به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ «غدیر» عصاره و نتیجه خلقت و چکیده تمام ادیان الهی و خلاصه مکتب وحی است و صرفا واقعه‌ای تاریخی نیست. این نام مقدس، عنوان عقیده ما و اساس دین است. غدیر ثمره نبوت و میوه رسالت است غدیر تعیین کننده خط‌مشی مسلمانان تا آخرین روز دنیاست.
داستان غدیر از عظمت و ضرورت ولایت و ریشه‌ای بدون این مسئله خبر می‌دهد. فرمان رسول خدا برای توقف مسلمانان، آن هم در زیر آفتاب سوزان یقیناً برای ابلاغ اساسی‌ترین پیام دین بوده تا هم رسالت آسمانی خویش را به مسلمانان ابلاغ کند و هم عظمت و ضرورت امر خطیر ولایت و امامت را به مردم نمایان سازد.
غدیر و ولایت، امانت گرانسنگی است که اکنون تبلیغ و ترویج آن وظیفه همگانی‌ست و در جهانی که مشتاق معارف والا و ارزشمند امیرالمومنین و اهل‌بیت(ع) است، ابلاغ پیام غدیر به جهانیان، آشنا ساختن آن‌ها با چشمه بیکران معارف حضرات معصومین(ع) است.
به مناسبت ایام عید غدیر، خبرنگار ابنا با حجت الاسلام و المسلمین «محمد فلاحی قمی» استاد حوزه و کارشناس علوم دینی گفت‌وگو کردیم که به شرح ذیل است:
ابنا: برای ابتدا، لطفا درباره فضلیت روز غدیر بفرمایید.
این عید بزرگ را به همه انسان‌های آزاده، مخصوصاً مسلمانان و بالاخص شیعیان تبریک عرض می‌کنم. در ارتباط با غدیر خم، خوب است سه مطلب را بدانیم؛ مطلب اول اینکه روز باعظمت غدیر را بشناسیم، مطلب دوم این است که این رویداد را بشناسیم که چه واقعه‌ای در آن رخ داده و مطلب سوم، صاحب آن روز و واقعه را بشناسیم.
در رابطه با شناخت روز غدیر باید بدانیم که قدر و ارزش هر زمان به اتفاقی که در آن رخ داده بستگی دارد، مثلا ماه مبارک رمضان را داریم که مثل بقیه ماه‌هاست ولی اتفاقی که در آن رخ داده و در آن شب‌ها به وقوع پیوسته است، عظمت خاصی به آن زمان بخشیده و به تعبیر «شرف المکان بالمکین»، ارزش مکان به ارزش چیزی است که در آنجا قرار دارد. خطیب بغدادی کتابی به نام «تاریخ بغداد» دارد که مرجع محدثین، محققین و مورخین سنّی و شیعه است. خطیب بغدادی در جلد هشتم این کتاب، حدیثی از ابوهریره به نقل از حضرت رسول(ص) نقل می‌کند که هر کس روز هجدهم ذی الحجه (روز غدیر خم) را روزه بگیرد، خداوند برای او ثواب روزه شصت ماه را می‌نویسد؛ او می‌گوید: می‌دانید روز عید غدیر خم چه روزی است؟ روزی است که پیامبر خدا دست علی بن ابیطالب(ع) را گرفت و پرسید: آیا من به مؤمنان از مؤمنان سزاوارتر نیستم؟ حاضران گفتند: چرا یا رسول‌الله. حضرت بعد از این اقرار فرمود: "مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِيٌّ مَوْلَاهُ". این سخن را عالم اهل سنت در کتابی معتبر که بین شیعه و سنی مورد اهتمام است نقل می‌کند. «فقال عُمر بخّ بخّ لکَ یابن ابیطالب أصبحت مولای و مولا کل مسلم»؛ مبارک باد، مبارک باد؛ ای پسر ابیطالب، تو صبح کردی در حالی که مولای ما و مولای هر مسلمانی شدی.
ابی‌نصر بزنطی که به تعبیر علمای رجال از دانشمندان و اصحاب اجماع است، یعنی همه قائل به اعتبار روایات او هستند نقل می‌کند: «به اتفاق امام هشتم در مجلسی بودیم و مجلس ممّلو از جمعیت بود. صحبت پیرامون غدیر بود که امام فرمود "ای ابی‌نصر، اگر روز غدیر را درک کردی، خودت را به مزار علی بن ابیطالب(ع) برسان که خداوند از هر زن و مرد مسلمانی که با معرفت در محضر مضجع شریف علی بن ابیطالب علیه‌السلام حاضر شود، گناه شصت سال او را می‌بخشد؛ در ادامه آمده است «وَ یعتِق مِنَ النَّارِ ضِغفَ مَا أَعتَقَ فِی شَهر رَمَضَانَ وَ لَیلَهِ القَدرِ وَلَیلَهِ الفَطر» یعنی خداوند هرچقدر از گناهان بندگان را در ماه مبارک رمضان و به خصوص در شب های قدر و عید فطر بیامرزد، همچنان آمرزش گناهان در عید غدیر نسبت به ماه رمضان بیشتر خواهد بود و در حقیقت عظمت ماه مبارک رمضان با وجود شب های قدر و عید فطر، در عظمت غدیرخم گم شده است؛ امام رضا(ع) در ادامه به بزنطی می گوید: اگر مردم برتری و حقیقت این روز را بفهمند و درک کنند، هر روز ملائکه ده مرتبه با کسی که معرفت غدیر خم را داشته باشد مصافحه می کند؛ امام می فرمایند اگر به طول نمی انجامید من درباره برتری این روز چیزهایی می گفتم که قابل شمارش نباشد.
ابنا: ویژگی های عید غدیر چیست؟
این موارد پیرامون درک فضیلت این روز است و این روز ظرف آن واقعه است، حالا آن واقعه چیست؟ روزی که پیامبر(ص) می فرماید خدا مرا امر کرد که برادرم علی بن ابیطالب(ع) را پرچم برای این امت معرفی کنم، هرکسی که می خواهد هدایت را بپذیرد بعد از من به وسیله این آقا هدایت می شود لذا واقعه ای رخ داد که دین خدا کامل شد، نعمت خدا تمام شد و اسلام به عنوان دین مورد رضایت خدا پذیرفته شد. عظمت این روز به حدی است که شخص اول عالم و آخرین پیامبر خدا مأمور شد تا دین را کامل کند؛ لذا با وجود بعثت تمام انبیاء و نزول قرآن، هنوز دین کامل نشده و همه ناقص بودند. صریح آیه قرآن می فرماید با ولایت علی بن ابیطالب(ع) دین کامل شد نه هیچ چیز دیگر، و علامه طباطبایی در تفسیر المیزان ذیل آیه سوم سوره مائده همه احتمالات را مطرح کرده و جواب دادند.
بعضی می گویند مولا یعنی دوست، در جواب می گوییم پیغمبر(ص) علی بن ابیطالب(ع) را سرپرست قرار داده که در خطبه غدیرخم در 45 صفحه معادل دو جزء قرآن بدان اشاره شده است؛ پیامبر(ص) در این خطبه از آینده خبر می دهد، از امام زمان(عج) خبر می دهد، از مخالفت یک عده با ولایت علی بن ابیطالب خبر می دهد، به آیات متعدد پیرامون علی بن ابیطالب علیه السلام استناد می‌کند که ما متأسفانه فقط جمله معروف " من کنت مولا فعلی مولا" را شنیده‌ایم.
ابنا: به
عنوان سوال آخر پیرامون، جایگاه پیامبر(ص) و امیر المومنین(ع) را تشریح کنید.
مطلب سوم این است که صاحبان آن روز چه کسانی هستند؛ پیامبر(ص) کسی است که خدا در وصف او در ابتدای سوره اسراء می فرماید "سُبحَانَ الَّذی اَسرَی بِعَبدِهِ لَیلاً مِنَ المَسجِدِ الحَرَامِ اِلَی المَسجِدِ الاَقصَا"؛ یا در روز غدیر وظیفه سنگینی به او محول شد "يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ". واقعا متأسفم می بینم که بعضی گویندگان، نویسندگان یا مداحان عزیز ما می گویند "حجۀ الوداع" در حالی که خدا می فرماید "حجۀ البلاغ"؛ خدا می فرماید یا ایها الرسول بلغ نه اوعد، چقدر در روایات اهل بیت(ع) می گویند حج ابلاغ نه حج خداحافظی. در آن حج با عظمت چه اتفاقی رخ داد که همه اتفاقات تحت پوشش آن قرار گرفت؟ خداحافظی پیغمبر یا ابلاغ امامت؟ خدا می فرماید "و ان لم تفعل فما بلغت رساله" یعنی پیامبر موظف می شود خبری را ابلاغ کند که اگر ابلاغ نکند، 23 سال زحماتش هیچ است! بعضی گفتند منظور همان چیزهایی است که حرمت آن در خطبه اعلام شده است! آیا دین با این موارد اکمال می شود و نعمت تمام می شود در حالی که خدا قبلا به آنان اشاره کرده بود و خبری هم از اکمال و اتمام نبود!؟
در ارتباط با موسی علیه السلام روایت داریم که همراه با خضر نبی در کنار دریا پرنده ای را دیدند که با منقارش قطره هایی از آب دریا را برداشت و به طرف شرق و غرب و شمال و جنوب ریخت؛ حضرت موسی(ع) می گوید من و خضر مبهوت و متحیر ماندیم که چه اتفاقی رخ داد؛ فرشته ای از سمت خدا آمد و توضیح داد: اين پرنده با عملش مى گويد به حق آنكه شرق و غرب زمين را آفريد و آسمان را بر پا داشت و زمين را به حركت آورد و بگستراند، بطور قطع خداوند در آخرالزمان پيامبرى را خواهد فرستاد كه نامش محمد صلى الله عليه وآله است؛ او را وصيى است بنام على عليه السلام كه علم شما دو نفر روى هم در مقابل دانش آن دو همانند اين قطره است در مقابل این دريا!!
روایتی پیرامون تفسیر کلمه عِلْمٌ مِّنَ الْکِتَابِ و عِلْمُ الْکِتابِ در آیات 40 سوره نمل«قَالَ الَّذِى عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْکِتَابِ أَنَا ءَاتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَن یَرْتَدَّ إِلَیْکَ طَرْفُک» و آیه43 رعد «وَ یَقُولُ الَّذینَ کَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلاً قُلْ کَفى بِاللَّهِ شَهیداً بَیْنی وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ» داریم که آیه اول در مورد "آصف بن برخیا" از یاران حضرت سلیمان علیه السلام است که به یک پلک به هم زدن، تخت پادشاه با آن عظمت را از یمن به فلسطین می آورد و نزد سلیمان(ع) قرار می دهد، و آیه دوم در شأن و مقام حضرت علی(ع) است که امام صادق(ع) می فرمایند: علم آصف بن برخیا در برابر علم علی بن ابی طالب(ع) به اندازه قطره در مقابل آب دریا است؛ حالا ببینید چه ظلمی شد که کوثر علی بن ابیطالب را رها کردند و به تکاثر خلیفه چسبیدند. صاحبان آن روز و آن حادثه چنین جایگاهی دارند که باید مغتم شمرد و عید گرفت؛ به حق صاحب آن روز ما بتوانیم قدردان باشیم و ان شاء الله عیدی همه انسان‌های جهان بالاخص مسلمانان و علی الخصوص شیعیان علی بن ابیطالب(ع)، فرج امام زمان (عج) باشد.
.....................................................
پایان پیام/
348