به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ پس از ۴۷ روز درگیری میان مقاومت فلسطین و ارتش رژیم صهیونیستی، کابینه تل‌آویو با میانجی‌گری‌های دولت‌های قطر و مصر، بامداد امروز چهارشنبه با توافق آتش‌بس در غزه موافقت کرد.
حجت الاسلام و المسلمین «سعید نصراللهی نسب» از فضلای حوزه علمیه قم، در یادداشت زیر با عنوان « راهبرد شکست خوردگان» به تحلیل و بررسی روند عملیات طوفان الاقصی، جنایات بی‌سابقه رژیم صهیونیستی علیه مردم مظلوم غزه و تن دادن این رژیم جعلی به آتش بس پرداخته است:
آنچه که عملیات طوفان الاقصی را صرف‌نظر از موفقیت بی‌نظیرش در عرصه نظامی متمایز کرده است، علنی شدن انفعال حداکثری رژیم غاصب صهیونیزم بود. سردرگمی روزهای اولیه از سویی و کشتار کور پنجاه روزه و شهادت هزارن زن و کودکِ فلسطینی، شاهدی گویا بر این مدعاست. لکن آنچه که حائز اهمیت است، تنها ارمغان این حجم از خون‌آشامی و خشونت، بی‌آبرویی سیاسی و اجتماعی این رژیم حتی در جوامع غربی بود. تظاهرات بی سابقه‌ی مردمی در اقصی نقاط دنیا به خصوص در کشورهای شاخص اروپایی به گونه‌ای بود که سیاستمداران این ممالک را به هذیان‌گویی واداشت؛ تا جایی که دست داشتن ایران در ایجاد این تجمعات را موضوعِ برجسته‌ی رسانه‌هایشان کردند؛ اتهامی خنده‌دار که در روزهای بعد، از آن عقب‌نشینی کردند.
طبیعی است که رژیم مغروری مثل اسرائیل، تاب‌آوری روانی‌اش را در قبال این بی‌آبرویی از دست بدهد و دنبال راه فراری برای جبران این فضاحت نظامی، سیاسی و اجتماعی باشد. اتهاماتی نظیر ذبح اطفال و خشونت نسبت به خانواده‌ها، توسط مجاهدین فلسطینی خیلی زود رنگ باخت؛ لکن این رژیم به دلیل بدذاتی، چاره را در روش نظامی جنایتکارانه دید و به بیمارستان‌ها نیز رحم نکرد که نقطه‌ی اوج این وحشی‌گری را در فاجعه غم‌بار بیمارستان المعمدانی غزه شاهد بودیم؛ توجیه و ادعای سخیف‌شان این بود که در طبقات زیرین بیمارستان‌ها مراکز نظامی قرار دارد! رؤسای اسرائیل بهتر از هر کسی می‌دانستند که این سخن، دروغی بیش نیست، اما به هر حال موتورِ جنایاتشان، تنها با سوخت دروغ و اتهام بود که می‌توانست به حرکت مذبوحانه خود ادامه دهد.
در خصوص انگیزه‌یِ رژیم غاصب از ارتکاب این حجم از جنایت، دو هدف اساسی متصور است: اول اینکه از مردم غزه و خصوصا حماس زهر چشم بگیرد که همگان شاهد بودیم هیچ خللی در روحیه‌ی مقاومت مردم غزه پدید نیاورد جز آنکه آن‌ها را داغدار عزیزانشان کرد. دوم، آرام ساختن درد و سوزشی که از آسیب «غیر قابل ترمیم» نصیبش شده بود.
به هر حال فشارهای بین‌المللی در سطح ملت‌ها و دولت‌ها به حدی رسید که رژیم غاصب، چاره‌ای جز آتش‌بس نبیند؛ بر این اساس نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل که امروزه بیش از گذشته مطرود جامعه‌اش است و به حق می‌توان آن را ناکام‌ترین دژخیم قرن خواند باید نتایج خیالی برای اقداماتش دست و پا کند تا بتواند این همه تحمیلِ هزینه را بر اقتصاد اسرائیل توجیه کند. بر همین اساس به استراتژی هدف‌سازی رو آورد و اشغال بیمارستان شفا و ترور چند تن از شخصیت‌های مقاومت را به عنوان هدفش از عملیات نظامی اعلام کرد تا به خیال خود از منجلاب شکست رهایی یابد. بالاخره در خبرها شنیدیم که رژیم لجن‌زده‌یِ اسرائیل، پس از نزدیک به پنجاه روز جنایت مستمر و بی‌سابقه، بدون هیچ دستاوردی، تن به آتش‌بس داد.
...................................
پایان پیام/ 167