به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ داستان سریال درباره شهدای مفقودالاثر هشت سال دفاع مقدس و عنایت حضرت رضا(ع) در خصوص آن‌ها بود. شخصیت اصلی سریال، دکتر تدیّن، برادر یکی از فرماندهان جنگ است که سال‌هاست مفقودالاثر بوده و از آنجا که پشت سر این فرمانده، حرف و حدیث‌های زیادی وجود دارد، دکتر نام فامیلی خود را تغییر داده است. تدین که دکترای ژنتیک دارد در آستانه مهاجرت با خبر می‌شود انگشتری متعلق به برادرش توسط کمیته مفقودین پیدا شده است. او به‌خاطر اینکه هویت خانوادگی خود را بفهمد از مهاجرت صرف‌نظر می‌کند و پیگیر انگشتر می‌شود.
علیرضا جلالی‌تبار، آشا محرابی، علی اوسیوند، محمد صادقی، رحیم نوروزی، سیروس همتی و شیرین آقاکاشی در سریال «روزی روزگاری برادر» نقش‌آفرینی داشته‌اند.
امام رضا(ع)، شهید و مادر؛ سه ضلع اصلی سریال
«سجاد اسدی» تهیه‌کننده این مینی سریال درباره جزئیات ساخت آن می‌گوید: ایده ساخت این سریال به پنج سال پیش برمی‌گردد. سال۹۸ پروژه‌ای را برای سریالی داشتیم که قرار بود سکانسی در مرکز ژنتیکی نور گرفته شود و همان‌جا با این مرکز آشنا شدم. در چند سال پژوهش روی فعالیت‌ها و قصه‌های این مرکز به فکر ساخت یک مجموعه مستند داستانی بودیم که به نتیجه نرسید. به این فکر کردیم که این طرح را به سمت سریال داستانی ببریم. من طرح را حدود یک سال و نیم پیش به شبکه سه دادم و طرح پذیرفته شد.
این تهیه‌کننده جوان با اشاره به تازه بودن قصه سریال خاطرنشان می‌کند: دلیل راه‌اندازی مرکز ژنتیکی نور، مسئله تطبیق دی‌ان‌ای شهدای گمنام با خانواده‌هایشان بود که تا به حال به این موضوع از این منظر در سریال‌های تلویزیونی پرداخته نشده بود. نخستین قراری که با آقای صادقی (بازیگر سریال) گذاشتم در مشهد بود و ایشان می‌گفت موضوع برایش بسیار جذاب است. خانم محرابی هم به شهدا، ارادت و علاقه قلبی ویژه‌ای دارد و از نظر روحی با قصه ارتباط خوبی برقرار کرد.
اسدی درباره اینکه برای پرهیز از شعارزدگی در ساخت این اثر چه کرده‌اند، می‌گوید: ما سه ضلع اصلی امام رضا(ع)، شهید و مادر را در قصه داشتیم که هر کدام از آن‌ها بار معنوی سنگینی دارند. این سه موضوع چنان پربار هستند که نیاز به بزرگنمایی ندارند. ضمن اینکه نمی‌خواستیم اسمی از شهدای شناخته شده ببریم، چون موجب ایجاد شبهاتی می‌شد، بنابراین از چند قصه استفاده کردیم تا دست نویسنده برای نگارش باز باشد. ۸۰درصد قصه سریال براساس واقعیت بود و ۲۰درصد هم زاده تخیل نویسنده.
او درباره لوکیشن‌های سریال هم توضیح می‌دهد: بخشی از قصه در تهران، بخشی در شهرک دفاع مقدس و بخشی هم در حرم مطهر امام رضا(ع) فیلم‌برداری شد. زمانی‌که مجری طرح سریال «گره» بودم تجربه کار در لوکیشن حرم مطهر رضوی را داشتم. شرایط کار در حرم مطهر حساسیت‌هایی دارد اما با همراهی مشفقانه تولیت آستان قدس رضوی، شرایط کار بسیار بهتر شده است. آرزوی قلبی بسیاری از فیلمسازان، کار در حرم مطهر امام رضا(ع) است که امیدوارم نصیبشان شود.
فضایی معنوی بر پروژه حاکم بود
اسدی تأکید می‌کند: مدیران آستان قدس رضوی همکاری و همراهی بسیار خوبی با ما داشتند و در لوکیشن‌هایی فیلم‌برداری کردیم که قبلاً تجربه کار در آنجا را نداشتیم. یکی از این مکان‌ها، صحن گوهرشاد بود که به ما اجازه فیلم‌برداری دادند و تجربه بسیار خوبی بود. کار کردن در حرم مطهر امام رضا(ع)، تجربه بسیار شیرین و پرباری برای گروهمان بود.
تهیه‌کننده سریال «روزی روزگاری برادر» با ابراز امیدواری از سرعت گرفتن ساخت فیلم و سریال درباره کرامات حضرت رضا(ع) و قصه‌های حرم مطهر رضوی می‌گوید: تجربه کار در این سریال که با مشهد و حرم منور امام هشتم(ع) پیوند داشت برای من بسیار لذت‌بخش بود و حال خوبی میان گروه وجود داشت که متأثر از فضای معنوی حاکم بر پروژه بود.
او ادامه می‌دهد: با توجه به اینکه این سریال، نخستین مشارکت جدی آستان قدس رضوی در سریال‌سازی بود، بار سنگینی را روی دوشم احساس می‌کردم و حساسیتش برای من زیاد بود. با خودم می‌گفتم با این کار یا همکاری‌ام با آستان قدس رضوی ادامه می‌یابد که توفیق بزرگی برای من است یا اگر به هر دلیلی این همکاری ادامه نیافت، سریال باید آبرومند و قابل دفاع باشد تا این مسیر همکاری برای دیگر هنرمندان باز شود.
اسدی اضافه می‌کند: ارادت قلبی مردم به امام رضا(ع)، مسئولیت ما را برای تولید اثر بیشتر می‌کرد، به همین دلیل در نگارش فیلم‌نامه و مراحل ساخت، حساسیت و دقت زیادی داشتیم. ضمن اینکه بخشی از قصه به کرامات حضرت رضا(ع) مرتبط می‌شد و برای نشان دادن این کرامات باید دقت و وسواس زیادی به خرج می‌دادیم تا غلوآمیز نباشد.
او در پایان یادآور می‌شود: خوشبختانه بازخوردهای خوبی از پخش سریال گرفتیم و نیازی به درشت‌گویی و اغراق نداشتیم، چون امام رضا(ع) در دل‌های مردم، بزرگ هستند و برای نشان دادن کرامات و الطافشان نیازی به بزرگنمایی نیست.
................................
پایان پیام | 348