به گزارش خبرگزاری بینالمللی
اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ همانطور که در توصیف پل صراط در روز قیامت چنین آمده که از مو
باریکتر است و از لبهی شمشیر بُرّندهتر، پیروان اهلبیت(ع) نیز در دنیا، بین
مرزهای باریک و نامحسوسی که بین فضائل و رذائل اخلاقی وجود دارد، قدم برمیدارند و
با
لحظهای غفلت، تمنّای بهشت برین را با حسرت بیپایان آتش غضب الهی معاوضه میکنند.
خداوند متعال، انسان را آزاد و مختار آفرید و نتیجه این اختیار نیز اغلب با اشتباهات و گناهان انسان همراه میشود؛ اما خداوند مهربان فرصت جبران اشتباهات را به انسان عطا نموده گرچه تاکید شده که باید از ارتکاب گناه حذر کرد چرا که حتی در صورت توبه، آثار و تبعات گناه دامنگیر انسان خواهد شد.
امام سجاد(ع) در صحیفه سجادیه میفرمایند که خداوند به بندگان خویش، فرصت توبه و جبران اشتباهات را عطا نموده و این امر از غلبه رحمت و مغفرت خداوند بر عدالت او در برخورد با بندگان خود سرچمشه میگیرد.
امام باقر(ع) از رسول خدا(ص) نقل میکنند که ایشان در جواب شخصی که از بهترین بندگان خدا سوال کرد؟ فرمود: کسانی که وقتی کار نیک میکنند، خرسند میشوند و چنانچه کار بدی کردند، استغفار و عذرخواهی میکنند و وقتی چیزی به او میدهند یا اعطایی به او میشود، سپاسگزاری میکنند و وقتی که مشکل و گرفتاری برایشان پیش آمد، صبر میکنند و وقتی خشمگین میشوند، درمیگذرند.
حضرت آیتالله العظمی خامنهای در ابتدای درس خارج خود در سال 1393 در تشریح بخش دوم این حدیث مبارک چنین فرمودند:
«وَ اِذا اَسَاءوا استَغفَروا»؛ در مورد «اسائه» یعنی کار بد انجام دادن، به این اکتفا نشده است که بگوییم وقتی کار بد انجام داد، ناراحت باشد؛ نه، ناراحتی کافی نیست، عملی هم دنبالش لازم است و آن عمل عبارت است از استغفار؛ از خدای متعال عذرخواهی کند. استغفار یعنی عذرخواهی کردن؛ وقتی کار بدی کرد، از خدا عذرخواهی کند، معذرتخواهی کند.
................................
پایان پیام | 348