی موظف است حداقل دقایقی در روز با امام زمان (عج) گفتگو کند. اگر کسی تمام روزمتوجه ما باشد و ما از او غافل باشیم، بی ادبی محسوب می شود؛ اینکه او تماماً متوجه تو است و تو تماماً غافلی هستی. حضرت متوجه ما است و شکی در این مطلب نیست. در توقیع شریف هم بیان شده که اگر رعایت و عنایت ما نبود دشمنان شما را از بین می بردند. وقتی آن وجود مبارک دائماً متوجه ماست، بی انصافی است که حداقل ما دقایقی را در روز به یاد آن حضرت نباشیم، برای آن حضرت دعائی نکنیم. از دعاهایی که در این زمینه وارد شده دعای "اللهم کن لولیک الحجه ابن الحسن" و امثال این دعاهاست. بویژه آن دعائی که امام رضا(ع) سفارش می کنند "اللّٰهُمَّ ادْفَعْ عَنْ وَلِيِّكَ وَخَلِيفَتِكَ وَحُجَّتِكَ عَلَىٰ خَلْقِكَ ..." که قبل از تولد امام زمان(عج) سفارش شده است و فرمودند در خواندن یا ندعا مداومت کنید. خداوند متعال به همه ما توفیق دهد هم در درون خودمان صفات شایسته ایی که برای یاوری امام زمان(عج) است ایجاد و تقویت کنیم و هم جامعه را برای حضور پر نور و پربرکت آن حضرت آماده کنیم و هم چنین از دعا به یاد آن حضرت غافل نباشیم.
ابنا: حضرتعالی با توجه به مسئولیت‌هایی که داشتید و به کشورهای مختلفی سفر کردید، درباره اعتقاد سایر مذاهب و ادیان به منجی در کشورهای دیگر بفرمایید.
ـ مسئله اعتقاد به مهدویت اختصاص به یک گروه در مسلمانان ندارد و از ضروریات حدیثی اسلام است؛ یعنی هر کس که با احادیث سروکار دارد می داند که درباره مهدویت روایات زیادی وارد شده است. در یک لایه بالاتر اعتقاد به منجی و آینده روشنِ پر امید و بدون نگرانی، در اعتقادات همه ادیان به چشم می خورد که می شود به نحوی آن را از فطریات قلمداد کرد.
انسانهایی که حتی با ادیان سرکار ندارند در باورشان وجود دارد که "پایان شب سیه سفید است." این امید در درون جان انسانها هست؛ البته در مصادیق در ادیان دیگر، عنوانهای مختلفی ذکر می کنند اما در اسلام همه معتقدند که آن حضرت از فرزندان رسول اکرم(ص)، و هم‌نام پیامبر(ص) است اما نسبت به حیات و زندگی آن حضرت در جامعه شیعی اجماعی وجود دارد همچنین در میان بسیاری از برادران اهل سنت این حقیقت وجود دارد ولی برخی از برادران اهل سنت معتقدند آن حضرت در دنیا نیستند و آخرالزمان به دنیا می آیند.
عشق به اهل بیت علیهم السلام عموماً همه ما مسلمانان را بهم پیوند می دهد. دیداری با برخی از علمای مکاتب عرفان و تصوف اهل مصر داشتم، آنان اظهار می کردند که "ما خانه ایی نداریم که وقف اهل بیت(ع) نکرده باشیم." این سخن عشق آنان به اهل بیت علیهم السلام را می‌رساند. در سفر به سنگال با مسلمانان این کشور دیدارهایی داشتم و در سمیناری سخنرانی کردم. آنان هم مکرر بر عشق و محبّت به اهل بیت تأکید می کردند آنان می گفتند که ما در مبعث رسول اکرم (ص) جشن چند میلیونی برگزار می کنیم. عشق به حضرت مهدی (عج) یکی از مظاهر محبت و عشق به اهل بیت(ع) است که شاید به این شفافیت و وضوحی که در شیعه است در فِرق دیگر مطرح نشود، لکن عشق و امید مشترک است. برخی از اهل سنت در توسلات و دعاها، به امام زمان(عج) قسم یاد می کنند؛ من شاهد بودم در جلسه دعای یکی از علمای برجسته اهل سنت که جلسه ذکری بود، تعدادی زیادی حضور داشتند و مشغول ذکر بودند، در پایان و در دعا از افرادی که خدا را به آنها قسم می داد اسامی مبارک پیامبر(ص)، ائمه(ع) و امام مهدی(عج) را آورد.
ابنا: با توجه به برگزاری مراسم به مناسبت نیمه شعبان در شهرهای بزرگ و کوچک، حضرتعالی چه توصیه هایی دارید که برگزاری این آئین ها از لحاظ کمیّت و کیفیّت بهتر شوند.
ـ مسئله احیاء نیمه شعبان در میان اهل سنت هم طرفدار زیادی دارد، به گونه ای که در مصر من شاهد بودم مراسم احیاء نیمه شعبان از تلویزیون به صورت مستقیم پخش می شود حتی رئیس جمهور و هیئت دولت به مسجد آمدند. احیاء نیمه شعبان در مصر به صورت گسترده برگزار می شود و برخی از ارکان دولت مصر شاید اعتقاد مذهبی نداشته باشند اما برای نمایش خود را ملزم به شرکت در این مراسم می بینند. نیمه شعبان فرصتی برای شیعیان و اهل سنت است که می شود از آن استفاد کرد. ما معتقدیم این شب، شب ولادت با سعادت حضرت امام مهدی (عج) است، لذا تناسب مراسم ها و آئین ها با آن وجود مبارک باید رعایت بشود، لازم است جشن با شکوه برگزار شود همانطور که نام حضرت مهدی(عج) امید می آفریند جشن نیمه شعبان هم باید امیدآفرین باشد به گونه ای که کسی وارد یک شهری می شود احساس کند وضع و شکوه شهر فرق کرده است؛ شکوه نیمه شعبان هم مورد توجه و تأکید علمای ما بوده و باید تاکید شود.
نکته دیگر این است که جشن و خوشحالی در نیمه شعبان باید قلب امام زمان(عج) را خوشحال کند، خدای نکرده مظاهری از گناه در آن بکار نرود که صاحب این جشن از ما مکدّر شود؛ رعایت مسائلی مانند حجاب و عفاف اسلامی، عدم اسراف، عدم اختلاط زن و مرد، عدم مزاحمت برای مردم و مسیر زندگی مردم باید حتماً مورد نظر و رضایت بقیه الله است و باید رعایت شوند.
نکته پایانی این است که باید جشن نیمه شعبان معرفت ما را نسبت به وجود مبارک حضرت ولی عصر(عج) افزایش دهد؛ مکرّر در روایات آمده است که ارزش زیارت به معرفت است. بنابراین کسانی که در جشن نیمه شعبان شرکت می کنند باید به گوهر ذاتی جشن که افزایش معنوی است توجه شود، سخنرانان و ذاکران اهل بیت(ع) با آن توجه کنند؛ همچنین مخاطبان یک قدم به شناخت حضرت نزدیکتر شوند؛ لذا از گفتن مطالب بی پایه پرهیز شود، وقتی که مطالب فراوان مستدل، منطقی، محکم و وزین در دین داریم چه نیاز است به مباحثی بپردازیم که احیاناً پایه و مایه ای نداشته باشد و دست آویز دیگران شده و عامل انحراف شود.
ابنا: اگر در پایان نکته ای دارید بفرمایید.
ـ پایان بخش همه دعاهای ما این دعای شریف است که "اللَّهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَيْكَ فِي دَوْلَةٍ كَرِيمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ"
........................................
پایان
پیام/ 167