به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ حجت‌الاسلام سیدهادی سیدوکیلی، استاد دانشگاه تهران و عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد درباره جنبه‌های عرفی‌گرایانه در عزاداری و مشروعیت‌بخشی به برخی اعمال ضدفقهی مثل بی‌حجابی در هیأت‌ها گفت: منشأ اصلی حرکت حضرت سیدالشهدا، امر به معروف و نهی از منکر بود. طبق گزارش‌های تاریخی، یزید بن معاویه فضایی را خلق کرده بود که اباحه‌گریِ دینی در آن رواج داشت و همین امر موجب تضعیف دین شده بود که حرکت و قیام امام حسین(ع) را موجه می‌ساخت. اشاعه فحشا و شهوت‌رانی، ترویج رقاصی و خوانندگی و... مجموعه کارهایی است که فرهنگ اسلامی را تحت تأثیر قرار داده بود و اباعبدالله بخشی از قیام خود را در برابر همین اباحه‌گری می‌دانست.
وی افزود: وقتی از امام حسین(ع) سؤال شد که چرا از مکه خارج می‌شوید، ایشان پاسخ داد: مگر نمی‌بینید به معروف عمل نمی‌شود و به منکر عمل می‌شود؟ وقتی خود سیدالشهدا شهید راه احقاق عمل به معروف هستند، نمی‌توان با برخی توجیهات اعمال حرام و منکر را توجیه کرده و بی‌تفاوت از کنار آن‌ها گذشت. در باب اباحه‌گری باید گفت، برخی فرقه‌ها مانند بعضی صوفیان با تأثیرپذیری از افکار «مرجئه‌گرانه» اباحه‌گری را بسط می‌دهند. مرجئه هم کسانی بودند که تحت حمایت امویان، توجیه می‌کردند که مهم دل آدمی است و صرف ایمان و اعتقاد دلی کافی است. در صورتی که قرآن کریم در رد چنین عقایدی می‌گوید: «فمن یعمل مثقال ذرّة خیراً یره و من یعمل مثقال ذرّة شرّاً یره».
سیدوکیلی اشاره داشت: اگر دیده شد شخصی با ظاهر منکر در مجالس حسینی و عزای سیدالشهدا حاضر شد باید بین دو موضوع تفکیک قائل شویم. هیأت آمدن و عزاداری برای امام حسین(ع) امر مطلوب و پسندیده‌ای است و شخص اجر خواهد برد؛ اما این موجب نمی‌شود ما بخواهیم منکری را تأیید کنیم. مثلا اگر خانمی بی‌حجاب به هیأت آمد، هیأت آمدنش پسندیده است، اما باید صریحاً بیان کرد که بی‌حجابی او گناه و مصداق عمل حرام است. در زمان حضرت رسول عده‌ای با حالت مستی دست به خواندن نماز می‌زدند که در واکنش آیه قرآن نازل شد که: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ وَأَنْتُمْ سُکَارَى» یعنی اشخاص با حالت مستی که منکر است دست به نماز که عمل معروف است نزنند. این که ما با حالتی آلوده به گناه و غیرپسندیده دست به عمل معروف و صحیح نزنیم، خود یک موضوع بسیار مهم است.
استاد معارف اسلامی گفت: در قدیم لات‌ها وقتی به محرم می‌رسیدند، حرمت نگه می‌داشتند و برای چند روز لهو و لعب و خلاف را کنار می‌گذاشتند. اگر حرمت نگه نداریم و عامدانه در مجالس حسینی پوشش و حفظ حجاب را سبک بشماریم بی‌شک نگاه لطف اهل‌بیت هم به ما متفاوت خواهد بود و چه بسا امیدشان را ناامید کنیم.
.............................
پایان پیام / 348