خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا: محبت و ارادت امت اسلامی به اهل‌بیت پیامبر(ع) را می‌توان از عوامل اصلی خنثی‌کننده توطئه‌های دشمنان در ایجاد اختلاف میان مسلمانان دانست. ارادت به خاندان وحی و نبوت، شیعه و سنی نمی‌شناسد، همچنانکه پیروان ادیان دیگر نیز همراه با امت اسلام، جلوه‌های زیبایی از عرض ارادت به آستان حضرات معصومین(ع) را در ایامی همچون اربعین به نمایش گذاشته‌اند.
اگرچه حضور بزرگان مذاهب و ادیان دیگر در حماسه اربعین همچنان از جاذبه‌های این رویداد است، اما کثرت آن در راهپیمایی اربعین سال‌های اخیر، به وضوح دیده می‌شود و از تصاویر پرتکرار در این مراسم، حضور اهل سنت و پیروان سایر ادیان است.
در یک کلام، نام و یاد حضرت سیدالشهداء(ع) محور وحدت میان امت اسلامی و دیگر آزادیخواهان جهان شده و اربعین به عنوان یکی از شعائر اسلامی، فصل مشترک مسلمانان و پیروان راستین رسولان الهی معرفی شده است.
شیخ فادی ماضی (أبو الدرداء) از علمای اهل سنت فلسطینی و رئیس شورای اردوگاه فلسطینی عین الحلوی در شهر صیدا (جنوب لبنان) است. وی در گفت‌وگو با خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ از حضورش در جمع عاشقان حسینی و پیاده‌رویی در مسیر بهشت و زیارت مرقد مطهر حضرت سیدالشهداء(ع) می‌گوید. او که سال گذشته به همراه تعدادی از علمای اهل سنت لبنانی، سوری و فلسطینی، در حماسه بزرگ اربعین حضور داشت از اشتیاقش برای زیارت دوباره حرم امام حسین(ع) گفت.
ابنا: استاد شیخ أبو الدرداء، از شما تشکر می‌کنیم که دعوت ما را پذیرفتید. می‌خواهیم از امام حسین(ع) گفت‌وگو کنیم
از شما و برادرانم در خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ممنونم که فرصت این دیدار را فراهم کردند. ابتدا درود و صلوات می‌فرستم بر مولایمان محمد رسول‌الله و خاندان پاک و اصحاب بزرگوارش. خداوند متعال می‌فرماید: «وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا»؛ و آنچه را از عمل خیر برای خود پیش می فرستید، آن را نزد خدا به بهترین صورت و بزرگ‌ترین پاداش خواهید یافت. (مزمل/20)
پاداش کارها نزد خداوند است، وقتی انسان برای دستیابی به این ثواب قیام می‌کند، رضای خدا را می‌طلبد، و چه والا خواهد بود که این ثواب، او را به پسر دختر رسول خدا (ص) که امام حسین(ع) است برساند. مصیبت و غم امام حسین(ع) برای همه مسلمانان، مصیبت بزرگی است، به خاطر آنچه در هنگام شهادت بر او گذشت و و بلاهایی که توسط آن ظالمان بر ایشان وارد شد، به ویژه توسط آن ملعون «شمر بن ذی الجوشن» و سپاه او.
زمانی که همه مسلمانان در طول سالیان گذشته برای زیارت امام حسین(ع) قیام کردند و اقداماتی را انجام دادند، هدفشان این بود که مکتب او را زنده کنند و آنچه را که در این مصیبت بزرگ بر خاندانش گذشت را یادآور شوند و به ویژه اربعین امام حسین(ع) را زنده نگه دارند.
اربعین امام حسین(ع)، مسلمانان را دور هم جمع می‌کند، شما وحدت را می‌بینید، عشق را می‌بینید، افق‌ها را می‌بینید، بین مردم با یکدیگر آشتی می‌بینید. وقتی چهره‌های نورانی و شگفت‌انگیزی را می‌بینی که پیاده به حرم امام حسین(ع) می‌آیند، این امر باعث مسرّت قلب مسلمانان می‌شود و می‌بینیم هر چه هست، خیر است.
ما به عنوان مسلمان، به ظلمی که بر همه مسلمانان به خصوص بر ما فلسطینی‌ها وارد شده، نگاه می‌کنیم و وقتی عظمت این پیاده‌روی را می‌بینیم، این احساس را داریم که ان‌شاءالله این پیاده‌روی روزی برای آزادسازی بیت‌المقدس خواهد بود.
ابنا: از زیبایی‌های اربعین گفتید، این زیبایی در نگاه شما که جزو اهل سنت هستید، چگونه است؟
زیبایی‌شناسی در زیارت اربعین امام حسین(ع) نمایان و پنهان است و اسراری هم در خود دارد. زیبایی‌شناسی باطنی که حاوی اسرار است، قابل توصیف توسط آنچه دیدیم نیست و نمی‌توان آنها را بیان کرد، حتی برخی از جلوه‌هایی که به آن می‌نگریم، قلب و جان ما را آرام می‌کند.
نمونه‌ای از زیبایی‌شناسی کسانی هستند که از گوشه و کنار زمین، از شهرها و مناطق مختلف جهان آمده‌اند. پیر و جوان، زن و کودک. پیرمردها را می بینی که به سختی خودشان را همراه می‌کنند و این همه راه رفتن‌ها ظاهر قضیه است. پیرزنی را می‌بینی که مسافت زیادی را طی می‌کند و با خود می‌گویی: چه چیزی این پیرزن را به این کار ترغیب می کند؟! این سختی‌ها و طی مسیرها ظاهر قضیه است، اما باطن، محبت پیامبر(ص) و اهل‌بیت اوست، حُب الحسین(ع)؛ وقتی محبت امام حسین(ع) در ما ایجاد شد، متوجه خواهیم شد که حضرت محمد(ص) کیست، آقایمان حسین(ع) کیست و چه بر سر اهل‌بیت پیامبر(ص) در سرزمین کربلا آمد. آدم احساس می‌کند، برای حسین(ع) کاری نکرده و برای این وجود مقدس چیزی عرضه نکرده است.
این مسیر را قدم برمی‌دارد تا اجر دفاع از حرم اهل‌بیت(ع) در واقعه عاشورا را این گونه با راه رفتن جبران کند. در این مسیر دفاع و جانفشانی برای امام حسین(ع) به سراغ مردم می‌آید و چیزی را برای ما نمایان می‌کند. پدید‌ه‌های عجیبی را می‌بینیم؛ کسانی که با وجود خستگی و همه مشکلات دیگر راهپیمایی می‌کنند، بچه‌ها چمدان‌هایشان را حمل می‌کنند و با لبخند و شادی راه می‌روند، در گرمای شدید مسیر را طی می‌کنند، در حالی که راه می‌روند، می‌خندند و بالاتر از آن خدا را یاد می‌کنند و تسبیح می‌گویند و صدا می‌زنند «لبیک یا حسین(ع)».
ابنا: میهمان‌نوازی عراقی‌ها از زائران اربعین را چگونه دیدید؟ کمی از این جلوه‌ها برایمان بگویید
ما از مردم عراق برای مهمان‌نوازی گسترده‌ای که ارائه می‌کنند، تشکر می‌کنیم. شما متوجه می‌شوید که همه کسانی که به عراق می‌آیند، چیزی از مهمان‌نوازی و سخاوت را مشاهده می‌کنند که من در ادیان دیگر شاهد آن نبوده‌ام. من به کشورهای زیادی سفر کرده‌ام، اما در عراق کاملاً متفاوت است، یکی از صحنه‌های پرتکرار این است که آب آشامیدنی به مردم می‌دهند. این همان آبی است که هر فردی به آن نیاز دارد، اما می‌بینیم که به صورت عجیبی این توزیع‌کننده آب به سراغ زائران می‌رود تا به آنها آب بدهد، نه اینکه منتظر باشد تا مردم به سراغش بیایند و از او آب بخواهند، این کار بسیار زیبایی است.
ما وارد جاهایی شدیم که به مردم خدمات می‌دهند، وارد برخی مكان‌ها و موسساتی شدیم که هزاران نفر را در خود جمع کرده بودند و به آنها غذا و آب می‌دادند و با وجود گرمای شدید برای آنها تهویه مناسب جهت استراحت فراهم می‌کردند، محبتی که تقدیم می‌کردند، زبان از وصف آن عاجز است.
با چند نفر از علما که در آن بازدید همراه هم بودیم، وارد مؤسسه‌ای شدیم. چیزهای شگفت‌انگیزی دیدیم، از آشپزخانه‌های که شبانه‌روز کار می‌کردند و به طور منظم، سه وعده غذا توزیع می‌کردند. صراحتاً می‌گویم این آرامش روحی و روانی که در بین مردم عراق وجود دارد را جای دیگری ندیده‌ام، آنها همه این کارها را به امام حسین(ع) تقدیم می‌کردند.
ابنا: در سفر اربعین، به زیارت حرم‌های شریف هم رفتید؟
به زیارت چند حرم، از جمله حرم امام علی(ع) در نجف و حرم امام حسین(ع) در کربلا رفتیم. بعد از زیارت برای شرکت در جلسه شورای علمای محمدی به بغداد سفر کردیم. اتفاقی که افتاد این بود که وقتی ما نزد آنها رفتیم برادران در در شورای علمای محمدی آنها برنامه ای برای خواندن تواشیح و صلوات بر محمد و آل محمد برگزار کردند که ما نیز با آنها همراهی و در آن شرکت کردیم.
ابنا: از اینکه در کنار برادران و علمای شیعه بودید، چه حسی داشتید؟
این امر خوشحال‌کننده‌ای بود که در حرم امام حسین(ع)، عمامه‌های علمای اهل سنت با عمامه‌های علمای شیعه همراه بود. ما در یک صف، کنار هم نماز خواندیم و این همان چیزی است که دشمنان صهیونیست را آزار می‌دهد. ارزش این کنار هم بودن تا جایی بود که سخنگوی ارتش صهیونیستی گفت: این نحوه ملاقات مسلمانان با یکدیگر در حرم امام حسین(ع)، یک شاخص خطرناک است. آری، دیدار مسلمانان با یکدیگر، سنی و شیعه، نشانه خطرناکی براي دشمنان ما است.
ابنا: ما دوست نداریم این گفت‌وگو تمام بشود، اما اگر سخن پایانی دارید بفرمایید
محبت اهل‌بیت(ع) ما را به هم پیوند می‌دهد، زیرا امام حسین(ع) فرزند دختر پیامبر(ص)، ما را بر یک کلمه و کلمه حق متحد می‌کند و ما هر کجا که باشد با حق هستیم.
ان‌شاءالله روزی خواهد آمد که همدیگر را در مسجدالاقصی ملاقات می‌کنیم و آنجا به نماز می‌ایستیم و ان‌شاءالله همان طور که به سمت حسین(ع) پیاده می‌رویم، فاتحانه برای آزادی مسجدالاقصی حرکت خواهیم کرد.
...............................
پایان پیام