به گزارش خبرگزاری اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ «یهودیان»، «بنیاسرائیل» یا «كلیمیان» در لفظ ایرانی، پیروان دین یهود و شریعت ابلاغ شده از سوی خداوند به حضرت موسی(ع) هستند. ابلاغ این شریعت در حدود 3300 سال پیش بوده و سابقه حضور یهودیان در ایران به حدود 2700 سال پیش باز میگردد.
بسیاری از اماكن مقدس و تاریخی یهودیان در ایران قرار دارد؛ آرامگاه انبیای بنیاسرائیل مانند حضرت دانیال نبی در شوش، استر و مردخای در همدان و حضرت حبقوق نبی در تویسركان از این جملهاند. آرامگاههای چند تن از علمای برجسته یهودی مثل هاراو اورشرگاء در یزد و حاخام ملا مشه هلوی در كاشان قرار داشته و مورد احترام مسلمانان نیز هستند.
با تشكیل مجلس شورای ملی در دوران مشروطیت، اقلیتهای دینی از كرسی نمایندگی برخوردار شدند و كلیمیان تا به امروز در همه دورهها دارای نماینده بودهاند. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، نماینده كلیمیان ایران نیز در مجلس خبرگان قانون اساسی حضور فعال داشته و طبق قانون اساسی دارای یک نماینده در مجلس شورای اسلامی هستند.
همبستگی دیرینه میان ادیان مختلف در ایران، خصوصا در دوره انقلاب اسلامی رشد چشمگیری داشته و همه هموطنان بدون توجه به دین یا نژاد در راه اعتلاء و امنیت میهن اسلامی تلاش میکنند.
جنایتهای اخیر رژیم صهیونیستی در نسلکشی مردم غزه، دل هر انسانی را به درد آورده و در کشورهای مختلف مردم با دیدن صحنههای دلخراش این جنایات آن را محکوم میکنند. جنگ غزه و بیرحمیهای گسترده رژیم صهیونیستی بهانهای شد تا خبرنگار ابنا، گفتگوی اختصاصی با دکتر «یونس حمامی لالهزار»، حاخام اعظم کلیمیان ایران و رئیس انجمن کلیمیان داشته باشد.
دکتر حمامی لالهزار در ابتدای گفتوگو با اشاره به تاریخ یهودیت و 13 اصل ایمانی و 10 فرمان اصلی دین یهود گفت: تورات با آفرینش جهان آغاز میشود و با مرگ حضرت موسی(ع) پایان مییابد. همه دستورهایی(613) كه یك یهودی موظف به اجرای آنهاست، ازتورات گرفته شده است.
وی در بخش دیگر سخنان خود به تفکیک یهودیت و صهیونیسم پرداخت و اظهار داشت: به گواه تاریخ عموم یهودیان در کشورهای اسلامی از آرامش و امنیت بیشتری برخوردار بودند. در ایران نیز با روحیه ایرانی، یهودیان و مسلمانان همیشه کنار هم زندگی میکردند. بطوری که در شهرهای بزرگ، محلههای یهودی در مذهبیترین محله شهرها و در کنار خانههای علمای اسلام وجود داشت و در مواردی، علمای مسلمان، مشکلات یهودیان را برطرف میکردند.
حاخام اعظم کلیمیان ایران درباره زمینههای شکلگیری رژیم صهیونیستی گفت: ما راضی نیستیم سرزمینهایی را با جور و ظلم به دست بیاوریم، ولی انگلیس و آمریکا بر اساس سیاستهایی که در منطقه داشتند، تفرقهافکنی کرده و زمینههایی را فراهم کردند تا کشوری به اسم اسرائیل در خاورمیانه شکل بگیرد. صهیونیستها در سرزمین فلسطین خودشان را نماینده کل یهودیان دنیا معرفی کردند، درحالی که اینگونه نبود و برای این منظور تبلیغات رسانهای گستردهای انجام دادند که یهودیان در کشورهای دیگر در اقلیت و تحت فشار هستند، لذا آنان را تشویق کردند تا به سرزمینهای اشغالی مهاجرت کنند. برای این منظور حتی شیطنتهایی را انجام داده و مشکلاتی را به وجود آوردند تا یهودیان را متمایل و گاهی مجبور به مهاجرت به اسرائیل کنند. این اقدام توسط برخی از یهودیان مورد مخالفت و اعتراض قرار گرفت، ولی چون قدرت سیاسی و رسانهای صهیونیسم بیشتر بود، فقط صدای آنان شنیده میشد.
دکتر حمامی لالهزار خاطر نشان کرد: امروزه هم شاهد هستیم که در کشورهای مختلف حتی آمریکا و اروپا، تظاهراتهای گستردهای علیه رفتارهای رژیم صهیونیستی انجام میشود. در حالی که بسیاری از یهودیان خواستار زندگی مسالمتآمیز با دیگران هستند و دوست ندارند که رژیم صهیونیستی به اسم آنها دست به جنایت بزند. طبق دستور تورات، غیر یهودیان میتوانستند در سرزمینهای مقدس زندگی کنند و بر اساس آموزههای کتاب مقدس، شرط زیست فقط عمل به دستورهای هفتگانه بود؛ به این معنی که مسلمانان هیچ مشکلی به لحاظ دینی برای زندگی در فلسطین نداشتند؛ همچنانکه در طول تاریخ نیز در کنار هم زندگی کرده بودند.
خاخام اعظم کلیمیان ایران درباره شیطنتهای صهیونیستها گفت: صهیونیستها از آیات مربوط به کتاب مقدس سوءاستفاده میکنند؛ به ویژه در دستورهای مربوط به جنگ در جای جای تورات و نوشتههای مقدس، مخصوصا در کتاب عاموس فصل نخست، آیات ابتدایی که به اسم «غزه» به عنوان شهر تاریخ اشاره شده است. علمای یهودی تصریح کردهاند که این آیات، اختصاص به آن زمان دارد و استناد به آن در دوره اخیر هیچ توجیهی ندارد.
همچنین آیات مربوط به ورود یوشع نبی به سرزمینهای مقدس که برای ساکنان آن مناطق (هفت امت) سه پیشنهاد ارائه شد، در وهله چهارم در صورت عدم قبول و دشمنی کردن، دستور تورات بر این بوده که آنها را از بین ببرید. در دورههای بعدی آن امتها دیگر وجود خارجی ندارند.
دکتر حمامی لالهزار همچنین گفت: سرزمین فلسطین قبل از قیمومیت انگلستان، فراز و فرودهایی داشته است، ولی یهودیان و مسلمانان همیشه در کنار هم زندگی میکردند و انگلیس با سیاست تفرقهافکنی، آتش جنگ در این سرزمین را شعلهور کرد. با این رویکرد، صهیونیستها میخواستند خودشان را نماینده همه یهودیان دنیا بنامند و هرگونه مخالفت را برچسب ضد یهود میزدند، درحالی که معترضان، مخالف صهیونیسم بودند و آنها مخالفان خودشان را یهودیان خائن می نامیدند!
وی با تصریح بر اینکه صهیونیسم نماینده یهودیت نیست، افزود: روحیه انحصارطلبی و زیادهخواهی آنان در کنار تبلیغات، باعث بروز و ظهور اختلافات و جنگها شد؛ همچنان که گروه تروریستی داعش در طول چندسال گذشته خود را نماینده اسلام معرفی میکرد، درحالی که شیوه رفتاری 1400 ساله مسلمانان غیر از آن بود و رابطه صهیونیسم و یهود هم اینگونه است.
حمامی لالهزار با اشاره به قوانین جنگ در کتاب مقدس نیز یادآورشد: در مورد جنگ باید بگویم که یهودیان درباره جنگ قوانین خاصی دارند، به غیر از دو مورد خاص که توضیح دادم درباره رشوتها (جنگهای یهودی) بن میمون 800 سال پیش در کتاب خودش جمعآوری کرده است که قابل دسترسی برای همه است. در کنار دستورهای تورات یهودیان شورای سنهدرین (71 عالم بزرگ یهودی) داشتند که در آن تصمیمهای کلی گرفته میشد و حتی پادشاهان در کتاب مقدس نیز برای جنگ میبایست از این شوراها اجازه میگرفتند. در این دستورها قبل از جنگ شرایط زیادی مطرح شده است. در این قوانین ملاحضه میکنیم که تورات اجازه قطع درختان میوه را هم نمیدهد، ولی صهیونیستها در این جنگ کودکان و زنان بیدفاع را هم میکشند و مورد بمبارانهای کور قرار میدهند. نه تنها یهودیان بلکه هر انسان عاقل و باورمندی این جنایتها را محکوم میکند. بطور مثال ما در جنگ هشت ساله وقتی صدام از بمبهای شیمیایی استفاده کرد، ایران میتوانست مقابله به مثل کند، ولی حتی به فکرش هم نرسید که از سلاحهای شیمایی استفاده کند و این رفتار از اعتقاد دینی و باور به خدا نشات میگیرد.
حاخام اعظم کلیمیان ایران گفت: حکومت اسرائیل میخواهد کارهای خود را توجیه کند که این یک جنگ دینی است نه حکومتی. از ظاهر یکسری آیات تورات هم برای توجیه استفاده میکنند، در حالی که آیات دیگری از تورات داریم که این موضوع را بیشتر توضیح می دهد و زمانی که انسان دینی حاضر به قبول حق دیگران نباشد که تلمود هم به آن اشاره دارد (انسان اشرف مخلوقات است)، نمیتواند جامعه انسانی و دینی را برای خود و دیگران شکل دهد.
................................
پایان پیام