به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ صفت رذیله‌ای همچون غرور، ناشی از کم‌ظرفیتی و جهل انسان است و او را به ورطه رسوایی در عالم دنیا و شقاوت در آخرت می‌رساند.
غرور در بیان قرآن کریم، به عنوان یکی از عوامل اصلی رانده شدن شیطان از درگاه خدا و یکی از علل نافرمانی بسیاری از اقوام پیشین در برابر دعوت انبیاء الهی ذکر شده است؛ همچنین سرچشمه صفات ديگرى مانند خودبرتربينى، تكبّر، عُجب و خودپسندى است که انسان را از مرحله شرک خفی به شرک علنی می‌رساند.
در این راستا، حضرت آیت‌الله «خامنه‌ای» رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار با اعضای بسیج در سال ۱۴۰۲، در بخشی از سخنان خود بر پرهیز از صفت رذیله غرور در بیان امام سجاد(ع) تاکید کردند:
انسان‌ها به حسب موقعیّت، گاهی یک آبرویی پیدا می‌کنند، یک شخصیّتی پیدا می‌کنند. اینکه ما به خودمان نگاه کنیم و ببینیم که به ما احترام می‌کنند، برای ما شعار می‌دهند، ما را جلو می‌اندازند، از ما تعریف می‌کنند؛ لذا نباید به خودمان مغرور شویم، کبر بورزیم و خودمان را برتر و بالاتر بدانیم.
امام سجّاد(ع) در صحیفه‌ی سجّادیّه در دعای مکارم‌‌الاخلاق این را به ما یاد می‌دهد: لا تَرفَعنی فِی النّاسِ دَرَجَةً اِلّا حَطَطتَنی عِندَ نَفسی؛ هر مقداری که در بین مردم قدّتان بلند شد، پیش خودتان کوچک بشوید، در نفْس خودتان دچار غرور نشوید.
................................
پایان پیام | 348