به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ ادعای عجیب نخست وزیر دولت موقت پاکستان مبنی بر مخالفت با عقاید بنیانگذار پاکستان نشان می دهد اسلام آباد یک پیچ سخت تاریخی را سپری می کند.
«محمدرضا کمیلی» نویسنده، فعال رسانه‌ای و کارشناس مسائل پاکستان با ارسال یادداشتی به خبرگزاری ابنا، نوشت:
عنوان نخست وزیر دولت موقت شاید برای مخاطبان داخلی چندان واضح نباشد. در توضیح ماهیت این مسئولیت باید به عنوان مقدمه گفت انتخابات در پاکستان توسط دولت های معمول برگزار نمی شود. زمانی که عمر سیاسی یک دولت به پایان می رسد با مشورت مسئولین ارشد دولت و اپوزیسیون یک نخست وزیر موقت انتخاب می شود و مهم ترین وظیفه او که عمر دولتش معمولا 3ماه است برگزاری انتخابات است.
«انوار الحق کاکر» اینک عهده دار این مسئولیت است ولی شرایط سیاسی در پاکستان ملتهب تر از آن است که تنها دغدغه او برگزاری انتخابات باشد. دولت موقتی که شاید یکی از امنیتی ترین دولت های موقت تاریخ پاکستان باشد باید تلاش کند تا پازل سیاسی کشور را به گونه ای بچیند که در طول 5 سال آتی کشور با بحران تنش میان دولت و ارتش مانند آنچه در دوره عمران خان رخ داده بود مواجه نشود.
از سوی دیگر مردم پاکستان تمایل چندانی به انتخاب نمایندگان حزب نواز و حزب مردم که حاضر به توافق به نهادهای بالادستی کشور هستند ندارند و انتخابات های میان دوره برگزار شده نشان می دهد که هنوز هم عمران خان محبوبیت فراوانی دارد، مانع بزرگی برای برگزاری انتخابات به حساب می آیند.
موضوع مهم دیگر این است که دولت موقت و ارتش پاکستان آشکارا در تلاش هستند تا شکاف ایجاد شده میان اسلام آباد و واشنگتن در دوره عمران خان را التیام ببخشند. رسانه ها مدعی بودند که ارتش پاکستان تسلیحات نظامی برای اوکراین ارسال کرده است. هر چند این ادعا توسط مسئولین پاکستانی رد شد ولی شائبه ایجاد همچنان به قدرت خود باقی است.
طی روزهای اخیر «ژنرال عاصم منیر» فرمانده ستاد ارتش پاکستان راهی آمریکا شد تا با سران این کشور دیدار و گفتگو کند. آمریکایی ها می دانند که ارتش در پاکستان همواره یک نهاد کاملا تاثیرگذار و یک بازیگر سیاسی بزرگ بوده است. از این رو کوشش خواهند کرد در سفر عاصم منیر بسیاری از خواسته های خود را مطرح کرده و ضمانت های اجرایی آن را نیز دریافت کنند.
برخی رسانه های افغانستانی در خصوص این سفر نوشتند که عاصم منیر قصد دارد تکلیف تروریست های تحریک طالبان پاکستان را نیز مشخص کند. اتفاق عجیب دیگر این بود که درست زمانی که عاصم منیر به آمریکا سفر کرده است، کاکر در یک مصاحبه اعلام کرد: مخالفت با دیدگاههای «محمد علی جناح» بنیانگذار پاکستان به معنای کفر و الحاد نیست.
او سپس گفته های خود را روشن تر کرده و گفت: ما از تشکیل دو کشور جداگانه در اراضی اشغالی حمایت می کنیم به این معنا که کشوری به نام فلسطین و کشوری به نام اسرائیل باید شکل بگیرد.
کاکر که می دانست ادعاهای او به مخالفت های بسیار شدید مردمی و رسمی در پاکستان مواجه خواهند شد با توجیه حرفهای خود گفت: این را تمام کشورهای جهان قبول دارند و ما نباید به سمتی جز تشکیل دو کشور جداگانه پیش برویم.
تحلیل حرفهای کاکر چندان کار دشواری نیست. او اولا سیگنالی برای مسئولین آمریکایی فرستاده تا در رایزنی های خود با فرمانده ارتش این را نیز در نظر داشته باشند که در ماجرای فلسطین هم می توانند به حمایت های نامحسوس و احتمالا پنهان پاکستان دلخوش کنند.
علاوه بر این حرفهای کاکر از بعدی دیگر خطرناک به نظر می رسد و آنهم این است که در سالهای آتی شاهد این باشیم که عادی سازی ارتباط با اسراییل از سوی سران اسلام آباد علنی شود.
این در حالی است که نه تنها جناح بلکه «علامه اقبال لاهوری» که از متفکرین و بنیانگذاران پاکستان تلقی می شود به شدت با رژیم صهیونیستی مخالف بودند و جناح آشکارا اعلام کرده بود: اسراییل یک رژیم جعلی است و پاکستان هرگز آن را به رسمیت نمی شناسد.
طی سالهای اخیر بارها گروههای غیر رسمی پاکستانی به اراضی اشغالی سفر کرده بودند ولی هر بار دولت پاکستان از پذیرش مسئولیت این سفرها خودداری کرده و آن را یک سفر کاملا غیر مرتبط به دولت اسلام آباد می دانست.
«عمران خان» در اواخر عمر دولت خود به صراحت از وجود فشارهای خارجی توسط کشورهای دوست! برای به رسمیت شناختن اسراییل و عادی سازی ارتباط با این رژیم سخن گفته و تاکید کرده بود: وجدان من هرگز حاضر نمی شود اسراییل را به رسمیت بشناسم.
موضوع مهم دیگر این است که تلاش برای به رسمیت شناختن اسراییل در پاکستان توسط نخست وزیر دولتی موقت صورت می گیرد به این معنا که اگر فشارهای فراوان مردمی شروع شود به راحتی اعلام خواهد شد که ادعاهای او چندان مهم نبوده و به زودی عمر حکومت موقتش به سر خواهد رسید.
ولی حقیقت این است که دیگر باید جدی تر از قبل و هوشمندانه ارتباط میان پاکستان و اسراییل را در لایه های پنهان بررسی کرد. وجود این فکر و این دیدگاه در میان برخی لابی های خاص که قدرت تصاحب کرسی های مهمی چون نخست وزیری دولت موقت را دارند وجود دارد و ممکن است آنها در توافق با دولت های اصلی نیز بتوانند خواسته های خود را تحمیل کنند.
.................
پایان پیام/ ۲۱۸
