متن توصیههای معظم‌له به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحيم
الحمد لله وصلى الله على سيد الخلق اجمعين، النبي المصطفى محمد وأهل بيته الهداة الميامين.
السلام على الحسين، وعلى علي بن الحسين، وعلى أولاد الحسين، وعلى أصحاب الحسين، وعلى زائري أبي عبد الله الحسين علیه‌السلام.
ای رهروان زیارت اباعبدالله سلام بر شما
با چه توشه‌ای می‌رویم و با چه دستاوردی باز می‌گردیم؟
امید داریم که با سنگینی بار گناهان راهی شویم و با توبه و پاکی، سرشار از مغفرت و رحمت الهی، تقوا، بصیرت ایمان و روحیه پرهیزگاری از این سفر معنوی بازگردیم.
مگر در زیارت مأثور خطاب به مولایمان امام حسین (ع) نمی‌خوانیم:
«أَشْهَدُ أَنَّكَ طُهْرٌ طَاهِرٌ مُطَهَّرٌ، مِنْ طُهْرٍ طَاهِرٍ مُطَهَّرٍ، طَهُرْتَ وَطَهُرَتْ بِكَ الْبِلَادُ، وَطَهُرَتْ أَرْضٌ أَنْتَ بِهَا، وَطَهُرَ حَرَمُكَ؛ گواهى مى‌دهم که وجود تو در منتهاى پاکی و از خاندان پاک عصمت و طهارت است. و از کمال پاکى و پاکیزگىِ تو همه بلاد از لوث کفر و شرک پاک شد و بلکه سرزمینى که تو در آن بودى و حرم مطهرت همه پاک گردید».
با مجموعه‌ای از آرمان‌های متعالی، برای رضای خداوند سبحان، زندگی امن، آینده‌ای درخشان برای نسل‌های پیش‌رو در سرزمینی پاک و اخلاق والا راهی این سفر معنوی می‌شویم. همان خُلق و خویی که خداوند به پیامبر (ص) می‌فرماید:
﴿وَإِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ﴾؛ «بی‌گمان تو همواره بر خلق و خویی بزرگ هستی».
سیرت و اخلاق پیامبر (ص)، اهل‌بیت ایشان (ع) و همچنین یارانشان قرآنی و در والاترین درجه شرافت بود. خداوند متعال می‌فرماید:
﴿مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ﴾؛ «محمد پيامبر خدا، و كسانى كه با او هستند بر كافران سختگيرند و با يكديگر مهربان». ما نیز امید داریم که این‌گونه باشیم؛ با دشمنان سختگیر و با یکدیگر مهربان.
همچنین خداوند متعال می‌فرماید:
﴿وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ﴾؛ «مردان مؤمن و زنان مؤمن دوستان يكديگرند. به نيكى فرمان مى‌دهند و از ناشايست باز مى‌دارند».
نور قرآن
نور قرآن، سیره رسول اکرم (ص) و اهل‌بیت (ع) و آن اخلاق والا همچنان در قلب فرزندان امت روشن و فروزان است. مشورت، تواصی، همکاری و احسان از فضیلت‌های انسان مسلمان است. اما شاید طوفان‌های وسوسه و تندبادهای هوا و هوس بخشی از درخشش این نور را پنهان کرده باشد.
و ما به سوی کربلا گسیل می‌شویم؛ سرزمینی که ملکوت آسمان در آن تجلی می‌یابد و همواره محل هبوط ملائکه است.
سرزمینی که حماسه عاشورا در آن رقم خورد، به کربلا می‌آییم تا آن نور تابان را بازیابیم و موانع تابش و درخشش آن را از میان برداریم.
به سوی کربلا رهسپار می‌شویم؛ جایی که دعای مؤمنین استجابت می‌شود و باز می‌گردیم با روحیه‌ای سرشار از استقامت و درستی، در حالی که گناهانمان بخشوده شده است.
دژ ولایت الهی
ای رهروان زیارت اباعبدالله (ع)..
هنگامی که بنی آدم در عالم ذر به ولایت الهی اقرار کردند، ما نیز به همراه آنها و شاید پیش از آنها به این ولایت اذعان کردیم.
و هنگامی که پیامبر اکرم (ص) بشریت را به قبول ولایت الهی دعوت کرد، ما نیز این دعوت را استجابت کردیم.
قرآن‌کریم از زبان مؤمنان راستین می‌فرماید:
﴿رَبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيًا يُنَادِي لِلْإِيمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَيِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ﴾؛ «پروردگارا، ما شنيديم كه دعوتگرى به ايمان فرا مى‌خواند كه: (به پروردگار خود ايمان آوريد)، پس ايمان آورديم. پروردگارا، گناهان ما را بيامرز، و بدی‌هاى ما را بزداى و ما را در زمره نيكان بميران».
و آنگاه که در روز غدیر تسلیم امر خدا و رسولش شدیم و بر بیعت با امیر مؤمنان (ع) توفیق یافتیم، به فضل خداوند سبحان وارد دژ محکم او گشتیم. چرا که خداوند می‌فرماید:
«لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ حِصْنِي، فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِي أَمِنَ مِنْ عَذَابِي؛ لا اله الا الله دژ من است و هر که وارد دژ من شود از عذابم در امان است».
زیارت ما تجدید بیعت است
امروز ما با قدم‌هایی محکم به سوی امام خویش رهسپار می‌شویم تا تجدید عهد و میثاق کنیم و بگوییم: ما همچنان بر عهدمان وفاداریم، دوست شما را دوست و دشمنتان را دشمن خود می‌دانیم.
این عهدی است که هر ساله آن را تجدید و چندین بار تکرار می‌کنیم؛ و امید داریم که ما را از تفرقه در امان بدارد و در آخرت جواز عبور از صراط و دستیابی به بهشت و رضوان الهی باشد.
ما در زندگی فردی و اجتماعی خود به دنبال رنگ و بوی توحیدی هستیم. مگر غیر از این است که در پی جلب رضایت الهی هستیم و ائمه اطهار (ع) و پیامبر اکرم (ص) را رهبر و پیشوای خود در دنیا و شفیع در آخرت می‌دانیم؟
ولایت فقهای گرانقدر
آری ای مؤمنان، ما این‌گونه ولایت را شناختیم و نیاکان ما از این حقیقت آگاه شدند. بدین ترتیب قبول ولایت پیامبر اکرم (ص) و ائمه (ع) از عالم ذر به بیعت غدیر و سپس به ایمان راسخ به امام عصر (عج) و پیروی از ولایت فقها انجامید.
همان‌گونه که امام زمان (عج) می‌فرمایند: «وَأَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِيهَا إِلَى رُوَاةِ حَدِيثِنَا، فَإِنَّهُمْ حُجَّتِي عَلَيْكُمْ، وَأَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَيْهِم؛ در رويدادهايی که اتفاق می‌افتد به راويان حديث ما مراجعه کنيد زيرا آنها حجت من بر شما و من حجت خدا بر آنان هستم»، ولایت فقها امتداد ولایت ایشان است و علما، امنای الهی هستند.
التزام به این ولایت، به خواست خداوند، حافظ ما از فتنه‌ها در طول تاریخ بوده و هست.
تسلیم آگاهانه در برابر مرجعیت
باکی نیست که این حقیقت را فریاد بزنیم که ولایت خداوند و رسول (ص) و ائمه (ع) امروز در تسلیم آگاهانه در برابر مراجع گرانقدر تجلی می‌یابد. البته بدین معنی نیست که نقش رهبران سیاسی با ایمان و مدیران صالح را نادیده بگیریم، هر فردی نقش خود را ایفا می‌کند، اما مرجعیت روح و جان جامعه است؛ از دین، ارزش‌ها و وحدت جامعه محافظت می‌کند و در برابر فتنه‌ها بدان استحکام و استقامت می‌بخشد.
رنگ خدایی
ما همچنان در مسیر رسالت محمدی، ولایت علوی و روحیه حسینی هستیم. ما می‌خواهیم زندگیمان را رنگ خدایی کنیم:
﴿صِبْغَةَ اللَّهِ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَنَحْنُ لَهُ عَابِدُونَ﴾؛ «رنگ خدایی [بپذیرید! رنگ ایمان و توحید و اسلام؛] و چه رنگی از رنگ خدایی بهتر است؟ و ما تنها او را عبادت می‌کنیم».
ارزش‌هایی که به آنها ایمان آورده و عمل می‌کنیم، روحیه امید به آینده و شجاعت در برابر فتنه‌ها را به ارمغان می‌آورد؛ و در نهایت روحیه تقوا و استقامت را به اذن خدا در وجودمان ریشه‌دار می‌کند.
تجدید بیعت ما با ائمه اطهار و به ویژه با امام حسین (ع) در پایبندی به هدایت الهی و احکام دین و پیروی از سیره معصومین تجلی می‌یابد.
امام حسین (ع) الگو و اسوه
ای رهروان زیارت اباعبدالله (ع)..
امام حسین (ع) الگو و اسوه ما در تمام مراحل زندگی است.
مگر نه این است که او قرآن ناطق است؟
آیا تمامی ابعاد زندگی حضرت تأویل راستین آیات قرآن نیست؟
آیا مناجات ایشان در روز عرفه نبود که به ما معرفت، تضرع، شکر نعمت و اطاعت از خداوند را یاد داد؟
آیا پیام ایشان به علما نقشه راهی برای رهبران امت و راهنمای مواجهه با ظلم و مبارزه با فتنه‌ها نیست؟
همچنین پرورش‌دهنده فرزندان ما است، و درس‌های بزرگی دارد که به ما می‌آموزد چگونه بزرگواری، شهامت، شجاعت و صلابت را به آنها آموزش دهیم.
آیا جناب علی اکبر (ع) را نمی‌بینید که چگونه در سایه تربیت پدر بزرگوارش در اخلاق و منش شبیه‌ترین مردم به پیامبر (ص) گشت؟
علی اکبر (ع) نمونه تربیت صالح
پدران ما در تربیت فرزندان خود از علی اکبر (ع) الگو می‌گرفتند. همچنان که از حضرت ابالفضل (ع) درس وفا و شجاعت می‌آموختند. همچنین از دیگر فرزندان ائمه (ع) و یارانشان برای تربیت فرزندانشان الگو می‌گرفتند.
خدا را سپاس می‌داریم که والدینمان تربیتمان را نیکو داشتند و می‌گوییم: چه خسارت بزرگی است برای برخی از ما که راه و منش ائمه (ع) را وا نهاده و به روش‌های تعلیم و تربیت نامتعارف رو آوردند. محور تربیت الهی، تربیت انسان بر اساس علم و تقوای الهی، عدالت، احسان و فداکاری در راه حق است.
امید داریم روزی فرا رسد که روش تربیتی امام حسین و ائمه اطهار (ع)، شیوه تربیتی ما باشد تا به والاترین زندگی در دنیا و بالاترین پاداش در آخرت نائل شویم.
عشق به امام حسین (ع) رویکردی عملی
برادران و خواهران گرامی..
امام حسین (ع) واسطه بین ما و خداوند متعال است. حاجات کوچک و بزرگ خود را از او بخواهیم.
بزرگ‌ترین خواسته ما مغفرت و آمرزش گناهان و قبول اعمال باشد؛ از او بخواهیم به ما توفیق علوی و حسینی بودن دهد و بر بصیرتمان بیافزاید تا با وسوسه‌های شیطان دچار لغزش نشویم.
برای اینکه عشقمان به امام حسین (ع) رویکردی عملی شود و به درگاه الهی نزدیک گردیم، سخنان نورانی حضرت را بخوانیم و بر زیارتش مداومت کنیم، به خصوص زیارت‌های روایت شده از معصومین (ع)؛ شعائر را زنده نگاه داشته و دیگران را به سوی حضرت به عنوان امام و اسوه فرا خوانیم.
﴿وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ﴾.
والسلام عليكم ورحمة الله وبركاته.
...........................
پایان پیام