خبرگزاری اهل‌بیت(ع) - ابنا

یکشنبه ۲ دی ۱۴۰۳
۱۵:۲۶
در حال بارگذاری؛ صبور باشید

از عظمت اربعین و عشق به حسین(ع) تا سخاوت عراقی‌ها، در گفت‌وگوی ابنا با عالم اهل‌سنت

«مهم‌ترین خاطره این است که ما از همه کشورهای جهان، از اهل سنت و شیعه همدیگر را اینجا ملاقات کردیم و امروز با هم تبادل نظر می‌کنیم و این از برکت امام حسین(ع) است.»

آآ

خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا: از اثرات فراگیر عزای سیدالشهداء(ع) و حماسه بزرگ اربعین حسینی، پیوند امت اسلامی و کنار هم قرار گرفتن شیعه و سنی است که فاصله‌های عقیدتی را نزدیک و همدلی میان آن‌ها را تعمیق می‌بخشد. موکب ندی‌الاقصی امسال نیز همچون سال گذشته مظهر و محلی برای تبلور این همدلی و وحدت حول محور حسین(ع) بود.

شیخ جهاد عزالدین السعدی از جمله علمای اهل‌سنت است که امسال نیز به منظور حضور در راهپیمایی اربعین و زیارت حرم امام حسین(ع) همراه با چندین عالم اهل سنت به عراق سفر کرده است.

این شخصیت اهل‌سنت که در موکب ندی الاقصی (عمود 833) نیز حضور داشت، در گفت‌وگو با خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ از جلوه‌های زیبای اربعین گفته است که در ادامه می‌خوانید:

 

ابنا: در ابتدا لطف کنید و خودتان را معرفی بفرمایید

- من شیخ جهاد عزالدین السعدی هستم از اهالی جنوب لبنان، شهر شبعا، که مزارعش تا به امروز در اشغال است.

من دارای فوق لیسانس تاریخ و اندیشه اسلامی هستم. چندین بار توسط دشمن صهیونیستی در داخل فلسطین و همچنین در خیام در جنوب لبنان در زمان اشغال بازداشت شده‌‌ام. بنده ریاست انجمن خیریه نورالیقین و بیش از چهل سال در صفوف مقاومت فلسطین فعالیت دارم و هم اکنون در محور مقاومت اسلامی و عضو شورای مرکزی مجمع علمای مسلمان و از فعالان فلسطینی در لبنان و جهان عرب محسوب می‌شوم.


ابنا: از مکتب امام حسین(ع) برای مخاطبان بگویید

- خداوند متعال در کتاب آسمانی خود می‌فرماید: «واعتصموا بحبل الله جميعاً ولاتفرقوا» و همگى به ريسمان خدا چنگ زنيد و پراكنده نشويد. خون امام حسین(ع) ما را متحد کرد، خون پاکی که جاری شد تا دین و ارزش‌های انسانی را احیا کنیم و کلمه «و همگی به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید» را حفظ کنیم. عاشورا حماسه‌ای تاریخی بود که هر روز با ما زندگی می‌کند تا مقاومت و مقابله با ستمگران را به ما بیاموزد. شهادت امام حسین(ع) در سرزمین مقدس کربلا برای حمایت از دین جدش محمد مصطفی(ص) و برای نجات بشریت از ضرر و زیان به امت اسلامی بود. با شهادت حسین(ع) مجاهدان راه حق، روحیه فداکاری در راه خاک و مقدسات در برابر متجاوزان را پیدا کردند.


ابنا: در مورد حضور عظیم امت‌ اسلامی در اربعین حسینی چه نظری دارید؟

- میلیون‌ها زائر به حرم سیدالشهداء(ع) می‌روند تا محبت اهل‌بیت(ع) را به خود جلب کنند. سنی و شیعی در این راه قدم برمی‌دارد که راه جهاد و اخلاص و حمایت از مقدسات است. از اولین مقدسات مسلمانان بیت‌المقدس و مسجدالاقصی است که هدف ما رهایی آن از دست صهیونیست‌های جنایتکار است.


ابنا: صهیونیسم و رژیم اشغالگر اسرائیل را برای جامعه امروز نماد چه می‌دانید؟

- صهیونیسم نماد یزید ملعون و بداخلاق و مست و قاتل است. آنچه در کربلا اتفاق افتاد امروز در فلسطین اشغالی رخ می‌دهد و آنچه مسلمانان دنیای عرب و اسلام از آن رنج می‌برند، توطئه علیه دین اصیل اسلام از زمان نبرد غم‌انگیز کربلاست.


ابنا: خون امام حسین(ع) چطور مایه وحدت امت اسلامی شده است؟

- خون امام حسین(ع) در روز بزرگ شهادتش، مسلمانان و دوستداران و عاشقان را گرد آورده است. تا زمانی که ایدئولوژی مقاومت وجود دارد، جای نگرانی برای اسلام اصیل وجود ندارد و ترسی برای مقدسات نیست. وحدت مسلمین در وحدت دل‌هاست، یعنی بین عرب و عجم فرقی نیست مگر در تقوا و وحدت صفوف، در کنار گذاشتن نفرت، نزاع و کینه است.

وقتی میلیون‌ها جمعیت را می‌بینیم که به سمت حرم نوه رسول رحمت و عشق حرکت می‌کنند، مطمئن باشید یک قرابت انسانی و اسلامی وجود دارد که دل‌های عاشقان را به هم نزدیک کرده تا معنای وحدت و همبستگی در برابر دشمنان را بیاموزیم.

احادیث زیادی از اهل‌سنت وجود دارد که اهل‌سنت و شیعه، در محبت آل‌محمد(ع) اشتراک نظر دارند. حدیثی از یَعْلَی بن مُرَّه به یاد دارم که می‌گوید: رسول خدا(ص) فرمودند: «حسین از من است و من از حسینم». خداوند دوستدار کسی است که حسین(ع) را دوست دارد. اين حديث كه مورد قبول امت اسلامي است، علماي اهل‌سنت آن را روايت كرده‌اند و علماي شيعه نيز از آن‌ها پيروي كرده‌اند. سزاوار است كه این كلام آنان را متحد كند و امت اسلامی بر همین اساس صفوف خود را متحد سازند. امام حسین(ع) پس از شهادتش مایه وحدت شده، همان گونه که در زمان حیات خود مایه عزت مسلمانان بود.

بیشتر روایات فضائل اهل‌بیت(ع) را علمای اهل‌سنت قبل از علمای شیعه نقل کرده‌اند، هرکس نگاهی به کتب فضائل بیاندازد، به ویژه فضائل امام حسین(ع) از زبان جدش محمد(ص)، این موضوع برایش روشن می‌شود.

این حدیث را امام احمد بن حنبل، شافعی، مالکی، ابوحنیفه، دو امام بخاری و مسلم، ترمذی، ابن‌حبان، طبرانی و حکیم در المستدرک نقل کرده‌اند. ذهبی و هیثمی، حتی البانی نیز این حدیث را نقل کرده است که «حسین از من است و من از حسین هستم.» این حدیث را از شیعیان، ابوالقاسم بن جعفر بن محمد بن قمی نقل کرده‌اند. این حدیث باید امت اسلامی را گرد هم بیاورد، زیرا صحیح است و اهل سنت و شیعه به اتفاق آرا آن را نقل کرده‌اند.

به حضرت محمد(ص) وحى شد كه بين امام حسين(ع) و مردم چه مى‏شود و او را براى ذكر و ياد برگزيد و روشن ساخت كه آن‌ها (رسول و امام حسین(ع)) يكى هستند، محمد و حسين.

حضرت رسول(ص) این را بر وجوب محبت و مصونیت تعرض به امام حسین(ع) و جنگ با او فرمود. هر که حسین(ع) را دوست بدارد، حب او، حب رسول(ص) است.

ما اهل این سکوی حق و نمایندگی اهل‌بیت(ع) هستیم و از برادران علمای اهل‌سنت و شیعه استدعا داریم که در محبت اهل‌بیت(ع) با هم متحد و یکپارچه باشند. این فرصت مغتنمی است برای مسلمانان که از پیشوایان بزرگ خود که جان و مالشان را در راه خدا و در راه دین و ارزش‌ها و مقدسات فدا کردند، پیروی کنند. شهادت امام حسین(ع) سرانجام امت اسلامی را متحد می‌کند تا در یک سنگر علیه همه کسانی که می‌خواهند به اسلام و مسلمین آسیب بزنند، تلاش کنند.


ابنا: از مشاهدات خودتان هنگام تشرف به زیارت امام حسین(ع) بگویید

- به محض ورود به حرم‌ها به خصوص حرم امام حسین(ع) و فرزندش و یارانش و شهدای کربلا، همه چیز را فراموش می‌کنید و آرزو می‌کنید که همه عمرتان را آنجا بمانید. با اقامت در حرم و احساس عظمت و تقرب به ائمه اطهار(ع) به آرامش روحی و قدرت جسمانی دست خواهید یافت که هرگز با هیچ آرامش و قدرت برابری نمی‌کند. احساس نشاط، شجاعت، غرور، عزت می‌کنید، اما همیشه غم و اندوه و درد برای آنچه بر امام حسین(ع) و فرزندانش و عزیزان گذشت با تو آمیخته است، به ویژه سیده زینب(س) که کوه صبر است. ما صبری را که این بانوی بزرگ به همراه داشت احساس می‌کنیم. چگونه همه آن‌ها تشنه بودند و رود فرات در کنارشان جاری است؟ ما با رنجی که تا به امروز در فلسطین وجود دارد و آنچه را که در طول هفتاد سال به مجاهدان در قدس، غزه و جنین و کشتار کودکان، زنان و مردان و تخریب خانه‌ها می‌گذرد، غم اسرای کربلا را به یاد می‌آوریم، ما در کربلای فلسطین زندگی می‌کنیم؛ همین طور در لبنان، سوریه، یمن و عراق.

ما از قول امام حسین(ع) می‌گوییم: ذلت از ما دور است. ای نوه خوب رسول اکرم(ص)، ای شهید کربلا، سلام بر تو و سلام بر بانوی بزرگ زینب(س). پیوند محکمی بین بیت‌المقدس و شهادت امام حسین(ع) است و آزادی بیت‌المقدس ان‌شاءالله از کربلا خواهد گذشت.


ابنا: مهمان‌نوازی عراقی‌ها از زائران را چگونه دیدید؟

- چنین سخاوت و میهمان‌نوازی را در هیچ یک از کشورهای عربی و خارجی ندیده‌ام. پس از آن که اعراب، سخاوت جاودانه حاتم الطایی را شناختند، او مصداق ضرب‌‎المثل شد، اما سخاوت عراقی در ضیافت حسینی پر از عشق است. تاریخ از برشمردن و ثبت اسناد این سخاوت عاجز است و به اسرار و عظمت و جلوه‌های آن پی نمی‌برد. میلیون‌ها انسان با رنگ و زبان مختلف به سوی کربلا سرازیر می‌شوند تا سخاوت خانه نبوت از درگاه سیدالشهداء(ع) و حبیب رسول خدا امام حسین(ع) نصیبشان شود.

اینکه چه چیزی از عشق و محبت در موکب‌های حسینی عراق وجود دارد را نمی‌توان وصف کرد، حتی غذاهای فاخر، آب میوه‌ها، بستنی، چای و قهوه و... من هرگز چنین چیزی در هیچ جا ندیده‌ام. در عربستان و در مدینه‌النبی و مکه مکرمه به حج و عمره رفتم، اما به صراحت می‌گویم، این سخاوت را نیافتم و ندیدم. هرچقدر هم در این باره صحبت کنم، حق سخاوت مردم عراق را نمی‌توانم به جا بیاورم. همه این خدمات به طور خستگی‌ناپذیر ارائه می‌شود، با عزم، صمیمیت و عشق و این از برکات امام حسین(ع) است. این افتخار بزرگ و خدمت به زائران که نصیب شما عزیزان عراقی شده مبارکتان باد.


ابنا: خاطره خاصی از اربعین دارید که برای شما جالب بود؟

- هر دیداری یک خاطره است. مهم‌ترین خاطره این است که ما از همه کشورهای جهان، از اهل سنت و شیعه همدیگر را اینجا ملاقات کردیم و امروز با هم تبادل نظر می‌کنیم و این از برکت امام حسین(ع) است.

اما خاطره خاصی که دارم این است که وقتی وارد حرم جدّم امام حسین(ع) در کربلا شدم، اتفاق بزرگی برایم افتاد، احساس عجیبی کردم. درد و اندوه فراوان مرا دربرگرفت و به محض رسیدن به منبر در حرم امام حسین(ع) همانجا نشستیم، اما ناخودآگاه بلند شدم و با صدای بلند شعار دادم: لبیک یا رسول‌الله(ص)، لبیک یا حسین(ع)، لبیک یا الاقصی، نه به اسرائیل، نه به آمریکا. خودم را در این فضا احساس کردم و با صدای بلند شعار دادم و افرادی که آنجا بودند برخاستند و مرا بوسیدند و در آغوش گرفتند. وقتی از حرم خارج شدیم، رسانه‌ها، نمایشگرها در خیابان‌ها، رادیوها و شبکه‌های اجتماعی را دیدم که صدای بلند مرا پخش می‌کردند. هرکس با من تماس می‌گرفت می‌گفت: کسی مثل تو اینگونه شجاعت نشان نداده و اینگونه ابراز احساسات نکرده است. حتی وقتی در بین راه و رسیدن به موکب ندی الاقصی مسیر را طی می‌کردیم، برادران عراقی به اتوبوس نگاه می‌کردند و وقتی من را می‌دیدند، می‌گفتند شما همانی هستید که ایستاده‌اید و با صدای بلند ابراز احساسات کردید.

من ساعات بسیار خوبی در اینجا داشته و دارم و خاطرات زیادی دارم که به جهت زمان اندک، فرصت یادآوری آن‌ها را ندارم، ان‌شاءالله این خاطرات برای همیشه باقی خواهند ماند.

....................................

پایان پیام