به گزارش خبرگزاری اهل بيت (ع) ـ ابنا ـ رمزی بارود (Ramzy Baroud) روزنامه‌نگار و سردبیر روزنامه فلسطین کرونیکل در یادداشتی به موضوع مقاومت مسلحانه در فلسطین پرداخت و نوشت: اعداد می‌توانند غیرانسانی باشند. با این حال، وقتی در چارچوب مناسب خود قرار بگیرند، ممکن است به روشن شدن موضوعات گسترده‌تر و پاسخ به سؤالات فوری کمک کنند، مانند اینکه چرا فلسطین اشغالی در آستانه یک شورش بزرگ است. چرا اسرائیل نمی‌تواند مقاومت فلسطین را هر چقدر هم سخت و یا با خشونت درهم بشکند.
این زمانی است که مسئله به اعداد مربوط می‌شود. از آغاز سال جاری میلادی، نزدیک به ۲۰۰ فلسطینی در کرانه باختری اشغالی و غزه به شهادت رسیده‌اند که در میان آنها ۲۷ کودک وجود دارند.
اگر بخواهیم نقشه‌ای را تصور کنیم که شهرها، روستاها و اردوگاه‌های پناهندگان قربانیان فلسطینی را با شورش مسلحانه جاری مرتبط کند، فوراً ارتباط مستقیمی را مشاهده خواهید کرد. به عنوان مثال، غزه، جنین و نابلس بیشترین هزینه را برای خشونت اسرائیل پرداختند و آنها را به مناطقی تبدیل کردند که بیشترین مقاومت را دارند.
جای تعجب نیست که آوارگان فلسطینی در طول تاریخ در خط مقدم جنبش آزادی‌بخش فلسطین بوده و اردوگاه‌های آوارگانی مانند جنین، بالاتا، عقبات جبر، جبالیه، نصیرات و غیره را به نقاط داغ مقاومت مردمی و مسلحانه تبدیل کرده‌اند. هر چه اسرائیل برای سرکوب مقاومت فلسطین سخت‌تر تلاش کند، واکنش فلسطینی‌ها بیشتر می‌شود.
به عنوان مثال جنین را در نظر بگیرید. ارتش اسرائیل آوریل ۲۰۰۲ با محاصره اردوگاه جنین، وارد این منطقه شد و آن را به بدترین وضع ویران کرد. در این عملیات تعداد زیادی از فلسطینیان شهید، مجروح، بازداشت و آواره و ناپدید شدند. مقاومت در آنجا در همه اشکال خود ادامه یافت، علی‌رغم اینکه بسیاری از مبارزانی که از اردوگاه در برابر اسرائیل دفاع کردند در انتفاضه دوم به شهادت رسیده یا اسیر شدند.
اکنون که نسل جدیدی زمام امور را در دست گرفته، اسرائیل دوباره به همان وضعیت رسیده است. تهاجمات نظامی اسرائیل به جنین به امری عادی تبدیل شده که منجر به تلفات فزاینده‌ای شده است. هر چند بهای آن را خود اسرائیل می‌پردازد.
بارزترین و خشن‌ترین این تهاجمات در ۲۶ ژانویه بود که ارتش اسرائیل به اردوگاه حمله کرد و ۱۰ فلسطینی را به شهادت رساند و بیش از ۲۰ نفر دیگر را زخمی کرد.
با بیشتر شدن حملات اسرائیل، تعداد بیشتری از فلسطینیان به شهادت می‌رسند و هر چه حملات بیشتر باشد، مقاومت از محدوده خود جنین فراتر رفته و به شهرک‌های غیرقانونی یهودیان، پست‌های بازرسی نظامی و غیره نزدیک‌تر شده است. شایع است که بسیاری از فلسطینیانی که اسرائیل آنها را به انجام عملیات علیه سربازان و شهرک‌نشینان خود متهم می‌کند، اهل جنین هستند.
اسرائیلی‌ها ممکن است بخواهند خشونت در فلسطین را دفاع از خود بدانند اما این کاملاً نادرست است. یک اشغالگر نظامی، چه در فلسطین و چه در هر جای دیگر، بر اساس تعریف قانونی دقیق، نمی‌تواند در حالت دفاع از خود باشد. مفهوم اخیر فقط برای کشورهای مستقلی که تلاش می‌کنند در برابر تهدیدات در مرزهای بین‌المللی شناخته شده خود یا در داخل آنها دفاع کنند، کاربرد دارد.
نه تنها اسرائیل توسط جامعه بین‌المللی و قانون به عنوان یک قدرت اشغالگر تعریف شده است، بلکه از نظر قانونی نیز موظف است اطمینان حاصل کند که مردم غیرنظامی در برابر همه اعمال خشونت‌آمیز محافظت می‌شوند. این چیزی بود که سازمان ملل متحد در ۲۰ ژوئن اعلام کرد.
این بخش اشاره‌ای بود به شهادت هشت فلسطینی در جنین، یک روز قبل از صدور این بیانیه. قربانیان شامل دو کودک، سعدیل غسان ترکمان، ۱۴ ساله و احمد صقر، ۱۵ ساله. نیازی به گفتن نیست که اسرائیل برای حمایت از این کودکان و دیگر کودکان فلسطینی سرمایه‌گذاری نمی‌کند. این موجودیت اسرائیل است که آسیب می‌رساند.
اما از آنجایی که سازمان ملل و سایرین در جامعه بین‌المللی تنها به صدور بیانیه‌هایی مانند این بسنده می‌کنند یادآوری مسئولیت‌های اسرائیل و ابراز نگرانی عمیق چه گزینه دیگری را جز مقاومت برای فلسطینیان باقی می‌گذارد؟
ظهور بیشه شیران، گردان‌های جنین، نابلس و بسیاری از گروه‌ها و تیپ‌های دیگر که عمدتاً از پناهندگان فلسطینی مظلوم و محروم تشکیل شده‌اند، بی‌دلیل نیست. زمانی که یک نفر مورد ظلم، تحقیر و تعدی قرار می‌گیرد، می‌جنگد. این نقش از همان ابتدا بر روابط و درگیری‌های انسانی حاکم بوده است.
اما ظهور فلسطینی‌ها باید برای کسانی که می‌خواهند وضعیت موجود را حفظ کنند ناراحت کننده باشد. یکی تشکیلات خودگردان فلسطین است.
تشکیلات خودگردان در صورت گسترش فلسطینیان مسلح به فراسوی مرزهای شمال کرانه باختری، ضرر زیادی خواهد کرد. محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان که از مشروعیت کمی برخوردار است، هیچ نقش سیاسی ایفا نمی‌تواند کند. بدون چنین نقشی، هرچند مصنوعی، سرمایه‌ها و کمک‌های خارجی به سرعت قطع و مهمانی به پایان می‌رسد.
ارتش اسرائیل تحت رهبری نتانیاهو، وزیر دفاع، یوآو گالانت، می‌خواهد جنگ علیه فلسطینی‌ها را بدون تکرار تهاجم تمام عیار به شهرها در سال ۲۰۰۲ تشدید کند. اما سازمان جاسوسی اسرائیل به دنبال سرکوب کامل است.
بزالل اسموتریچ، وزیر دارایی و با عقاید راست افراطی، می‌خواهد از خشونت به عنوان بهانه‌ای برای گسترش شهرک‌های غیرقانونی استفاده کند. یکی دیگر از سیاستمداران راست افراطی، ایتامار بن گویر، وزیر امنیت ملی به دنبال یک جنگ داخلی است که هسته مرکزی حوزه سیاسی آن از سوی خشن‌ترین شهرک‌نشینان یهودی رهبری می‌شود.
بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل که با مشکلات سیاسی و حقوقی خود دست و پنجه نرم می‌کند، تلاش کرده تا به هر کس کمی از آنچه می‌خواهد، بدهد. این عملکرد پارادوکس‌ها به نوعی دستورالعمل برای هرج و مرج هستند.
این امر منجر به فعال‌سازی مجدد حملات هوایی علیه رزمندگان فلسطینی توسط گالانت، برای اولین بار پس از انتفاضه دوم شد. اولین حملات از این دست در ۲۱ ژوئن در منطقه جلمه در نزدیکی جنین صورت گرفت.
در همین حال، شین بت در حال گسترش فهرست اهداف خود است. قطعاً ترورهای بیشتری در راه است.
همزمان، اسموتریچ در حال برنامه‌ریزی برای گسترش شهرک‌های غیرقانونی است و بن گویر انبوهی از شهرک‌نشینان را برای اجرای قتل عام در روستاهای آرام فلسطینی اعزام می‌کند.
اگرچه ممکن است ایالات متحده و شرکای غربی آن از مداخله در امور داخلی فلسطین اشغالی خودداری کنند، اما باید به دقت آنچه را که در فلسطین در حال وقوع است بررسی کنند. این کار مثل همیشه نیست.
انتفاضه بعدی در فلسطین مسلحانه، غیر جناحی و مردمی خواهد بود و عواقب آن بسیار دشوار است.
اگرچه برای فلسطینی‌ها قیام فریاد علیه بی‌عدالتی در همه اشکال آن است، اما برای افرادی مانند اسموتریچ و بن گویر، خشونت راهبردی برای گسترش شهرک‌سازی، پاکسازی قومی و جنگ داخلی است. با توجه به قتل عام هواره و تورموشیا، شعله‌های نبرد داخلی از قبل فروزان شده است.
.........................
پايان پيام/ ۲۱۳