به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ ظلم در لغت به معنای قرار دادن چيزى در غير جايگاه اختصاصى و مناسب خودش است که در منابع دینی به سه دسته تقسیم می‌شود، ازجمله: ظلم بين انسان و خدا، ظلم بين خود و مردم، و ظلم به خود انسان که دومین مورد، مصداق حق‌الناس است و شامل بخشش خداوند نمی‌گردد.
امام باقر(ع) در بخش از وصیت خود به جابربن یزید جعفی، بر عدم ظلم کردن به دیگری حتی در صورت ظلم دیدن تاکید کردند و در حدیثی دیگر به شکل صریح و قاطع فرمودند که انسان ظالم از دایره پیروان اهل‌بیت(ع) و شیعیان خارج است.
در این راستا، آیت الله «تحریری» اُستاد عالی اخلاق و از شاگران مرحوم آیت الله «سعادت‌پرور»، در سخنانی اخلاقی به موضوع خروج انسان از دایره شیعیان به واسطه ظلم اشاره کرد و بیان داشت:
ظلم ابعاد مختلفی دارد و به لحاظ ابعاد وجودی انسان، معنا پیدا می‌کند؛ اما نوعی از ظلم است که اگر شیعه‌ای متصف به آن باشد، آن انتصاب خاص( شیعه بودن) با او قطع می‌شود.
ظلم در حیطه اعتقادات یعنی تجاوز از حقی که می‌توان آن را فهمید و پذیرفت. در قرآن کریم با این قِسم از ظالمین با شدت برخورد شده و مورد لعن خداوند قرار گرفتند چرا که هم در برابر حاکمیت خدا می‌ایستند و همچنین مانع اطاعت دیگران می‌شوند.
................................
پایان پیام | 348