به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ با مطالعه منابع دینی از جمله قرآن و سخنان اهل‌بیت(ع)، در می‌یابیم که خداوند متعال همواره در پی بهانه‌ای برای بخشش و آمرزش گناهان مخلوقات خویش است لذا فرصت‌های بسیاری را برای انسان‌ها فراهم نموده تا نامه اعمال خود را پالایش کنند.
ماه مبارک رمضان به عنوان آخرین اُمید گناهکاران برای پناه بردن به سایه رحمت و مغفرت حضرت حق می‌باشد و همواره در لسان اهل‌بیت(ع) بدان تاکید شده است.
در ماه مهمانی خداوند، فرصت‌های زیادی در اختیار بندگان قرار می‌گیرد تا زنگار از دل و جان بزدایند و رنگ خدایی بگیرند لذا سحر ماه رمضان به عنوان طلایی‌ترین زمان برای جمع‌آوری توشه معنوی و کسب کمالات الهی معرفی شده است.
علماء و بزرگان دین نیز مکرّرا بر شب زنده‌داری
و طلب مغفرت در سحرهای ماه مبارک تاکید کردند؛ در این راستا، گزیده‌ای از
بیانات آیت‌الله العظمی «خامنه‌ای» رهبر معظم انقلاب اسلامی، پیرامون اهمیت و
جایگاه ماه مبارک رمضان و تاکید بر استفاده از فرصت سحرهای این ماه، تقدیم نگاه
مخاطبان می‌شود:
فرصت ما، فقط سحر ماه مبارک رمضان است
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در جلسه‌ی درس خارج فقه، توصیه‌هایی را برای استفاده از فرصت ماه مبارک رمضان و توجه ویژه به عبادت در سحرهای این ماه را بیان کردند:
دوستان عزیز! ماه رمضان فرصت خیلی خوبی است، فرصت بسیار خوبی است. البتّه فرصت تبلیغ است، فرصت تبیین است، فرصت اُنس با مردم است، فرصت کمک به فقرا است لکن از همه‌ی اینها بالاتر، فرصت تعبّد است، فرصت تقرّب است، فرصت روزه‌ای است که میگیرید، فرصت نشستن سر سفره‌ی رحمت الهی، سر سفره‌ی ضیافت الهی است. این سفره‌ی ضیافتی که میگویند، این ضیافت، همین روزه‌ی شما است، همین نافله‌ی شما است، همین نماز شما است که به جا می‌آورید.
البتّه اعمال ماه رمضان خیلی زیاد است؛ شما ملاحظه کنید در اقبال سیّدبن‌طاووس، برای هر شب چقدر اعمال، چقدر نمازهای مختلف و گوناگون [ذکر میکند] که ما واقعاً بعضی‌مان قاصریم، بعضی‌مان [هم] جاهل به اهمّیّت این کارها هستیم -که حالا محلّ [بحث نیست]- لکن یک قدرِ‌‌‌متیقّن‌هایی، یک قدرِ‌اقل‌هایی وجود دارد که اینها را نباید از دست داد.
سحر ماه رمضان همه پا می‌شوند؛ نباید این سحر را از دست داد؛ سحر فرصت خیلی خوبی است. مکرّر عرض کرده‌ایم که اگر ماها از سحر استفاده نکنیم، در این دنیای شلوغ، وقت دیگری نداریم برای خلوت با خودمان، با دلمان، با خدای خودمان؛ واقعاً وقتی باقی نمی‌ماند. ما گرفتاریم؛ در این ۲۴ ساعت، چند ساعتش که خوابیم، آن ساعت‌هایی هم که بیدار هستیم، گرفتاریم؛ هر کسی یک مشغولیّتی دارد یا مشغولیّت‌های مختلفی دارد. آن فراغت‌هایی که وجود داشت، امروز وجود ندارد [البتّه] نقص زمانه نیست، طبیعت زمانه است، بالاخره امروز وسایلی هست و زندگی، یک زندگی ماشینی است. امروز پدیده‌هایی وجود دارد که این پدیده‌ها در گذشته وجود نداشته؛ [لذا] گرفتاری زیاد است. نمی‌شود در ایّام روز -چرا، [البتّه] اوحدیّ از مردم، در حال حرکت، در حال معامله، در حال کار فنّی، در حال کار با رایانه، در همه‌ی اوقات با خدای متعال مأنوسند و مشغول ذکرند و ذکر دائم دارند: اَّلَّذینَ هُم عَلی صَلاتِهِم دائِمون؛ بعضی‌ها این جور هستند که دائم در نمازند؛ حالا ما که دستمان به دامن آنها نمی‌رسد و از آنها دوریم، ولی کسانی آن‌جور هستند- فرصت ما فقط سحر است؛ اگر چنانچه سحر را از دست بدهیم، دیگر واقعاً فرصتی باقی نمی‌ماند. خداوند ان‌شاء‌اللّه همه‌تان را محفوظ بدارد.
والسّلام علیکم و رحمةاللّه (۱۳۹۸/۲/۱۰)
ماه رمضان، فرصت تقرّب به خداست
«یکی از چیزهایی که در این ماه، در دعاهای این ماه ــ در دعاهای سحر، در دعاهای روز، در دعاهای شب ــ مکرّر تکرار شده، مسئله‌ی طلب مغفرت الهی است؛ از خدا بخشش خواستن، استغفار؛ در تعبیرات دعاها [آمده]: هَذَا شَهرُ المَغفِرَة؛ شهر مغفرت است. طلب مغفرت کردن خیلی در این دعاها تکرار می‌شود و پُرتکرار است. خب، استغفار یعنی چه؟ یعنی معذرت‌خواهی. از خدای متعال معذرت می‌خواهیم. از خیلی از کارها، از بسیاری از کرده‌ها و نکرده‌های خودمان از خدای متعال باید معذرت بخواهیم.» ۱۴۰۱/۰۱/۲۳
«ماه رمضان است، ماه ضیافت است، ماه گستره‌ی بی‌نهایت رحمت الهی است. آن کسی که برود سر این سفره بنشیند و پذیرایی بشود کیست؟ بحث سر این است. باید همّت بکنیم که ما وارد این تالار عظیم پذیرایی بشویم و سر این سفره بنشینیم. این ضیافت چیست؟ حالا اگر همه‌ی شما ان‌شاءالله به بهترین وجهی وارد این تالار ضیافت شدید و به ضیافت الهی مشرّف شدید، خدای متعال به شما چه خواهد داد؟ پذیرایی الهی عبارت است از فراهم کردن فرصت تقرّب به خدا؛ یعنی از این چیزی دیگر بالاتر نیست. خدای متعال در این ماه فرصت تقرّب به خودش را فراهم کرده؛ اگر شما وارد این ضیافت شدید، از این پذیرایی بهره‌مند می‌شوید. این فرصت چیست؟ این فرصت، روزه است؛ این فرصت اجر بی‌پایان تلاوت [کتاب] الهی است، تلاوت قرآن است؛ این فرصت اجر مضاعف برای اصلاح ذات‌البین است.» ۱۴۰۱/۰۱/۱۴
................................
پایان پیام | 348