به گزارش خبرگزاری بین المللی اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ مدرسه پاییزه شیعه شناسی در حوزه امامت پژوهی با ارائه دکتر «صفری فروشانی» عضو هیأت علمی جامعه المصطفی(ص) در دانشگاه پردیس فارابی قم برگزار شد.
وی در آغاز جلسه پیرامون واژه امامت گفت: این واژه در سه لایه بررسی می‌شود؛ اول، آموزه های اعتقادی، مبانی و روش که برای اثبات و تبیین آنها به شکل مستقیم از نقل معتبر و عقل استفاده می کنیم. شیعیان به این لایه اعتقاد دارند.
دکتر صفری فروشانی افزود: دوم، اندیشه است که این لایه از لحاظ تقدّس مانند آموزه نیست و در تاریخ اندیشه امامت نیز کارهای مهم و اساسی پیرامون آن صورت نگرفته است. سومین لایه پدیده است که جلوه‌ای بیرونی دارد و در عینیت تاریخی به آن توجه می‌شود.
عضو هیأت علمی جامعه المصطفی(ص) بیان داشت: منظور از رویکرد تاریخی، رویکرد تاریخ تحلیلی است چرا که تاریخ نقلی مانند تاریخ طبری و ابن اثیر را علم نمی‌دانیم زیرا شامل داده‌هایی هستند که راستی‌آزمایی نشده است. این تحلیل، به هدف کشف می‌باشد که چه اتفاقی در گذشته رخ داده لذا در نهایت، اطمینان‌بخش خواهد بود ولی در علم کلام، به یقین خواهیم رسید.
وی بر عدم صلاحیت ورود علم تاریخ به مسائل عقیدتی تاکید کرد و گفت: تاریخ چاقویی است که زردآلو می بُرد اما نمی تواند هندوانه را بشکافد؛ اگر تاریخ بخواهد آموزه‌ها را بررسی کند، باید به تاریخ اعتراض کنیم زیرا اصلا موضوعی تاریخی نیست. تاریخ صرفا با روش های تاریخی و متون تاریخی سروكار دارد ولی با علم کلام بما هو کلام مرتبط نیست.
دکتر صفری فروشانی به جایگاه دو علم پرداخت و بیان داشت: علم تاریخ برخلاف علم کلام در دسته علوم انسانی قرار دارد نه علوم اسلامی. تاریخ، علم عقلایی و برونی است برخلاف علم کلام که علم اثبات، تبیین و دفاع از عقاید می‌باشد. در نهایت، تفکیک مرزها و محدوده‌ی هریک از دو علم و توجه به ابزارهای در اختیار آنان، بسیار مهم است.
عضو هیأت علمی جامعه المصطفی(ص) ابراز داشت: در بخش کلام باید توجه کنیم که علم کلام با کلام‌نما تفاوت ماهوی دارد و شاید برخی از آنچه که آموزه می پنداریم، کلام‌نما باشد که از این جهت نیازمند بازنگری و واکاوی در مسائل کلامی از سوی متکلمان هستیم.
وی در پایان گفت: بزرگترین اشتباه شناختی جامعه کلامی این است که برخی گزاره‌های تاریخی نیازمند به اثبات را در سطح آموزه کلامی می‌بیند؛ اگر چنین شود، با نقد هر گزاره تاریخی به ظاهر کلامی، ضربه‌ای به پیکر کلام خورده و با افزایش نقدها حتی آموزه‌های قطعی کلامی نیز در ذهن مخاطب دچار مشکل می‌شود.
..........................
پایان پیام / 348