به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ جمعی از پزشکان
کرکوک عراق، پیش از ظهر امروز ـ سوم خرداد 1403 ـ با حضور در ساختمان مجمع جهانی
اهلبیت(ع) قم با آیتالله «رضا رمضانی»
دبیرکل مجمع دیدار کردند.
دبیرکل مجمع جهانی اهلبیت(ع) در این دیدار با تسلیت شهادت آیتالله رئیسی و همراهان ایشان گفت: آیتالله رئیسی، سیاستمداری صادق و متواضع بود، به گونهای که قبل و بعد از مسئولیت هیچ تفاوتی در ایشان ندیدیم، بلکه متواضعتر شده بودند. آیتالله آلهاشم، محبوبترین امام جمعه ایران بودند و در انتخابات مجلس خبرگان رهبری، نفر اول استان آذربایجان شرقی شدند. همچنین دکتر امیرعبداللهیان پیش از وزارت، مشاور دبیرکل مجمع بودند و دیپلماتی انقلابی، شخصیتی متین در تراز انقلاب، و ندای مقاومت بود.
وی درباره ساحت و جایگاه علم در مغربزمین اظهار داشت: در قرون هفده تا نوزده میلادی، خیلیها تلاش میکردند که بین علم و دین تعارض قائل شوند و به دنبال این بودند که بگویند بین عقل و دین هم تعارض وجود دارد. برخی ادعا میکردند وقتی علم آمد دیگر خدا، خدایی نمیکند و زمانی که علم وجود دارد، به خدا نیاز نداریم!
آیتالله رمضانی افزود: البته اینها نتوانستند با خدا مخالفت کنند و بعدها گفتند که رخنههایی در بررسی تجربی هستی وجود دارد و خدا آن رخنهها را میپوشاند، پس ناچار شدند از خدا سخن بگویند.
وی درباره نگاه دین به علمآموزی اظهار داشت: دین بر علم، علمآموزی و کشف حقائق تأکید میکند. مهم این است که زمانی که پدیده را تحلیل میکنیم باید به پدیدآورنده برسیم؛ این نکتهای بود که برخی دانشمندان از آن غافل بودند. بنابراین نباید فقط پدیده را دید و باید از پدیده به پدیدآورنده رسید.
استاد سطوح عالی حوزه با بیان اینکه هیچ علمی بدون توجه به خداوند سعادتبخش نخواهد بود، اضافه کرد: کتابی به نام «خداوند و علم» از ژان گیتون وجود دارد که نویسنده به رابطه تنگاتنگ بین علم و خدا تأکید کرده است. بنابراین همه پدیدهها میتوانند ما را به خالق هستی مرتبط کنند.
وی به انواع علم اشاره کرد و گفت: علوم مختلفی به شناخت و پژوهش درباره انسان میپردازند و یکی از آنها شناخت بدن است که به علم ابدان مشهور است. هرچه بیشتر درباره بدن انسان تحقیق شود، انسان به نکتههای دقیق و عمیق میرسد. از امام صادق(ص) روایتی وجود دارد که علم تشریح، انسان را به توحید و خالق قادر میرساند.
دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) عنوان کرد: همه آنچه که دین درباره انسان میگوید، فطری و عقلی است؛ همچنین دین درباره همه ساحتهای انسان از جمله سلامت آموزه دارد. پس در دین درباره سلامت جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی؛ ضوابط و قواعدی وجود دارد و این جامعیت دین را میرساند. پیشتر در سازمان بهداشت جهانی به این ابعاد توجه نمی شد اما امروزه به آنها توجه میشود.
وی درباره فطری بودن دین اظهار داشت: اگر ما نگاه جامع، عمیق و دقیق را درباره دین عرضه کنیم، امکان ندارد کسی از دین گریزان شود. چون زبان دین، زبان عقل و فطرت است و هر جا آموزههای دین گفته میشود، انسان احساس میکند که با فطرتش هماهنگ است.
استاد سطوح عالی حوزه در بیان توصیههایی به پزشکان گفت: مریض خود را به شما میسپارد و شما امین بیمار هستید. از نکتههایی که میتواند در مداوا به شما کمک کند حرف زدن، نصیحت کردن و ارتباط برقرار کردن با مریض است. شما پزشک جسم هستید اما میتوانید ارتباط روحی با مریض برقرا کنید لذا لازم است هر پزشکی دوره عمومی روانپزشکی را هم بگذارند.
وی ادامه داد: همانطور که یک روحانی باید احتیاطهای دینی داشته باشد و هر چیزی را به دین ربط ندهد، یک پزشک نیز باید احتیاطهای علمی را در تشخیص بیماری رعایت کند. متأسفانه امروزه در هر قشر و صنفی، برخی به وظایف خود عمل نمیکنند و بیاعتمادی به آن قشر ایجاد میشود. پزشک نیز باید نسبت به مریض اعتماد ایجاد کند. انسان گاهی ناراحت میشود اما پزشک نباید ناراحتی خود را در تعامل با مریض بروز دهد.
دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) همچنین در ادامه گفت: در دفاع مقدس در بخش تخریب به عنوان قانون میگفتند: «اولین اشتباه، آخرین اشتباه است». این قاعده برای طبیب روح و جسم نیز کاربرد دارد و ممکن است یک اشتباه به جسم یا روح شخصی آسیب وارد کند.
وی با بیان اینکه یک پزشک نباید بین انسانها تبعیض قائل شود، ادامه داد: پزشک باید نگاه انسانی به بیمار داشته باشد و بین مسلمان و غیرمسلمان تفاوت قائل نشود و این تعهد بزرگی برای اوست، چون همهی انسانها برابر و مخلوق خدا هستند.
آیتالله رمضانی با توصیه به حلم و بردباری گفت: امکان دارد مریضی از شما سوالات معمولی داشته باشد اما شما باید با حوصله و صبر، پاسخ آن را بدهید و ناراحت نشوید.
وی در پایان ابراز داشت: شما با رفتار و کردار خود، نسل امروز را به دین و دینگرایی دعوت کنید و در صورت امکان از نیازمندان حق ویزیت دریافت نکنید یا کمتر دریافت کنید، اینگونه خداوند جبران خواهد کرد.
..............................
پایان پیام/ 167