گریفیتس افزود: این افراد به ساده‌ترین نیازمندی‌های بنیادین غذایی، آبی و مراقبت پزشکی دسترسی ندارند. محرومیتی که ساکنان غزه با آن دست و پنجه نرم می‌کنند سخت و ژرف است و کمک‌ها هرچقدر هم که باشند باز پاسخگوی نیازهای آنان نخواهند بود.
مایکل فخری، گزارشگر ویژه سازمان ملل در خصوص حق غذا در خصوص وخامت بحران قحطی و گرسنگی در غزه گفت: پیشتر، قبل از حمله اسرائیل به رفح نیز در خصوص بحران قحطی و گرسنگی در غزه هشدار داده بودیم؛ در آن دوره یک چهارم جمعیت غزه گرسنه و در آستانه قحطی بودند. پس از آن دوره، برخی کشورها تصمیم گرفتند کمک به آژانس امدادرسانی و کاریابی برای آوارگان فلسطینی در خاور نزدیک (اونروا) را متوقف کنند و نیروهای اسرائیلی صدها هزار فلسطینی را تحت فشار قرار داده و مجبور به کوچ اجباری به رفح کردند.
وی افزود: زبانم از وصف وضعیت غیرانسانی در غزه قاصر است. پیشتر در خصوص قحطی هشدار داده بودیم؛ اکنون دیگر این وضعیت به حالت بحرانی تبدیل شده است.
همچنین در پی فراگیر شدن قحطی و گرسنگی در سراسر غزه، دفتر رسانه‌ای دولتی در این منطقه در بیانیه ای با اعلام اینکه قحطی در غزه درحال عمیق تر شدن است، نسبت به وقوع یک فاجعه انسانی که در آن صدها هزار زن و کودک فلسطینی قربانی خواهند شد، هشدار داد.
در
این بیانیه آمده است: قحطی روز به روز در مناطق مختلف نوار غزه که حدود ۲
میلیون و ۴۰۰ هزار نفر در آن زندگی می‌کنند، عمیق‌تر می‌شود و این بحران در
شمال غزه بیشتر بوده و نسبت به وقوع یک فاجعه بزرگ که قربانی آن بیش از
۷۰۰ هزار شهروند فلسطینی هستند، هشدار می‌دهیم. رژیم اشغالگر از آغاز جنگ
نسل کشی که علیه غیرنظامیان، کودکان و زنان در تمام استان های نوار غزه به
راه انداخته است، اجرای سیاست گرسنگی و تشنگی را نیز شروع کرد که منجر به
قحطی شده است و دشمن در اجرای این سیاست غیرانسانی خود بیشتر بر شمال غزه
متمرکز است و مانع ورود کمک‌های انسانی به مناطق مختلف می‌شود.
درحالی که قحطی و گرسنگی سراسر غزه را فراگرفته و این وضعیت در شمال نوار
غزه به دلیل عدم اجازه اشغالگران جهت ورود کمک‌های انسانی، به مراتب بدتر
از سایر مناطق می‌باشد و طی هفته گذشته تعداد زیادی از کودکان در شمال از
گرسنگی جان خود را از دست داده‌اند، برنامه جهانی غذا وابسته به سازمان ملل
دیروز اعلام کرد که کمک‌های غذایی خود به شمال نوار غزه را به شکل موقت
تعلیق می‌کند.
...................................
پایان پیام/ ۲۶۸