به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ حجت‌الاسلام والمسلمین حسین انصاریان در سخنرانی خود به مناسبت ماه محرم برای شناخت بهتر امام حسین(ع) به موضوع «باران اشک جمیع مخلوقات بر سیدالشهدا(ع)» پرداخت.
تناسب عظمت حادثه کربلا با عظمت ابی‌عبدالله(ع)
وی در این سخنرانی اظهار داشت: همه ما تقریباً این حقیقت را می‌دانیم و نسبت به آن معرفت و شناخت داریم که هر چیزی که به شخصی منتسب است، عظمتش را از عظمت آن شخص کسب می‌کند. بنا به گفته یکی از حکیمان، وجود مبارک حضرت سیدالشهدا(ع) «عظیم‌العظما»، یعنی بزرگ تمام بزرگان جهان است که از نظر شخصیت و عظمت، گلِ سر سبد است. عظمت حادثه‌ای که در کربلا برای ایشان ایجاد کردند، متناسب با عظمت خودشان است. خودشان بزرگ بودند و حادثه‌شان هم بزرگ است. خودشان از نظر عظمت در عالم ماندگار هستند، مصیبتشان هم ماندگار است و هرگز آتش این حادثه سرد نخواهد شد.
گریه جمیع مخلوقات در شهادت ابی‌عبدالله(ع)
انصاریان ادامه داد: وجود مبارک امام صادق(ع) درباره عظمت حادثه کربلا می‌فرمایند: «وَبَکىٰ لَهُ جَمِیْعُ الْخَلائِقِ» وقتی این حادثه اتفاق افتاد، نه فقط انسان‌ها، بلکه آنچه خدا آفریده بود، برای حضرت ابی‌عبدالله‌الحسین(ع) گریه کرد. امیرالمؤمنین(ع) به حضرت حسین(ع) فرمودند: پدرم فدای تو که گویا می‌بینم بعد از حادثه کربلا، وحشی‌های بیابان (حیوانات) به‌طرف قبرت گردن می‌کشند و برای تو عزاداری می‌کنند. زین‌العابدین(ع) نیز در سخنرانی مسجد شام فرمودند: مردم! شما کسی را کشتید که همه مخلوقات، از پرندگان فضا، ماهیان دریا، درختان و سنگ‌ها تا عوالم بالا و زمین برای او گریه کرده‌اند.
گریه آسمان‌ها و زمین
این مفسر قرآن کریم افزود: امام صادق(ع) در ادامه این روایت می‌فرمایند: «وَبَکَتْ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالْأَرَضُونَ السَّبْعُ» تمام آسمان‌ها و زمین گریه کرده‌اند. مگر آسمان و زمین گریه دارند؟ ما گریه‌شان را حس نمی‌کنیم، ولی قرآن مجید می‌فرماید: عده‌ای بر اثر بدکاری‌هایشان به هلاکت رسیدند، «فَمَا بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ» (سوره دخان، آیه ۲۹) آسمان و زمین برایشان گریه نکردند. از مفهوم آیه استفاده می‌کنیم که آسمان و زمین هم گریه دارند، اما برای ستمگران هلاک‌شده گریه نکرده‌اند و تنها برای خوبان ممتاز عالم، در مرگ و مصائبشان گریه کرده‌اند.
وی ادامه داد: «وَمَا فِیهِنَّ وَمَا بَیْنَهُنَّ» این خیلی عجیب است که امام ششم می‌فرمایند: همه موجودات در آسمان‌ها و زمین، برای ابی‌عبدالله(ع) گریه کرده‌اند.
گریه مأموران پروردگار در بهشت و دوزخ
انصاریان گفت: «وَمَنْ یَتَقَلَّبُ فِی الْجَنَّةِ وَالنَّارِ» و آنهایی که در بهشت و دوزخ زیرورو می‌شوند و رفت‌وآمد دارند، حالا از مأموران پروردگار یا اهل بهشت هستند، همه برای ابی‌عبدالله(ع) از عظمت مصیبت واردشده بر او گریه کرده‌اند.
گریه موجودات غیبی و شهودی
این مفسر قرآن کریم تصریح کرد: «مِنْ خَلْقِ رَبِّنا وَمَا یُرىٰ وَمَا لَایُرىٰ» از آفریده‌های پروردگارمان، چه آنهایی که با چشم قابل‌دیدن هستند و چه آنهایی که قابل‌دیدن نیستند، گریه کرده‌اند.
سفارش ائمه به گریه بر ابی‌عبدالله(ع)
وی تصریح کرد: اگر ما برای وجود مقدس ابی‌عبدالله(ع) گریه کنیم، با تمام موجودات عالم در عزا برای ابی‌عبدالله(ع) شرکت کرده‌ایم. آن‌کسی هم که گریه ندارد، امام صادق(ع) می‌فرمایند که اگر اشک ندارد، تباکی کند. یک چشمی هست که اشک ندارد، عیبی ندارد و نمی‌شود به او عیب گرفت؛ ولی خودش را به شکل گریه‌کنندگان دربیاورد تا با تمام موجودات عالم برای گریه بر حضرت سیدالشهدا(ع) شریک شود. این گریه دستور است و از پیامبر اکرم(ص) تا امام زمان(عج) بر گریه بر ابی‌عبدالله(ع) دستور داده شده است.
انصاریان گفت: خیلی عجیب است که روایات فراوان ما می‌گوید: تمام انبیای الهی برای ابی‌عبدالله(ع) گریه کرده‌اند؛ حتی مؤمنین گذشته، فرشتگان و فرشتگان مقرب. در «تفسیر علی‌بن‌ابراهیم»، «نورالثقلین»، «برهان» و دیگر تفاسیر آمده است که جبرئیل از طرف خدا برای حضرت آدم(ع) روضه خواند، هم آدم گریه کرد و هم خود جبرئیل. پس گریه کردن بر ابی‌عبدالله(ع)، مشارکت با همه موجودات غیبی و شهودی عالم است. این عظمت ابی‌عبدالله(ع) و عظمت گریه بر اوست.
.............................
پایان پیام / 348