به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت (ع) ـ ابنا ـ عباس حیدر مدیرعامل و دبیر انجمن دوستی ایران و بوسنی با اشاره به سالگرد قتل‌عام مسلمانان سربرنیتسا گفت: بیش از ۸ هزار مسلمان بی‌گناه و غیرنظامی در یازده جولای سال ۱۹۹۵ میلادی (۱۳۷۴ خورشیدی) به دست صرب‌ها در شهر سربرنیتسا قتل عام شدند.
وی که با خبرنگار ابنا گفتگو می‌کرد اظهار کرد: صرب‌ها در فاجعه سربرنیتسا؛ کودکان، زنان و مردان بی‌دفاع را جمع کردند که این‌کار با حمایت کلاه‌آبی‌های سازمان ملل بود، یعنی مسلمانان بوسنی تحت نظارت و قیمومیت کلاه‌آبی‌ها در آنجا جمع می‌شوند به امید اینکه از حمله صرب‌ها مصون باشند، اما متأسفانه با چراغ‌سبزی که کلاه‌آبی‌ها به صرب‌ها نشان دادند، صرب‌ها مردان را از کودکان و زنان جدا کرده و قتل عام می‌کنند.
عباس حیدر گفت: همه ساله راهپیمایی مارش میرا، راهپیمایی نمادین برای گرامیداشت یاد قربانیان نسل‌کشی سربرنیتسا برگزار می‌شود، افرادی که در مسیری جنگلی و کوهستانی صعب‌العبور، راهی جاده نجات شدند تا زنده بمانند، اما تقدیرشان جاده مرگ بود.
دبیر انجمن دوستی ایران و بوسنی افزود: امسال نیز بقایای ۳۰ نفر دیگر از قربانیان گمنام نسل کشی سربرنیتسا در سارایوو، پایتخت بوسنی و هرزگوین تشییع شد.
عباس حیدر گفت: در بحبوحه جنگ بوسنی، ایرانیان به محض اینکه درخواست کمک شد لبیک گفته و در آن منطقه حضور پیدا کردند و در دفاع از مظلومیت مردم بوسنی و هرزگوین چهار ایرانی به نام‌های سید محمدحسین نواب، رسول حیدری، بهنام نیک‌نام و عبدالله کلاشک به شهادت رسیدند.
وی در ادامه با اشاره به فعالیت‌های انجمن دوستی ایران و بوسنی هرزگوین تصریح کرد: این انجمن همواره تلاش می‌کند که یاد قربانیان نسل کشی و قتل عام قرن بوسنی را گرامی بدارد. همه ساله ما با برپایی نمایشگاه، میزگرد و برگزاری برنامه‌های زنده تلویزیونی تلاش می‌کنیم یاد این فاجعه را زنده نگه داریم.
حیدر ادامه داد: ما باید در ایران روی این قضیه پررنگ‌تر کار کنیم و حقوق بشر ما باید روی ابعاد روی ابعاد مختلف این قضیه کار کند تا غربی‌هایی که دم از حقوق بشر می‌زنند مورد بررسی قرار بگیرند و مشخص شود که این کودکان، زنان و مردان مسلمان بی‌دفاع به چه جرمی کشته شدند و چطور است که پس از ده‌ها سال به گور‌های دسته‌جمعی می‌رسیم؟ این واقعا جای تاسف است که صد‌ها قربانی هنوز پیدا نشده است.
وی در مورد فعالیت‌های انجمن دوستی ایران و بوسنی گفت: انجمن دوستی ایران و بوسنی و هرزگوین از دوره جنگ و با همت عزیزانی که ذکر کردم تشکیل شد و توانست روابط دو کشور را استحکام، افزایش و توسعه دهد. مجموعه‌های دیگری مثل موسسه ابن سینا، کالج زبان فارسی و رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، در بوسنی زحمت می‌کشند و فعالیت می‌کنند و ما هم در کنار این دوستان خدماتی را برای مردم بوسنی و هرزگوین داشته ایم. در نمایشگاه‌هایی مثل نمایشگاه کتاب، نمایشگاه‌های بازرگانی که در ایران برگزار می‌شود سعی کردیم که پرچم بوسنی و هرزگوین را با همکاری دوستان بوسنیایی بر افراشته نگه داریم. یکی از خدمات قابل توجه و با افتخاری که انجمن در طول فعالیت‌های خود داشته این است که هر سال در ایام ماه مبارک رمضان با دعوت به صرف افطار از خانواده شهدای بوسنی تجلیل می‌کنیم. این نقطه عطفی در روابط دو کشور است.
دبیر انجمن دوستی ایران و بوسنی ادامه داد: مسئولین انجمن مخصوصا حجت الاسلام والمسلمین نواب، آقای امیر خلیلی، صدری، آسایش، طاهریان‌فر، طباطبایی، حلیمی، حسن پور، نورعلی‌وند سایر همکاران فعال هستند. همچنین از تجربه سایر دوستان و بخش‌های مختلف در این انجمن نیز استفاده می‌کنیم.
کشتار‌های سربرنیتسا اوج جنگ خونین ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۵ بوسنی بود که پس از فروپاشی یوگسلاوی یکسری احساسات ناسیونالیستی و جاه طلبی‌های ارضی را به وجود آورد و باعث شد تا صرب‌های بوسنی علیه کروات‌ها و مسلمانان برخیزند. در ژوئیه ۱۹۹۵، صرب‌های بوسنی به مکان امن مورد حمایت سازمان ملل در سربرنیتسا حمله کردند. دستکم ۸۰۰۰ مرد و پسر مسلمان بوسنیایی را از همسران، مادران و خواهرانشان جدا کرده، آن‌ها را به سمت جنگل برده و قتل عام کردند.
قاتلان، اجساد قربانیان را به سرعت در گور‌های دسته جمعی دفن کرده و بعد با بولدوزر رویشان خاک ریختند، بقایای اجساد را در سایر نقاط دفن کردند تا شواهد جرایم جنگی را مخفی کنند. این قتل عام از سوی دادگاه‌های ملی و بین‌المللی، نسل کشی اعلام شد.
..........
پایان پیام/ ۲۱۸