به گزارش خبرگزاری اهل بيت (ع) ـ ابنا ـ ایام غدیر برای مسلمین به ویژه شیعیان یکی از مهم‌ترین و ارزشمندترین اوقات است. ماجرای غدیر و جانشینی حضرت مولا علی(ع) در حقیقت راهبردی مهم از سوی خدا و به وسیله رسول الله(ص) بود که دین اسلام و هدایت بشری به وسیله آن از گزند انحراف و تحریف در امان ماند. در ادامه سخنان حکیمِ مکتب اهل بیت(ع) حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در این باره را می‌خوانید.
غدیر نعمتی از سوی خدا به بندگان است
حقیقتاً غدیر و معرفی امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) به‌عنوان ولی امر امت اسلامی و جانشین پیغمبر، یکی از نعمت‌های بزرگ خدای متعال بود؛ یعنی همچنان که خود اصل نبوت و رسالت، منت الهی و نعمت بزرگ الهی است که «لَقَد مَنَّ اللهُ عَلَی المُؤمِنینَ اِذ بَعَثَ فیهِم رَسولًا مِن اَنفُسِهِم»، در مورد ولایت امیرالمؤمنین هم حقیقتاً یک نعمت بزرگ و یک منّت بزرگی بود: «خَلَقَکُمُ اللهُ اَنوَاراً فَجَعَلَکُم بِعَرشِهِ مُحدِقینَ حَتّى مَنَّ اللهُ عَلَینا بِکُم فَجَعَلَکُم فی بُیُوتٍ اَذِنَ اللهُ اَن تُرفَع» تا آخر؛ حقیقتاً نعمت بزرگی است. خب ولایت امیرالمؤمنین و مسأله ولایت، یک جا در قرآن در سوره مائده مایه یأس کفّار است، «اَلیَومَ یَئِسَ الَّذینَ کَفَروا مِن دینِکُم» آن روزی که مسأله ولایت مطرح شده، آن روزی است که به نصّ قرآن «یَئِسَ الَّذینَ کَفَروا مِن دینِکُم»، مایه یأس کّفار است.۱۳۹۷/۰۶/۰۷
ماجرای غدیر از مسلّمات تاریخ است
مسأله غدیر مسأله بسیار مهمّى است در تاریخ اسلام. اوّلاً اصل این حادثه عجیب و مهم و این بیان شریف که «مَن کُنتُ مَولاه فَهذا عَلىٌّ مَولاه»، چیزى نیست که فقط شیعه آن را نقل کرده باشد؛ این جزو مسلّمات است. آن‌کسانى که خواسته‌اند اشکال کنند، ایراد کنند، اصل صدور این بیان را مورد تردید قرار نداده‌اند، [بلکه] رفتند سراغ تأویل و توجیه و معناکردن این جمله. اصل حادثه، یک مسأله مسلّم تاریخى و اسلامى است؛ شبهه‌هایى هم که در معناى این جمله به ذهن بعضى از نورسیدگان و نوکیسه‌گان فکرى و معرفتى امروز می‌رسد، همان حرف‌هایى است که هزار سال است این حرف‌ها مطرح بوده، جواب‌هاى آن‌ها به‌وسیله علماى بزرگ داده شده و جاى کم‌ترین شبهه‌اى در اصل این مسأله و حادثه و معناى جمله رسول اکرم که سؤال کرد از مردم «اَلَستُ اَولى بِکُم مِن اَنفُسِکُم» که اشاره به آیه قرآن بود که «اَلنَّبِىُّ اَولى بِالمُؤمِنینَ مِن اَنفُسِهِم» و بعد از آن این جمله که «مَن کُنتُ مَولاه فَهذا علىٌّ مَولاه» نیست؛ در اصل این مسأله جاى هیچ تردیدى نیست.
غدیر، یعنی نه به اسلامِ سکولار
آنچه در مورد محتواى این جمله تاریخى و شریف و پر مغز بایستى بیان بشود اینکه، غیر از نصب امیرالمؤمنین به خلافت و امامت بعد از نبى اکرم و وصایت پیغمبر که معناى رایج و شایع این جمله است یک مضمون مهمّ دیگرى در این بیان وجود دارد که نباید مورد غفلت قرار بگیرد و آن، پرداختن اسلام به امر حکومت و امر سیاست امت و اهمیت این موضوع از نظر اسلام است. آن کسانى که سعى کردند اسلام را از مسائل اجتماعى و از مسائل سیاسى برکنار بدارند و آن را منحصر کنند به مسائل شخصى و مسائل خصوصىِ زندگى افراد و در واقع نگاه سکولار به اسلام داشته باشند که تبلیغات دشمنان و دست‌هاى دشمنان هم این بینش را در بین مسلمانان در طول سالیان دراز ترویج کرده است جوابشان مسأله غدیر است.
پیغمبر اکرم (ص) در آن موقعیت حساس، در آخرین ماه‌هاى زندگى، به دستور خداى متعال، یک مسأله اساسى و مهم را بیان می‌کنند و آن عبارت است از پرداختن به مسأله حکومت براى بعد از زمان پیغمبر. اینجا نصب امیرالمؤمنین، فقط به‌معناى نصب جنبه‌هاى معنوى نبود، بلکه می‌شود گفت که مسأله جنبه‌هاى معنوى قابل نصب نیست؛ آنچه قابل نصب است عبارت است از حکومت، کشوردارى، سیاست، مدیریت جامعه اسلامى؛ این را پیغمبر اکرم به مردم توصیه کرد. این نکته بسیار مهمّى است در مسأله غدیر که پاسخ دندان‌شکنى است به همه کسانى که فکر می‌کنند و تبلیغ می‌کنند که اسلام را از مسائل سیاست و مسائل حکومت و مانند اینها برکنار بدارند.
بنابراین، این دو حقیقت، یعنى حقیقتِ نصب امیرالمؤمنین به‌عنوان امامتِ بعد از پیغمبر و مسأله پرداختن به حکومت و سیاست و امامت و اداره امّت بعد از پیغمبر، این دو موضوع بسیار مهمّ و حسّاس، در مسأله غدیر وجود دارد و جزو معارفى است که غدیر متضمّن آن است و درس بزرگى است براى همه مسلمانان، براى امروز و فرداى مسلمین. آنچه امروز ما باید به آن توجّه کنیم، این است که مسأله غدیر یک مسأله اعتقادى است؛ شیعه و پیروان مکتب اهل بیت و مکتب امامت، به مسأله غدیر پایبندند. این پایه و اساس تفکّر شیعه است؛ بدون تردید، و جاى بحث نیست. کسانى که شبهه دارند و کسانى که بحث دارند، می‌توانند در محافل علمى، در مجالس تخصّصى، بنشینند راجع به این بحث کنند؛ منطق شیعه قوى، حجّت شیعه حجّت قاطع و بدون تردیدى است؛ لکن این در زندگى عمومى مسلمانان، در همگامى مسلمانان با یکدیگر، در برادرى مسلمانان با یکدیگر، باید اثر نگذارد. ۱۳۹۵/۰۶/۳۰
.........................
پايان پيام/ ۲۱۳