به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ در آستانه نیمه شعبان سالروز ولادت امام زمان(عج) خبرنگار ابنا با تعدادی از کارشناسان علوم دینی به گفتگو نشسته است.
آیت الله «ابوالقاسم علیدوست» استاد سطوح عالی حوزه علمیه قم در گفتگو با خبرنگار ابنا به سوالاتی درباره مهدویت پاسخ گفته است، که در پی می آید:
ابنا: در ابتدا درباره معنای لغوی و اصطلاحی انتظار بگویید.
ـ انتظار اصطلاح خاصی ندارد در زمانی که برای امام زمان(عج) در زمان غیبت به کار می رود، انتظار همان انتظار است. وقتی که منتظر یک واقعه هستیم، مثلا کنکور در پیش است و دانش‌آموزی می‌خواهد در کنکور شرکت کند یا اینکه قرار است میهمان عزیزی بیاید و منتظر او هستیم، واژه انتظار به کار می‌رود. انتظار را به همین معنا در عصر غیبت و درباره منتظران به کار می‌بریم، یعنی ما منتظر میهمانی هستیم ـ البته او میهمان نیست و صاحب‌خانه است ـ و منتظر تشکیل یک حکومت عدل و ساخت خانه مشترک برای بشریت هستیم که همه بشریت با عقاید مختلف در یک ساختمان جمع شوند.
پس انتظار یعنی منتظر همچنین واقعه‌ای بودن است، پس با این معنا برای انتظار تابویی درست نکردیم که اصطلاح خاصی داشته باشد. طبیعتاً کسی که منتظر است باید وقایع را رصد کند و آمادگی داشته باشند. در "آمادگی داشتن" مهم این است که از توهم به واقعیت برسیم؛ گاه انسان فکر می کند که آماده است، در حالی که آماده نیست، مثل دانش‌آموزی که درست درس نخوانده است، اما فکر می‌کند که برای کنکور آماده است! و زمانی که وقت امتحان کنکور می‌رسد، می‌فهمد که آماده نبوده است.
لذا من بین حفظ آمادگی و واقعیت آمادگی فرق می‌گذارم؛هیچ کس هم مثل انسان نمی‌تواند تشخیص دهد که آیا واقعاً آمادگی دارد یا در توهم آمادگی است. پس بعد از رصد و کنترل، بحث آمادگی پیش می‌آید و منتظر باید آمادگی داشته باشد. وظیفه سوم پس از رصد و آمادگی، مختلف می‌شود برای نمونه حاکمیت، فرهیختگان و مردم وظایفی برعهده آنان است که به هر کدام از آنها اشاره می‌کنم.
حاکمیت باید به گونه ای رفتار کند که مردم لَه لَه آمدن بهار را داشته باشند، حاکمیت به گونه‌ای عمل نکند که مردم فاصله بگیرند و خدای نکرده بگویند که اگر مهدی بیاید به همین شکل و قالب رفتار می‌کند و ما با خلاء اعتقادی مواجه شویم. حاکمیت باید عدالت، شفافیت، شایسته‌سالاری و صداقت خود را نشان دهد، و کاری کند که مردم را آماده و اعتقاد آنان را راسخ کند.
وظیفه مردم معرفت نسبت به امام زمان(عج) و برنامه ایشان است. بعد از معرفت، مرحله عمل است. اگر کسی امام را شناخت، باید شناخت او رنگ عمل پیدا کند. وظیفه دیگر انتقال است که بیشتر وظیفه رسانه‌ها، روحانیون و نهادهای مذهبی است؛ معرفت، عمل و انتقال معارف به نسلی که می خواهد در حکومت مهدوی زیست کند، لذا هر کدام از منتظران شأنی دارند.
ابنا: از دیدگاه شما آسیب‌شناسی بحث مهدویت چه مسائل و مواردی است؟
ـ انتظار بسیار ارزشمند است و اساساً تشیع بدون انتظار، مفهوم اصلی خود را از دست می‌دهد؛ هر چند که تشیع در مفهوم انتظار منحصر نیست. لذا انتظار باید آسیب‌شناسی شود و به شدت با خرافه مبارزه گردد. متأسفانه رسانه‌ها، جلسات مذهبی و حتی رفتارهای مسئولان ما خرافه‌زا است، گاهی حرف‌ها و نکاتی گفته می‌شود که نه سند دارد و نه قابل دفاع است! بنابراین باید به شدت مواظب این ویروس و میکروب بود که وارد جامعه، رسانه و سخنرانی‌ها نشود.
دوم از آسیب‌های انتظار که متأسفانه من حس می‌کنم رگه‌های آن مشخص شده، انحصار است؛ برخی مثل بعضی از برنامه‌های مذهبی می‌خواهند امام زمان(عج) را در انحصار خودشان بگیرند. من یک زمان درباره اربعین گفتم که اربعین حتی برای شیعه نیست، بلکه برای انسان و هر کسی که مرام امام حسین(ع) را دوست دارد، است. لذا بعضی می‌خواهند انتظار را در انحصار بگیرند، دیوار بچینند و تحجیر کنند در حالی که این کار درست نیست، و انتظار برای همه است. یعنی انتظار "من الاسلام للانسان" است، از اسلام برای انسان است. به عبارت دیگر هر انسانی می‌تواند منتظر باشد و ما نباید امام زمان(عج) را در انحصار گروه خاص قرار دهیم یا اگر ایشان را سیاسی کنیم که طرفه‌ای می شود، پس انتظار و مهدویت انحصاری ندارد.
چنانچه که نباید تضییق کرد، برخی می‌گویند که امام زمان(عج) می‌آید تا کشتار وسیعی راه بیندازد، سخت‌گیری می‌کند تا اسلام را حاکم کند، این سخنان نشان از یک روحیه مریض و مالیخویایی است. برنامه امام زمان(عج) ضمن این که بر حفظ ارزش‌ها است، بر صلح و توسع است. هدف امام ساخت خانه مشترک بشریت است، یعنی خانه‌ای که بشریت می‌تواند در آن جا بگیرد ولو این که عقاید مختلف داشته باشد. ما اعتقاد داریم که اغلب انسان‌ها در آن زمان هدایت می‌شوند و راه حق را پیدا می‌کنند و بنا نیست شاغول انداخته شود و به جای دیوار، پل زده می‌شود.
پس خرافه، انحصار و تضییق از آسیب‌های این پدیده مبارک می‌باشد که باید مواظب بود.
ابنا: از اینکه وقت ارزشمند خود را در اختیار ما گذاشتید، ممنون و متشکرم.
......................................
پایان پیام/ 167