به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ حضرت عبدالعظیم بن عبدالله حسنی علیه‌السلام که به سیدالکریم شهرت داشتند، با چهار واسطه به امام حسن مجتبی علیه‌الاسلام منتسب می‌شدند و دوران حیات پنج امام یعنی امام کاظم تا امام عسکری علیهم‌السلام را درک نموده و احادیث فراوانی را از محضر امام جواد و امام هادی علیهم‌السلام نقل کرده‌ا‌‌ند لذا جایگاه مهمی در سلسله راویان شیعی دارند.
ایشان همواره فردی مورد اطمینان و موثق نزد ائمه اطهار علیهم‌السّلام بودند که تصدیق پایه‌های معرفتی و اعتقادی ایشان از سوی امام هادی(ع)، دلیلی بزرگ بر استواری عقیده و ایمان ایشان در مسیر حق داشت؛ همچنین امام هادی(ع) به شخصی که درصدد پیدا کردن پاسخی برای سوالات دینی خود بود چنین توصیه کرد که سوالات خود را از حضرت عبدالعظیم(ع) بپرسد که این مسئله نیز حکایت از جایگاه والای علمی و اجتهادی ایشان داشت.
در این راستا، مرحوم آیت‌الله «محمد محمدی ری‌شهری» در زمان حیات خود، کتابی را تحت عنوان «حكمت نامه حضرت عبدالعظيم الحسنی عليه السلام» به رشته تحریر درآورد که شامل یکصد حکمت از سخنان حکیمانه‌ی اهل‌بیت علیهم السلام است که توسط عبدالعظيم الحسنی(ع) روایت شده است. در ادامه حدیثی از امام جواد علیه‌السلام (به نقل از اجداد بزرگوارشان) از سوی حضرت عبدالعظيم(ع) می‌آید که در صفحه 241 تا 249 کتاب حكمت نامه حضرت عبدالعظيم الحسنی عليه السلام نقل شده است:
بزرگ‌ترینِ گناهان کبیره، شرک به خداست
«عمرو بن عبید» خدمت امام صادق علیه السلام رسید و پس از آن که سلام کرد و نشست، آیۀ شریف «وَالَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ» را قرائت نمود و پس از خواندن آیه، سکوت کرد.
صادق آل محمد علیه السلام به او فرمود: چرا سکوت کردی؟
گفت: مایلم گناهان کبیره را از [طریق] قرآن بشناسم.
ایشان فرمود: باشد ای عمرو! بزرگ ترینِ گناهان کبیره، شرک به خداست.
خداوند می‌فرماید: و هر کس برای خدا شریکی قائل شود، خداوند بهشت را بر او حرام خواهد ساخت.(مائده 72)
از گناهان کبیره، نومیدی از رحمت خداوند است؛ زیرا خداوند عزوجل فرموده: از رحمت خداوند نومید نمی‌گردد، مگر کافران. (یوسف 87)
از گناهان کبیره، در امان بودن از مکر خداست [یعنی انسان به عذاب و غضب خداوند، اعتنا نکند و با کمال آسایش، خود را به معصیت و نافرمانی پروردگار مشغول سازد]؛زیرا خداوند می‌فرماید: از مکر خدا ایمن نیست، مگر گروه زیانکاران .(اعراف 99)
از جمله گناهان کبیره، نافرمانی پدر و مادر است؛ زیرا خداوند سبحان، کسانی را که از فرمان پدر و مادر سرپیچی نمایند، بدبخت و ستمگر معرّفی فرموده است.(مریم32)
از گناهان کبیره، کشتن کسی است که خداوند ریختن خون وی را حرام نموده است، مگر کسی که به دستور شرع کشته شود؛ زیرا خداوند عزوجل می‌فرماید: جزای او (کسی که خون مؤمنی را بریزد) دوزخ است و او همواره در آن خواهد بود... .(نساء93)
از گناهان کبیره، نسبت دادن زنا به زن مسلمان است؛ چون خداوند عزوجل فرموده: آنان در دنیا و آخرت، از رحمت و آمرزش خدا دور هستند و آنان عذاب سختی خواهند داشت.(نور 23)
از گناهان کبیره، خوردن مال یتیم است؛ چون خداوند می‌فرماید: [کسانی که مال یتیم را به ستم می‌خورند] جز این نیست که آتشی در شکم خود فرو می‌برند و زود است که به آتش دوزخ بپیوندند.(نساء 10)
از گناهان کبیره، فرار از جهاد است؛ زیرا خداوند می‌فرماید: و هر کس در آن روز (روز جهاد) از دشمن فرار کند، قطعاً به خشم خداوند گرفتار می‌شود و در دوزخ خواهد بود.(انفال 16)
از گناهان کبیره، خوردن رباست؛ چون خداوند می‌فرماید: کسانی که ربا می‌خورند، [روز قیامت از گور] به پا نمی‌خیزند مگر مانند برخاستنِ آن کس که شیطان بر اثر تماس، آشفته سرش کرده باشد.(بقره 275)
از گناهان کبیره، سِحر و جادوست؛ زیرا خداوند فرموده: همانا دانسته بودند که هر کس که آن [سحر و جادو] را بخرد [و فرا گیرد]، در آخرت بهره‌ای ندارد.(بقره 102)
از گناهان بزرگ، زِنا کردن است؛ زیرا خداوند عزوجل فرموده: و هر کس مرتکب آن گردد، سزایش را دریافت خواهد کرد و برای او در روز قیامت، عذاب دو چندان خواهد بود و در آن به خواری، جاودان خواهد ماند.(فرقان 68 و 69)
از گناهان کبیره، دروغی است که صاحبش را در زشتی و بدکاری فرو برد؛ زیرا خداوند فرموده: کسانی که با پیمان خدا و سوگندهای خود، بهای اندکی می‌خرند [یعنی با سوگند دروغ، منافع خود را در نظر می‌گیرند] آنان در آخرت بهره‌ای نخواهند داشت.(آل عمران 77)
از گناهان کبیره، خیانت است؛ زیرا خداوند عزوجل می‌فرماید: هر کس خیانت بورزد، با همان خیانت که انجام داده در قیامت حاضر خواهد گردید.(آل عمران 161)
از گناهان کبیره، ندادن زکات واجب است؛ زیرا خداوند می‌فرماید: با آنها (پول‌های اندوخته از حقوق واجب) پیشانی و پهلو و پشت آنان داغ خواهد شد.(توبه 35)
از گناهان کبیره، گواهی دادن به دروغ و مخفی داشتن شهادت است؛ چون خداوند می‌فرماید: هر کس شهادت را کتمان کند، دلش معصیت‌کار است.(بقره 283)
از گناهان کبیره، نوشیدن شراب است؛ زیرا خداوند از خوردن شراب نهی فرموده، همچنان که از پرستش بتان نهی نموده است.(علل الشرائع ج ۲ ص ۳۹۱)
از گناهان کبیره، ترک عمدی نماز است و یا ترک هر عملی که خداوند واجب نموده؛ زیرا پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هر کس نماز را به عمد ترک نماید، از ذمّۀ خدا و پیغمبر او بیرون خواهد رفت.(علل الشرائع ج ۲ ص ۴۷۹)
از گناهان کبیره، پیمان‌شکنی و قطع رحم است؛ زیرا خداوند می‌فرماید: این دسته از مردمان [که گرفتار این صفت نکوهیده می‌شوند] مشمول لعنت هستند و برای آنان سرای بدی خواهد بود.( شورا ۳۷)
در این هنگام، عمرو بیرون رفت در حالی که گریه‌اش بلند شده بود و می‌گفت: هلاک گشت کسی که از نزد خود،[دربارۀ دین] اظهار نظر کند و با شما در فضیلت و دانش، دشمنی ورزد!».
................................
پایان پیام | 348