بهترین بندگان خدا چه کسانی هستند؟ (1)

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ همانطور که در توصیف پل صراط در روز قیامت چنین آمده که از مو باریک‌تر است و از لبه‌ی شمشیر بُرّنده‌تر، پیروان اهل‌بیت(ع) نیز در دنیا بین مرزهای باریک و نامحسوسی که بین فضائل و رذائل اخلاقی وجود دارد، قدم برمی‌دارند و با لحظه‌ای غفلت، تمنّای بهشت برین را با حسرت بی‌پایان آتش غضب الهی معاوضه می‌کنند.

عُجب و تکّبر از جمله تله‌های بی سر و صدای شیطان در مسیر بندگان خداوند است و در قالب امری عادی و طبیعی به انسان عرضه می‌شود اما غافل از آنکه او را به ورطه‌ی شقاوت دنیا و آخرت می‌افکند و از رحمت خداوند دورش می‌سازد.   

امام باقر(ع) از رسول خدا(ص) نقل می‌کنند که ایشان در جواب شخصی که از بهترین بندگان خدا سوال کرد؟ فرمود: کسانی که وقتی کار نیک می‌کنند، خرسند می‌شوند و چنانچه کار بدی کردند، استغفار و عذرخواهی می‌کنند و وقتی چیزی به او می‌دهند یا اعطایی به او می‌شود، سپاسگزاری می‌کنند و وقتی که مشکل و گرفتاری برایشان پیش آمد، صبر می‌کنند و وقتی خشمگین می‌شوند، درمی‌گذرند.

حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای در ابتدای درس خارج خود در سال 1393 در تشریح بخش اول این حدیث مبارک چنین فرمودند:

«الَّذینَ اِذا اَحسَنوا اِستَبشَرُوا»؛ اِستِبشار یعنی خرسند شدن یا آثار خرسندی در چهره پدیدار شدن، که درباره‌ی مؤمن دارد «بِشرُهُ فی وَجهِهِ وَ حُزنُهُ فی قَلبِه»؛ یعنی [آنها که] وقتی کار نیک می‌کنند، خوشحالند که کار خوب کردند. این خوشحالی ارتباطی ندارد به اینکه انسان غرور پیدا کند و عُجب به کار خیر پیدا کند؛ اینها دو چیز است، اینها را از هم تفکیک کنید. یک‌وقت انسان دو رکعت نماز می‌خواند، خیال می‌کند که در یک مرتبه‌ی عالی است و عُجب یعنی خودشیفتگی، خودفریفتگی، خودشگفتی به انسان دست می‌دهد، این مذموم است؛ یک‌وقت هست نه، بحث خودشیفتگی و خودفریفتگی نیست؛ کار خوبی کرده و خوشحال است که الحمدلله‌ خدا توفیق داد این کار خوب را انجام داده. این خیلی خوب است که وقتی عمل نیک انجام می‌دهد، خرسند باشد به این کار نیکی که انجام داده.

................................

پایان پیام | 348