به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ ماه مبارک رمضان به عنوان موسمی برای آزمایش شدن بندگان خداوند است تا با دست کشیدن از خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها و امیال درونی، ریاضتی آگانه را به خود تحمیل کنند تا کفّه ترازوی معنوی و اخلاقی آنان سنگین گردد. همواره خداوند به بندگانش توصیه کرده که در برخورد با یکدیگر، خوشرو باشند و به دیگری لبخند هدیه دهند که این توصیه در ماه رمضان نیز از اهمیت بالایی برخوردار است.
در این راستا، اُستاد شیخ «حسین انصاریان» مفسّر قرآن کریم با اشاره به بیان نورانی امام رضا(ع)، به تشریح اهمیت «خوشرویی و خوش‌اخلاقی» در ماه مبارک رمضان می‌پردازد:
حضرت رضا(ع) می‌فرمایند: «و مَن ضَحِکَ فیهِ فی وَجهِ أخیهِ المُؤمِنِ»، کسی که در ماه مبارک رمضان با برادر دینی و مؤمنش رو به رو می‌شود و تبسّم می‌کند، به روی او لبخند می زند، از چهرهه خودش شادی به او نشان می‌دهد و دل او را با یک تبسّم خوش می‌کند، «لَم یَلقَهُ یَومَ القِیامَةِ إلاّ ضَحِکَ فی وَجهِهِ»، در قیامت هیچ چیزی را نمی‌بیند، مگر اینکه هر کس او را می‌بیند، به او لبخند می‌زند و تبسّم می‌کند. ملائکه او را می بینند و نشان می دهند که ما از تو شاد هستیم. ائمه و انبیا او را می‌بینند و نشان می‌دهند که ما از تو شاد هستیم. اولیای خدا او را می‌بینند و نشان می‌دهند که ما از تو شاد هستیم.
کسی که به چهره برادر مؤمنش لبخند بزند، روز قیامت چیزی جز لبخندی که به او زده می‌شود، نخواهد دید. آن لبخند قیامت چقدر قیمت دارد؟ داستان این لبخند قیامت داستان خیلی مفصّلی است! فکر کنید یک لبخند و تبسّم از وجود مقدّس ابی عبدالله(ع) در قیامت به ما چقدر می‌ارزد؟ یک لبخند که با این لبخند اعلام می‌کند من از تو راضی ، شاد و خوشحالم. «و بَشَّرَهُ بِالجَنَّةِ»، به این آدمی که در دنیا به چهره برادرانش تبسم می‌کرده، مژدهه بهشت می‌دهند.
................................
پایان پیام | 348