به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ
آیت الله شیخ هادی آل راضی از اساتید دروس عالی حوزه علمیه نجف در درس خارج خود به تحولات فلسطین و جنایات رژیم صهیونیستی در غزه، واکنش نشان داد.
وی در ابتدای سخنان خود با اشاره به داستانی از نهج البلاغه اظهار کرد: در جنگ صفین در ابتدا، رود فرات در کنترل سپاه امیرالمومنین(ع) قرار گرفت، اما با این وجود سپاهیان امام علی(ع) به سپاهیان معاویه اجازه دادند که آب از رود فرات بردارند و جلوی آنها را نگرفتند. بعد از مدتی وضعیت تغییر کرد و کنترل رود فرات در دست سپاه معاویه افتاد، زمانی که سپاهیان امام علی(ع) خواستند که آب از رود فرات بردارند، سپاهیان معاویان اجازه این کار را به آنها دادند و این اقدام موجب بلندشدن صداهای اعتراض در سپاه امام علی(ع) شد. خبر به امیرالمومنین(ع) رسید و ایشان خطبه ای بیان کردند که در بخشی از این خطبه آمده است که «رَوُّوا السُّيُوفَ مِنَ الدِّمَاءِ تَرْوَوْا مِنَ الْمَاءِ»
شمشيرهايتان را از خون [اين خيره سران بيرحم] سيراب كنيد تا بتوانيد از آب [فرات] سيراب شويد.
آیت الله آل راضی ادامه داد: حق و حقوق انسان در یک سینی نقره به او تقدیم نمی شود، بلکه انسان باید با استفاده از قدرت، حق خود را بگیرد و این درسی برای همه ما است که انسان فقط با سعی و تلاش به حق و حقوق خود می رسد.
امیرالمومنین(ع) در نهج البلاغه خطاب به سپاهیان خود فرمودند که «فَالْمَوْتُ فِی حَیَاتِکُمْ مَقْهُورِینَ وَ الْحَیَاةُ فِی مَوْتِکُمْ قَاهِرِینَ» مرگ
و نابودى شما در آن زندگى است که از دشمن شکست خورده و ذلیل شده اید و
زندگى فنا ناپذیر شما در آن مرگى است که با پیروزى بر دشمن از این جهان رخت
بربسته اید. این عبارت مفهوم جدیدی از حیات را به ما نشان می دهد که
حیات این نیست که انسان صرفا بر روی زمین زندگی کند و بخورد و بخوابد و
اعمال عادی را انجام بدهد در حالی که مظلوم است و دشمن بر او تسلط دارد و
بر همه امورش، تحکم دارد و او را از همه چیزها، محروم می کند، این حیات
نیست که با انسان با ذلت و همچون شهروند درجه دهم برخورد شود، این در
واقع مرگ است، حیات این است که انسان با عزت و کرامت زندگی کند، حتی اگر
بمیرد، در واقع او زنده است.
استاد دروس عالی حوزه علمیه نجف، جنایات رژیم در فلسطین را موجب شرمساری برای بشریت دانست و تصریح کرد: شاهد این هستیم که زنان و کودکان و افراد کهن سال در غزه به شیوه ای وحشیانه به شهادت می رسند. ممکن نیست کسی ذره ای انسانیت در وجودش باشد و تحت تاثیر این جنایات قرار نگیرد و صدای خودش را برای محکوم کردن این جنایات بلند نکند. اما به رغم تمام جنایات هایی که شاهد وقوع آن در روزهای متوالی بودیم و معلوم هم نیست که چه زمانی این جنایت ها متوقف می شود، اما جامعه جهانی ساکت باقی ماند و فقط تماشاچی بود. فقط دولت های غربی نبودند که این وسط تماشاچی بودند، بلکه حتی دولت های عربی و اسلامی هم این وسط فقط نقش تماشاگر را در قبال حوادث غزه داشتند.
وی با اشاره به لزوم اقدام عملی برای متوقف کردن جنایات علیه مردم غزه اظهار کرد: فریاد زدن و محکوم کردن و استفاده از زبان تهدید، نفعی ندارد، فریاد زدن، وقایع بر روی زمین را تغییر نمی دهد و از تعداد قربانیان، کم نمی کند و موجب متوقف شدن این کشتار گسترده نمی شود، بلکه آنچه که موجب توقف این جنایات می گردد، اقدام عملی است. کشورهایی که قدرت داشتند و اقدامی نکردند، موضع شان در تاریخ ثبت خواهد شد. برخی از سران دولت ها شاید در درون خواهند کاری انجام بدهند و کمک کنند، اما نمی توانند چون دولت های بزرگ بر آنها تسلط دارد. این وضعیت ناگهانی رخ نداد، بلکه به صورت تدریجی به وجود آمد و دلایل و مقدماتی داشت. اگر این دولتمردان موضع محکمی از ابتدا داشتند به این جا نمی رسیدند، اما آنها همیشه در وضعیت ضعف و سرسپردگی قرار داشتند و به جایی رسیدند که اکنون عاجز از انجام کاری هستند. در حالی که اگر آنها از ابتدا ساختار درستی به وجود می آورند و تعامل نظیر به نظیر را در قبال دولت های بزرگ در پیش می گرفتند، به این جا نمی رسیدند و آنها باید مسئولیت خود را در این قبال بپذیرند.
..............................
پایان پیام/ ۲۶۸