به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ دیار گلپایگان، از جمله شهرهای ایران اسلامی است که در طول تاریخ، نه تنها به جهت وجود ابنیه‌های کُهن و ارزشمند؛ بلکه به واسطه‌ی حضور عالمان و دانشمندانِ زِبَردست، همواره زبانزد عام و خاص بوده است. آوازه‌ی نام رجال و دانشمندانِ این خطّه از خاک سرزمینیِ ایران، بعضاََ شُهره‌ی جهانی بوده و نقشی اثرگذار در تاریخ و فرهنگ و علم و هنر، ایفا نمودهاند.
نویسندگان شهیری چون: "ابوشرف ناصح بن ظفر جرفادقانی"، "ابن ماکولا"، "نجیب الدین جرفادقانی" و بسیاری از مؤلفین، مترجمین، ادیبان و پژوهشگرانِ، هر کدام به تنهایی، پرچم اعتلای فرهنگی - هنری را بلند کردند و در یک جمله، از دانشمندانِ بنامِ این دیار، به شمار می‌روند.
در عصر کنونی هم بزرگانِ عرصه‌ی علم و فقاهت، از نام "گلپایگان" همچون نگین ارزشمندی، مراقبت نمودهاند. شخصیت‌های برجسته‌ای مانند: "مرحوم آیت الله العظمی سید جمال‌الدین گلپایگانی"، "مرحوم آیت الله العظمی سید محمدرضا گلپایگانی" و مرحوم آیت الله العظمی شیخ لطف الله صافی گلپایگانی، در زمره‌ی این اعاظمِ علمی - اخلاقی، به شمار می‌روند.
در این بین، نام مرحوم آیت الله حاج شیخ محمد حسن فاضل گلپایگانی (زالی) نیز، به عنوان عالمی خدمتگذار و فقیهی مجاهد، می‌درخشد. او به سال ۱۳۲۷ در گلپایگان، پا به عرصه‌ی وجود نهاد. ۱۶ سال بیشتر نداشت که در قامت یک نوجوان متدیّن و دغدغه‌مند، به کسوت شاگردی مکتب امام صادق علیه‌السلام در آمد و وارد حوزه علمیه قم شد. او دوره‌ی ادبیات را تا سطح لُمعتین و قوانین الاصول، در مدرسه علمیه مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی (قدس سره) گذراند و همزمان در دروس مدرسه علمیه حقّانی، تحت تعلیمِ ارزشمند شهیدان والامقام، آیت الله شهید بهشتی و آیت الله شهید قدوسی، به ادامه‌ی تحصیل پرداخت.
شیخ محمد حسن که دیگر به طلبه‌ای فاضل تبدیل شده بود، همزمان در دروس عقاید، اخلاق و تفسیر نیز شرکت می‌کرد و پس از اتمام سطح، ۱۵ سال در خارج فقه مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی (ره)، زانوی ادب زد.
او دروس خارج اصول را از محضر مرحوم آیت الله العظمی حاج شیخ مرتضی حائری (ره) و آیت الله العظمی وحید خراسانی (دامت برکاته) بهره برد و از دانشِ دانشمندانی چون: علامه حسن‌زاده آملی (ره)، آیت الله انصاری شیرازی (ره) و آیت الله العظمی جوادی آملی (دامت برکاته) در دروس "عرفان"، "شرح قیصری"، "فلسفه"، "منظومه"، "اشارات"، "شفاء" و "اسفار ملاصدرا"، خوشه چید.
آیت الله فاضل گلپایگانی در ادامه‌ی مسیر تعلیم و تعلّم خود، بیش از ۱۰ سال در حوزه‌های علمیه، به تدریس خارج فقه در موضوعات: مکاسب محرّمه، انفال، خمس، زکوه، صوم، اعتکاف و نیز دروس معرفتی چون: تفسیر، حدیث، نهج البلاغه، احکام، فلسفه و معارف اسلامی پرداخت و در دانشکده‌های مختلف دانشگاه تهران، علوم پزشکی، تربیت مدرس قرآن، دانشگاه قم، تربیت مدرس قم و دانشگاه آزاد اسلامی قم، واحدهای معارف اسلامی، فلسفه ملاصدرا، اسفار، اخلاق اسلامی، نهج البلاغه و تفسیر را به دانشجویان درس داد و پاسخگوی سوالات متعدّد دانشجویان و اساتید بود. او همچنین راهنمایی، مشاوره و داوریِ رساله‌های مختلف علمی و پایان‌نامه‌های دانشجویان و حوزویان را با علاقه و افتخار می‌پذیرفت و در مجموع، حدود نیم قرن به شئونات مختلف جهاد علمی، اهتمام ورزید.
آیت الله فاضل گلپایگانی نویسنده‌ای ماهر و خلّاق بود و در موضوعات مختلفی چون: "ولایت فقیه از دیدگاه شیخ انصاری"، "فطرت عشق"، "رشحات المعارف" و "همزیستی مسالمت آمیز از دیدگاه حکمت متعالیه" به تالیف و تدوین کتاب، همّت گماشت.
آن عالم مجاهد در طول حیات ارزشمند خویش، از هر سنگری که احساس می‌کرد وظیفه‌ی خدمت دارد، شانه خالی نکرد و به عنوان مسئول نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه آزاد اسلامی قم، مسئول سازمان تبلیغات اسلامی گلپایگان، معاونت آموزش حوزه علمیه قم، استاد مصاحبه‌گر در گزینش اساتید معارف برای دانشگاه‌های سراسر کشور در معاونت اساتید نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری، کارشناسیِ برنامه‌های مختلف صدا و سیما، خصوصاََ شبکه‌ی سراسری رادیو معارف و ... ایفای نقشی اثرگذار نمود.
فعالیت‌های متعدد علمی - پژوهشی و آموزشی، هیچ گاه این عالمِ فاضلِ دیار گلپایگان را از رسالت اصلیِ طلبگی خود دور نساخت و به اقتضای زمان، همواره در ایام و مناسبت‌های تبلیغی، با سخنرانی‌های جذّاب و شیوای خود در داخل و خارج از کشور، عملاََ به مجاهدی برای عرصه‌ی تبیین، مبدّل گشته بود.
این عالم وارسته در دوران قبل از پیروزی انقلاب اسلامی از همراهان حضرت امام (ره) بود و پس از انقلاب هم در جایگاه نماینده‌ی مشترک امام خمینی (ره) و آیت الله العظمی گلپایگانی (ره) در استان چهارمحال و بختیاری، به مردم خدمت کرد.
او در انتخابات پنجمین دوره از مجلس خبرگان رهبری، به نمایندگی از مردم شریف تهران، به مجلس خبرگان رهبری راه یافت و از این سنگر، به پاسبانی از ارزش‌های نظام اسلامی و اصل ولایت فقیه، اهتمام ورزید.
سرانجام چراغ عمر با برکت آیت الله محمدحسن فاضل گلپایگانی (زالی)، این عالم مجاهد و سخت‌کوش، در شامگاه ۲۸ مهرماه ۱۴۰۲ مصادف با چهارم ربیع الثانی ۱۴۴۵ و در سن ۷۵ سالگی، خاموش شد و با کوله‌باری از علم و پارسایی، دعوت حق را لبیک گفت.
پیکر پاک آن فقیه فقید پس از تشییع از مسجد امام حسن عسکری علیه‌السلام - قم تا حرم مطهّر بانوی کرامت، بر روی دستان شاگردان و ارادتمندانِ او و نیز عموم مومنین تشییع و پس از اقامه‌ی نماز توسط آیت الله العظمی جوادی آملی در صحن امام رضا علیه‌السلام، جهت تدفین، به سمت گلزار شهدای علی‌بن جعفر علیه‌السلام، منتقل شد.
عاشَ
سعیداََ و ماتَ سَعیداََ
به قلم: خانم اعظم ربانی
..........................
انتهای پیام
