خبرگزاری اهل‌بیت(ع) - ابنا

جمعه ۹ آذر ۱۴۰۳
۱:۴۸
در حال بارگذاری؛ صبور باشید
سه‌شنبه
۲۷ تیر
۱۴۰۲
۱۸:۴۵:۲۶
منبع:
ابنا
کد خبر:
1380345

دستور امام رضا(ع) در آغاز ماه محرم‌الحرام/ فرصتی برای همراهی با سیدالشهداء(ع)

به مناسبت فرارسیدن ایام حزن و ماتم اهل‌بیت(ع)، نگاهی داریم به توصیه‌های حضرت علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع) به یکی از یاران خود که سلوک معنوی شیعیان را در این ماه شامل می‌شود.

آآ

خبرگزاری اهل‌بیت(ع) - ابنا - محرم ماه حزن و اندوه عرشیان و خاکیان و یادآور شهادت اشرف اولاد عالم و 72 یار باوفا و دلداده امام عاشقان است.

محرم، ماه قیام و پیام است که دل‌های شیدای مشتاقان را به سوی مراد و محبوبشان معطوف سازد. ایام حماسه و عاطفه با فرا رسیدن این ماه آغاز می‌گردد تا شیفتگان معرفت را با کاروان کربلا همراه و هم نوا سازد.

به مناسبت فرارسیدن ایام حزن اهل‌بیت(ع)، نگاهی داریم به توصیه‌های حضرت علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع) به یکی از یاران خود که این دستورات حضرت ثامن‌الحجج(ع) را با گفتاری از عاشوراپژوه و محقق برجسته، استاد سیدمهدی میرباقری تقدیم می‌کنیم:

طبق نقلی که در کتاب مرحوم صدوق است، روز اول محرم، امام رضا علیه‌السلام به ریان خطاب کردند و پنج شش نکته اساسی را فرمودند که به تکالیف و مراقبه‌های ما در این ماه برمی‌گردد. حضرت فرمودند: «ریان بن شبیب، آیا روزه هستی؟» و بعد فرمودند: «امروز روزی است که خدای متعال دعای زکریا را مستجاب کرد و به او یحیی را عنایت کرد.»

 

عزاداری حضرت زکریا برای امام حسین(ع)

وقتی در سیر معنوی جناب زکریا، مقامات پنج تن به او عرضه شد، به این وجودهای نورانی و مقدس متوسل می شد و وقتی به نام سیدالشهداء رسید، حزن و اندوه به این پیامبر الهی دست داد و از جبرئیل سوال کرد و جبرائیل داستان عاشورا را برای حضرت با رمز بیان کرد. این حدیث در احتجاج است که پنج حرف «کهعص» اشاره به داستان عاشوراست. در نقل این است که ایشان چند روز عزادار بود و گفتگویش با مردم قطع شد. سپس از خدای متعال خواست فرزندی به او عطا کند و این فرزند در راه خدا به شهادت برسد و این فرزند هم فرزند استثنایی و فوق‌العاده باشد و محبتش در دل حضرت جا بگیرد تا حضرت در مصیبت وجود مقدس رسول خاتم(ص) و سیدالشهداء شریک شود. خدای متعال دعای او را مستجاب کرد و یحیی را به ایشان داد. داستان شهادت حضرت یحیی که شهادت ویژه‌ای است، بسیار شبیه به شهادت سیدالشهداست؛ و حضرت هم در طول عزیمت به کربلا مکرر از حضرت یحیی یاد کردند و گاهی می‌فرمودند: برای به بی‌وفایی دنیا همین بس که سر مثل یحیایی برای ناپاک‌زاده‌ها به عنوان هدیه برده شد.

 

حلول ماه محرم، موعد دعای خاص

تلقی من این است که اگر کسی از این جنس خواسته‌ها دارد و می‌خواهد نسلش و امکاناتش در خدمت سیدالشهدا باشد و توفیق خدمتگزاری به ساحت مقدس حضرت و تاسی به حضرت را در برنامه‌هایش داشته باشد، راهش این است که روز اول محرم روزه بگیرد و دعا کند که ان‌شاء‌الله این دعا در روز اول محرم مستجاب می‌شود. هر دعایی وقتی دارد و بهار این دعا در روز اول محرم است. اگر کسی شهادت می‌خواهد یا نسل پاک و آبادی می خواهد که در مسیر سیدالشهدا باشد و امکانات و مالش می خواهد در مسیر سیدالشهدا باشد از بیانات وجود مقدس امام رضا ارواحنا فداه اینطور می فهمم که حضرت می‌فرمایند: روز اول محرم را روزه بگیرید و دعا کنید دعای شما هم مستجاب می‌شود؛ این یعنی اول محرم فرصت اینطور درخواست‌ها و اجابت اینطور دعاهاست؛ فرصت اول محرم یک باب خاصی به شهادت سیدالشهدا باز می‌شود که از این باب می‌شود وارد شد.

 

حرمت ماه محرم شکسته شد

سپس حضرت داستان سیدالشهدا را نقل می‌کند و می‌فرماید: ماه‌های حرام ماه‌هایی بوده که در دوره جاهلیت هم حرمت این ماه را نگه می‌داشتند، از جمله آنکه آغاز به جنگ در آن جایز نیست. حضرت فرمود: در این ماه این امت بزرگی که خودشان را امت حضرت می‌دانند، نه حرمت ماه را نگه داشتند و نه حرمت وجود مقدس رسول‌الله(ص) را. در این ماه عزیزان و جوانانش را به شهادت رساندند و اهل‌بیتش را به اسارت بردند و اموال و خیمه‌های حضرت را غارت کردند.

 

برای حسین(ع) گریه کن

سپس حضرت بعد از توجه دادن به داستان سیدالشهداء و عظمت مصیبت فرمودند: «یا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ کنْتَ بَاکیاً لِشَی ءٍ فَابْک لِلْحُسَینِ بْنِ عَلِی بْنِ أَبِی طَالِب» بنابراین دستور اول این بود که انسان بتواند در اول ماه روزه‌دار باشد و اینطور تمناها را از خدای متعال داشته باشد؛ و دوم این است که اگر بناست گریه کنی «فابک للحسین بن علی بن ابیطالب».

 

اجر گریه بر حضرت سیدالشهداء

سپس حضرت اشاره‌ای به شهادت حضرت کردند: «فَإِنَّهُ ذُبِحَ کمَا یذْبَحُ الْکبْش». بعد حضرت فرمودند: «یا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ بَکیتَ عَلَی الْحُسَینِ حَتَّی تَصِیرَ دُمُوعُک عَلَی خَدَّیک غَفَرَ اللَّهُ لَک کلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتَهُ صَغِیراً کانَ أَوْ کبِیراً قَلِیلًا کانَ أَوْ کثِیرا»، این دستور بعدی حضرت امام رضا(ع) به ریان بن شبیب است که اگر بر امام حسین به گونه ای که اشکت بر صورت جاری بشود گریه کنی، خدای متعال گناه تو را کم یا زیاد، بزرگ یا کوچک، همه را می‌بخشد و پاک می‌کند. از حضرت امام رضا(ع) نقل شده است که وقتی ماه محرم می‌شد، کسی دیگر لبخند بر لب پدر من -حضرت موسی‌بن‌جعفر (ع) - نمی‌دید تا روز عاشورا که روز حزن و اندوه پدر من بود.

 

خودت را به زیارت سیدالشهداء برسان

سپس فرمودند: «یا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ سَرَّک أَنْ تَلْقَی اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا ذَنْبَ عَلَیک فَزُرِ الْحُسَینَ»؛ اگر دوست می‌داری که خدای متعال همه گناهانت را بیامرزد و همه گناهان تو پاک شود، خودت را به زیارت امام حسین(ع) برسان. اصل زیارت همان بار برداشتن و به طرف حضرت رفتن است؛ ولی ممکن است انسان از راه دور هم به ثواب این زیارت و برکات این زیارت نائل شود.

سومین دستوری که در این ایام خوب است انسان مراعات کند، توجه به زیارت سیدالشهدا(ع) است. زیارت مخصوصه یا زیارت مطلق، فضیلت‌های فراوانی دارد و هر کدام هم امتیازات و برکاتی دارند. بخصوص اگر این روایات را از مصادر اصلی مثل کامل الزیارات و بقیه مصادیق ببیند، ثواب‌هایی که برای این زیارات نقل می‌شود، ثواب‌هایی است که اشاره به آن برکات خاص دارد؛ غیر از این که زیارت سیدالشهداء فضیلت های عام دارد هر کدام از زیارات به لحاظ زمان هم، فضیلت‌های خاص دارند مثل این که فرض کنید در نیمه شعبان اگر حضرت را زیارت کنید 124 هزار پیامبر انسان را مصافحه می‌کنید. این از برکات زیارت بخصوص نیمه شعبان است؛ در عرفه هم یک ویژگی‌هایی دارد که فرمودند اگر کسی امام حسین(ع) را در عرفه زیارت کند «کمَنْ زَارَ اللَّهَ فِی عَرْشِه».

روایتی است که فرمود اگر کسی از فرات غسل کند و به سمت حرم سیدالشهداء حرکت کند در مقابل هر قدم ثواب یک حج به انسان می‌دهند. پدر علامه مجلسی مرحوم علامه مجلسی بزرگ در کتاب روضه المتقین می‌فرماید: فرات که از حله می‌گذرد و اگر کسی اینجا غسل کند از اینجا تا حرم سیدالشهداء شصت هزار قدم است؛ یعنی ثواب شصت هزار حج را انسان می‌تواند در زیارت سیدالشهداء به دست بیاورد.

چرا اینقدر ثواب در این زیارت است. روایاتش هم جوری نیست که آدم بگوید یک روایت یا دو روایت یا پنج روایت است؛ بلکه روایات آنقدر فراوان است که جای انکار نیست. از معصوم صادر شده و وعده ثواب‌های بزرگ مثل یک حج تا هفتاد هزار حج است؛ و البته این پیداست تابع نوع زیارت انسان و مقام زیارت انسان است و همه یک جور زیارت نمی‌کنند؛ بلکه تابع جنس زیارت و مقام زیارتشان، ثواب زیارت‌ها متفاوت می‌شود.


برائت از دشمنان امام حسین(ع)

چهارمین دستور که حضرت فرمودند این است که «اگر می‌خواهی در آن غرفه‌های بهشتی با رسول خدا(ص) باشی، دشمنان حضرت را لعن کن. این هم یک دستور سلوکی بسیار مهم است. این دستوراتی که امام رضا دادند دستورات سلوکی این ماه است. توجه به لعن دشمنان حضرت و فاصله گرفتن و تبری جستن از دشمنان حضرت که جزو بهترین دعاهاست، دستور چهارم حضرت است.

 

به حضرت سیدالشهداء التجاء کن

دستور پنجم حضرت که این هم دستور مهمی است این است که فرمودند: «یا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ سَرَّک أَنْ تَکونَ لَک مِنَ الثَّوَابِ مِثْلَ مَا لِمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ الْحُسَینِ فَقُلْ مَتَی مَا ذَکرْتَهُ یا لَیتَنِی کنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیما»؛ اگر دوست می‌داری خداوند ثوابی مثل ثواب شهدای عاشورا و کربلا به تو بدهد، هر وقت یاد امام حسین کردی - نه یاد اصحاب - بلکه هر وقت یاد امام حسین کردی، اگرچه در روز ده بار یا صد بار باشد، به امام حسین(ع) التجاء کن و از حضرت تقاضا و خواهش کن و این را بخواه که ای کاش من هم موفق می‌شدم و با شهدای کربلا می‌بودم و به آن فوز بی‌نظیر و آن عظمتی که آنها دست پیدا کردند من هم دست پیدا می‌کردم. اگر انسان نسبت به این ثواب عظیم لااقل تقاضا و تمنا نداشته باشد، پیداست جزو خاسرین است. حضرت فرمود اگر بتوانی هر وقت یاد امام حسین(ع) می‌افتی این تقاضا را بکنی آن ثواب به شما می‌رسد.

 

فرصت همراهی با امام(ع)

چهار تا امری که حضرت فرمودند (بکاء، زیارت، لعن نسبت به دشمنان و تمنای همراهی با اصحاب سیدالشهداء) اینها بر محور این پنجمی است که فرمود: «یا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ سَرَّک أَنْ تَکونَ مَعَنَا فِی الدَّرَجَاتِ الْعُلَی مِنَ الْجِنَانِ فَاحْزَنْ لِحُزْنِنَا وَ افْرَحْ لِفَرَحِنَا وَ عَلَیک بِوَلَایتِنَا»؛ اگر دوست می‌داری با ما در درجات عالی بهشت باشی، با شادی ما شاد باش... سعی کن غصه‌هایت را به ما گره بزنی، بیخودی غصه نخوری، آنجایی که ما غصه می‌خوریم غصه بخور، شادی‌های دلت به ما گره بخورد، بیخودی شیطان تو را به فرح نکشاند، با آمدن دنیا دلت جابجا نشود، با رفتن دنیا دلت جابجا نشود، شیطان شادی‌ها و غصه‌هایت را شکل ندهد، دلت را تابع ما قرار بده.

این یکی از مهمترین مقامات انسان است که تحولات دلش، قلبش، شادی‌هایش و غصه‌هایش دنبال امام باشد. هر کجا امام خوشحال است خوشحال باشد، هر کجا غصه می‌خورد بیخودی دلش اینطرف و آن طرف نرود و سر سفره شیاطین ننشیند.

پس معلوم می‌شود بهشت درجاتی دارد، خیلی تعبیر عجیبی است. یعنی همه آن آدم‌هایی که در بهشت‌اند یک معیتی با امام دارند؛ بالاخره بهشت دار ولایت امام است.

..............................

پایان پیام