به گزارش خبرگزاری اهل بيت (ع) ـ ابنا ـ مسلم ابن‌عقيل، برادر زاده اميرالمؤمنين و پسر عموى حسين ابن على(ع) از با وفاترین یاران سید الشهدا(ع) در تاریخ کربلا و نهضت عاشوراست. وی سفیری بود تا از کوفه و کوفیان، پیغام وفاداری و بیعت بیاورد اما افسوس که کوفیان را از دیرباز به بی‌وفایی می‌شناختند تا جایی که بی‌وفایی کوفیان سفیر امام حسین(ع) را به شهادت رساند. هنگامی که در ۱۵ رمضان سال ۶۰ ه.ق هزاران نامه از کوفه به دست امام حسین(ع) رسید ایشان مسلم ابن عقیل را به کوفه فرستاد تا از وفای کوفیان به عهدشان مطمئن شوند.
مسلم ابن عقیل وارد کوفه شد و مردم استقبال گرمی از فرستاده امام حسین(ع) کردند تا جایی که مسلم در تاریخ ۱۱ ذی القعده نامهای از وضعیت کوفه به سوی امام حسین(ع) فرستاد. اما بی‌وفایی کوفیان یک شبه مسیر تاریخ را تغییر داد با شهادت هانی در ۸ ذی‌الحجه باعث شد تا همه کوفیان مسلم ابن عقیل را تنها بگذارند، کوفیانی که از بیعت و وفاداری به امام حسین(ع) در نامه‌های خود سخن گفته بودند عهد خود را شکستند و مسلم ابن عقیل را به شهادت رساندند.
در تاریخ طبری، محل تولد مسلم (ع) کوفه نقل شده است، عقیل، سال‌ها پیش از آمدن امام علی(ع)در این شهر، زندگی می‌کرده است و شاید یکی از عللی که امام حسین(ع)مسلم را به نمایندگی از جانب خود به کوفه فرستاد، آشنایی او با مردم آن شهر باشد. مسلم، داماد امیرمؤمنان(ع) بود و نام همسرش در برخی منابع، رقیه و در برخی دیگر، ام کلثوم گفته شده است که احتمالاً کنیه او رقیه باشد، مسلم دو فرزند به نامهای عبداللّه و علی داشت که عبداللّه در کربلا به شهادت رسید.
مسلم بن عقیل از همان دوران کودکی در کنار اهل بیت پیامبر اکرم(ص) تربیت و بزرگ شد و معنای ایثار و گذشت را از همان دوران آموخت. این مرد بزرگ در جنگ‌های بسیاری همراه امام علی(ع) حضور داشت و جوانمردی خویش را در عرصه سنگر و جهاد نشان داد. چون خبر مسلم و جریان بیعت گرفتن آن حضرت در کوفه منتشر شد، نعمان بن بشیر که از طرف معاویه و یزید، والی کوفه بود مردم را از ملاقات با مسلم برحذر داشت، ولی مردم به او اعتنایی نکردند.
ضعف نعمان باعث شد ابن زیاد به همراه پانصد نفر از مردم بصره، وارد کوفه شود و کم کم مردم کوفه را به سوی خود کشاند و هر روز برای آنان سخنرانی می‌کرد و مردم را از قطع بخشش‌های حکومتی می‌ترساند تا اینکه مردم یکی پس از دیگری از بیعت خویش با مسلم پشیمان شدند. این پشیمانی به آنجا رسید که شب هنگام، همراه مسلم، جز سی نفر در مسجد، باقی نماندند. در این میان مسلم، سرگردان و تنها مانده بود، مسلم آن شب را در خانه هانی بن عروه از بزرگان کوفه و اعیان شیعه گذراند که ابن زیاد پس از مدتی از موضوع آگاه و مسلم به ناچار خانه هانی را ترک کرد و به خانه طوعه از دوستاران خاندان پیامبر اکرم (ص) رفت.
عبیداللّه با شنیدن خبر مخفی شدن مسلم، به محمد بن اشعث دستور داد به همراه هفتاد نفر او را دستگیر کنند که مسلم در درگیری با سربازان عبیداللّه، نزدیک ۴۵ نفر از آنان را از پای درآورد ولی به دلیل زخم و جراحت، تن به امان داد و بعد مسلم را به بام دارالاماره ببرند و گردنش را زدند و پیکرش را بر زمین انداختند.
.........................
پايان پيام/ ۲۱۳