خبرگزاری اهل‌بیت(ع) - ابنا

شنبه ۱۷ شهریور ۱۴۰۳
۴:۱۶
در حال بارگذاری؛ صبور باشید
سه‌شنبه
۲۳ اسفند
۱۴۰۱
۹:۵۸:۳۳
منبع:
ابنا
کد خبر:
1352123

شماره جدید «آموزه‌های فقه مدنی» انتشار یافت

بیست و ششمین شماره از دوفصلنامه «آموزه‌های فقه مدنی» به زیور طبع آراسته شد.

آآ

به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ بیست و ششمین شماره از دوفصلنامه «آموزه‌های فقه مدنی» به صاحب امتیازی دانشگاه علوم اسلامی رضوی به زیور طبع آراسته شد.

از جمله مقالات این شماره بدین قرار است: «حکومت نبوی، مأموریتی الهی یا ضرورتی عقلی یا سیاسی»، «بررسی و نقد نظریه شخصی‌انگاری تملک انفال و اموال عمومی در فقه امامیه و حقوق ایران»، «نقدی فقهی به رویکرد قانون مجازات اسلامی پیرامون اقرار ورشکسته در دعاوی کیفری»، «اجاره سهام در بازار سرمایه و تحلیل آن بر مبنای ماهیت سهام از منظر فقه و حقوق»، «چالش‌های فراروی مبانی تحولات مالکیت اراضی پس از انقلاب اسلامی».

در چکیده مقاله «حکومت نبوی، مأموریتی الهی یا ضرورتی عقلی یا سیاسی» آمده است: «یکی از مباحث پرمناقشه جامعه اسلامی در طول دوره چهارده قرنی خود، موضوع حکومت اسلامی و حق حکومت و ملاک حقانیت بوده است. از آنجایی که چنین مباحثی را نمی‌توان فارغ از حکومت پیامبر اسلام(ص) و سنت سیاسی ایشان بررسی نمود، بدین‌جهت بسیاری از اندیشمندان دینی و سیاسی در مباحثی چون امامت، خلافت، حکومت و...، ناگزیر از بررسی حکومت ایشان در مدینه گردیده‌اند؛ اما نتوانسته‌اند در خصوص ماهیت شرعی یا سیاسی آن به اتفاق‌نظر واحد برسند. به نظر می‌رسد برای حل این مسئله، نخست باید به این سؤال پرداخته شود که حکومتِ شکل‌گرفته در مدینةالنبی بعد از هجرت، حاصل کدام یک از استلزامات سیاسی، عقلی یا مأموریت الهی بوده است؟ به طور طبیعی، حاصل بحث، هر یک از صورت‌های پیش‌گفته شود، می‌تواند نقش مهمی در کارکرد سیاسی دین داشته باشد؛ زیرا بنا بر فرض سوم، دیگر نمی‌توان مرجعیت سیاسی دین و شخص پیامبر(ص) و نیز لزوم ادامه این مرجعیت را منکر گردید. ولی در فرض اول و دوم، می‌توان در مرجعیت سیاسی دین و شخص پیامبر(ص) مناقشه کرد. نگارندگان بر این باورند که حضرت رسول(ص) حسب وظیفه شرعی، اقدام به تشکیل حکومت نموده و ضرورت عقلی و سیاسی، صرفاً مؤید دلیل قرآنی بر لزوم شرعی حکومت اسلامی بوده است و مقاله حاضر با روش تحلیلی به بررسی این موضوع می‌پردازد.»

..............................

پایان پیام/348