به گزارش خبرگزاری اهل بيت (ع) ـ ابنا ـ هشتم ذی‌الحجه روزی است که امام حسین (ع) پس از دریافت نامه مسلم بن عقیل، مکه مکرمه را به قصد سفر به عراق، ترک کرد. در این روز، سیدالشهدا (ع) در برای خودداری از بیعت با یزید بن معاویه، پس از طواف خانه خدا و سعی بین صفا و مروه، حجش را ناتمام گذاشت و مویش را کوتاه کرد و از احرام عمره خارج شد.
چرا امام حسین (ع) قصد سفر به کوفه را داشت؟
پس از آن همراه با خانواده بعد از ۶۵ روز حضور در مکه مکرمه، به سوی کوفه حرکت کرد تا راه پدرش امام علی (ع) را در بیعت با کوفیان به سرانجام برساند.
در منابع تاریخی آمده است که امام حسین (ع) به برادرش محمد بن حنفیه فرمودند: «ای برادر! می‌ترسم که یزید بن معاویه مرا در حرم غافلگیر کند و من کسی باشم که احترام حرم با کشتن او از بین می‌رود». همین امر باعث شد تا اباعبدالله (ع) از احرام خارج شده و عازم عراق شود.
مردم کوفه برای امام حسین (ع) نامه نوشته و اعلام آمادگی برای بیعت با سیدالشهدا کرده بودند. برای همین هم امام حسین (ع)، مسلم بن عقیل را برای بیعت گرفتن راهی کوفه کرد. مسلم پس از حضور در کوفه از شیعیان بیعت گرفت. اما وقتی عبدالله بن زیاد حاکم کوفه شد، شیعیان به خاطر تهدیدهایش بیعت خود را پس گرفتند و مسلم بن عقیل تنها شد و حتی جایی برای ماندن نداشت. مسلم این موضوع را در نامه‌ای به امام حسین (ع) اطلاع داد و قبل از اینکه سیدالشهدا (ع) به کوفه برسد، با دستور ابن زیاد به شهادت رسید.
امام حسین (ع) در مسیر حرکت به سوی کوفه، از شهادت مسلم بن عقیل (ع) باخبر شدند. در حالی که به نظر می‌رسید امام حسین (ع) با شنیدن این خبر از ادامه سفر منصرف شوند، ایشان به راه خود ادامه داده و فرمودند: «من از روی خود پسندی و گردنکشی (برای تشکیل حکومت) و فساد و بیدادگری، قیام نکرده‌ام، بلکه برای اصلاح امت جدم حرکت کردم و برای امر به معروف و نهی از منکر قیام کردم و به سیره و روش جدم و پدرم علی(ع) عمل می‌کنم».
مواجهه سپاه حر بن یزید با کاروان امام حسین (ع)
حر بن یزید از سوی حصین بن نمیر مأموریت داشت که در جاده میان مکه و کوفه، مانع ورود کاروان سیدالشهدا (ع) به کوفه شود. اما وقتی حر بن یزید رفتار کاروان حسینی با سپاه خود را دید، متأثر شد. با این وجود، به دلیل اینکه دستور داشت مانع ورود حضرت به کوفه شود، کاروان سیدالشهدا (ع) را به سرزمینی خشک و بی‌آب هدایت کرد.
وقتی امام حسین (ع) به کربلا رسید
کاروان امام حسین (ع) هم به ناچار در آنجا توقف کرد. وقتی که درباره نام و نشان آن سرزمین پرسیدند و متوجه شدند که آنجا کربلاست، فرموند: «اَللّهُمَّ اِنّی اَعوذُ بک مِنَ الکربِ و البَلاءِ» و ادامه دادند: این جا، مکان کرب و بلا و محل محنت و عنا است، پس فرود آیید که منزل و خیمه‌گاه ما این جا است. این زمین، محل ریختن خون ما است و در این مکان، قبرهای ما واقع می‌شود. این‌ها را جدم محمد مصطفی (ص) به من خبر داده است.
در نهایت سیدالشهدا دوم محرم به کربلا رسیدند و دهم محرم در واقعه عاشورا همراه با ۷۲ تن از یاران باوفایشان به شهادت رسیدند.
.........................
پايان پيام/ ۲۱۳