به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ نظرسنجی منتشر شده در یک کانال تلویزیونی رژیم صهیونیستی حاکی از آن است که یکسوم شهرکنشینان در اندیشه خارج شدن از فلسطین اشغالی و فرار از شرایط بحرانی کنونی هستند.
کانال ۱۲ تلویزیون رژیم صهیونیستی، با انتشار یک نظرسنجی از «افزایش سطح اضطراب و نگرانی موجودیتی» شهرکنشینان صهیونیست به دلیل تشدید بحرانها خبر داد و اعلام کرد که ۳۳ درصد از اسرائیلیها به خارج شدن از فلسطین اشغالی میاندیشند و ۳۱ درصد از آنها، نگران جنگ داخلی در آینده هستند.
بنا بر این نظرسنجی که شرکتکنندگان در آن، به صورت تصادفی انتخاب شدهاند، موضوعی که بسیاری از صهیونیستها از آن نگران هستند، آغاز جنگ داخلی در فلسطین اشغالی در سایه افزایش دامنه تظاهراتها و اعتراضات است.
این نظرسنجی که در روز جمعه منتشر شد، نشان میدهد که در سایر پافشاری «بنیامین نتانیاهو» نخستوزیر رژیم صهیونیستی بر تصویب تغییرات قضایی، یک سوم صهیونیستها به فکر ترک «اسرائیل» هستند.
۳۶ درصد از شرکتکنندگان در نظرسنجی نگران بحران اقتصادی هستند که به دنبال تصویب «اصلاحات قضایی» ادعایی نتانیاهو ایجاد خواهد شد.
روزنامه صهیونیستی، معاریو، اواخر ماه گذشته میلادی (جولای)، نیز یک نظرسنجی منتشر کرده بود که نشان میداد، ۵۸ درصد از شهرکنشیانان نگران جنگ داخلی کنونی در «اسرائیل» هستند.
نگرانیهای شهرکنشینان صهیونیست، پس از گذشت ۳۰ هفته از تداوم اعتراضات و تظاهراتها که ارکان رژیم صهیونیستی را متزلزل کرده، تشدید شده است. نگرانیها از جنگ داخلی در فلسطین اشغالی پس از اقدام کنست در تصویب لغو «برهان معقولیت» و تضعیف قدرت دیوان عالی این رژیم تشدید شده است.
اصل عدم معقولیت به دیوان عالی رژیم صهیونیستی این قدرت را میداد که تصمیمات دیگر قوهها را در صورتی که آن را غیر معقول بداند، لغو کند، اما با تصویب این طرح، نهاد قضایی در رژیم صهیونیستی دیگر امکان لغو تصمیمات دیگر قوهها را نخواهد داشت و در نتیجه قدرت کابینه تحت هدایت نتانیاهو، افزایش خواهد یافت.
«ایهود اولمرت» نخست وزیر سابق رژیم صهیونیستی چندی پیش با اشاره به شکاف ایجاد شده میان شهرکنشینان صهیونیست به دنبال تصویب طرح لغو اصل «برهان معقولیت» هشدار داد که «اسرائیل در مسیر یک جنگ داخلی است». هرچند که نتانیاهو پس از این اظهارات، مدعی شد که تضمین میدهد در سرزمینهای اشغالی جنگ داخلی روی نخواهد داد.
.................................
پایان پیام/ 167